Een lange vlucht, verwelkomd door de warmte, de gebruikelijke massa's mensen op het vliegveld, de duizenden scooters en het chaotische straatbeeld. De slaap niet kunnen vatten door de jetlag, lang uitslapen en weer wennen aan alle hulp in huis. We zijn al weer flink nat geregend door de eerste tropische buien en de jongens zijn alweer door papa met kleren en al in het zwembad gegooid ! We zijn weer terug in Vietnam na een lang verlof in Nederland !
In Nederland vroegen veel mensen waarom we zo lang ons blog niet hadden geschreven. Drukte, een dip, alle afscheidjes, voorbereidingen voor Nederland. Maar het is goed om te weten dat onze belevenissen nog steeds worden gevolgd en voor ons is het fijn om te horen 'dat hebben we gelezen'. Dus we zullen ons leven weer beteren...
Een korte flashback tot waar we gebleven waren. De maand mei was niet de gemakkelijkste. Rob had een zware tijd op zijn werk, mijn studie vlotte niet en een stage heb ik na 2 dagen opgegeven, een illusie armer. Kinderkoninginnedag werd weer bij ons in de tuin gehouden, diverse activiteiten voor de dovenschool en de arme kindjes uit Pleiku kwamen op schoolreisje, waar ik mee een spelletjesmiddag organiseerde. Deze kindjes waren nog nooit buiten Pleiku geweest. Toen ze voor het hoogste gebouw van HCMC stonden, 64 verdiepingen hoog, zei 1 van de kindjes: 'ome Jan, is dit uw huis....?'
Rob is nog 4 dagen naar indrukwekkend Shanghai geweest en de kinderen hadden allerlei einde jaars activiteiten op school. Loes had een dance show waar ze een half jaar voor had geoefend en op school had ze een van de hoofdrollen in de musical 'Alladin'. Ze speelde geweldig en tot onze verbazing ging ze ook nog solo zingen... Jasper had een end-of-year voetbal toernooi, waar hij helemaal blij van was (er zijn hier nauwelijks competities). En Koen heeft zijn kleuterjaren afgesloten met een muziekoptreden en gaat na de vakantie naar 'year 1'.
Mijn dagen werden gevuld door lijstjes, cadeautjes en liedjes maken voor 6 afscheidsfeestjes. Een van de leukste dingen was wel het rijden in een roze Hummer limousine...dan voel je je even heel fout, maar het is wel heel leuk !!!
Op de heenweg naar Nederland ga ik met 3 kinderen, 4 koffers en een hoop handbagage vooruit naar Hong Kong. Rob komt dezelfde avond laat. Wat een stad ! Alleen maar flats, 50 hoog - 10 achter. Aan het water en prachtig verlicht, hier voel je dat Azië ook wel iets anders kan zijn dan een ontwikkelingsland. Maar het doel is Disneyland, dus dat gaan we zaterdag doen. Kinderen zijn helemaal blij. Opzet is identiek aan Eurodisney. Daar hebben we een keer gestaan met Kerst, met onze voeten als ijsklompjes. Nu stonden we in de hitte te puffen (juli is de slechtste maand qua temperatuur en vochtigheid in HK), zodanig dat Koen de dag erna hoge koorts had. Maar het was hartstikke leuk, de parade, de 4D films (met de geur van appeltaart en de waterdruppels van de regen !) en alle shows. Rob gaat zondagmiddag weg, wij hebben nog een dag om in ieder geval 'the Peak' op te gaan, met een prachtig uitzicht over de stad.
Maandagnacht: op naar Nederland ! Hier hebben we lang naar uitgekeken ! Om middernacht vliegen we en iedereen valt meteen in slaap.... En dan landen we, alles netjes, groen en geregeld. Opa en oma Utrecht halen ons op...altijd een heerlijk moment. De kinderen gaan met hun mee, ik rij met een taxi omdat we zoveel bagage hebben. We gaan weer naar 'ons' vertrouwde B&B in Culemborg en genieten weer van (ruim) 5 heerlijke weken. Frisse lucht (Loes is haar snotterbellen van maanden van luchtvervuiling binnen 4 dagen kwijt), zelf rijden, zelf boodschappen doen (de eerste keer bij de kassa zei een meisje: die hebben vast een feestje en zelf koken (waarop Koen heel verbaasd vroeg:'mama, kun jij koken ?', tja...). Niets gepland en toch ieder moment van de dag iets te doen hebben. Dank jullie wel, alle dierbare familie en vrienden voor deze oude, vertrouwde gezellige dagen !! Loes en Jasper waren weer meteen thuis met hun vriendjes, alsof ze gisteren nog hadden gespeeld. Dat geeft zo'n goed gevoel ! Een week met mijn ouders in Zeeland met ons Franse nichtje Julia, die voor het eerst kon communiceren (door het Engels) met haar nicht en neven. Heerlijk. En tja, die regen en kou, dat hebben we voor lief genomen, we krijgen onze portie zon wel weer.
En dan komt de dag weer waarop het vliegtuig weer klaarstaat.... Toch weer die tranen, een jaar is toch lang. Maar waarschijnlijk ons laatste jaar met daarna een enkele reis naar Nederland. We weten niet wat er gaat gebeuren komend jaar, maar we gaan er nog steeds van uit dat het scenario wordt. En dan is het goed. Eerst nog een jaar genieten van deze bijzondere em andere wereld aan de andere kant van de aardbol.