Het is al weer even geleden dat ik een bijdrage aan het blog heb geleverd...time flies zeggen ze wel eens, maar ik ervaar t ook echt zo in Azie...het werelddeel dat elke dag de weg naar groei wil vinden en bruist op elk moment van de dag..
Dat de tijd vliegt blijkt wel...we zijn al weer bijna 2 maanden terug uit Nederland alhier in Vietnam...
Ik kan me dat ene mailtje nog herinneren, de eerste maand van het 3e kwartaal bij ons op de zaak was bijna klaar, alles leek onder controle, totdat een team genoot een mailtje stuurde, terwijl ik aan t relaxen was achter de Dijken in Nederland: oh sorry..toch een kleine tegenvaller in de omzetten.... Even was ik er klaar mee maar dan besef je dat je er op 13 uur vliegen weinig aan kunt doen. Dat is wel een tikkeltje Vietnam: plannen zit niet echt in de genen. Dingen kunne onverwachts anders zijn, een beetje anders of radicaal anders. Je leert ermee omgaan en je aanpassen aan het "onverwachte"het soms "onvoorspelbare". Een matig begin van het 3e kwartaal dus.
Eenmaal terug in Ho Chi Minh City, viel beetje bij beetje alles weer op zijn plaats. De kosmos is ons gunstig gestemd, roept mijn Indische baas soms. Beiden zijn we goed connected en hebben we enige spirituele inslag op zijn tijd. Dat heb je ook wel nodig als niet alles rationeel te bevatten is. De kosmos is ons gunstig gestemd...
Augustus doet haar intrede en de teams lijken zich te herpakken. En dat is Vietnam een geweldig land, een groep mensen die altijd instaat zijn het onmogelijke mogelijk te maken. Je voelt de overwinnings mentaliteit (ach als je de USA kunt verslaan, kun je iedereen verslaan).
Ik reis wat meer naar het Noorden en spendeer tijd met mijn Noord-team. Met een board collega besluiten we 3 dagen te reizen van Hue (de oude keizersstad) tot Vinh (in Noord-Oosten). 3 dagen markten, bier drinken met onze distributeurs en met name 3 dagen "bonding"met de mannen, de strijders in het veld. We praten op ze in, we motiveren ze en maken de mooiste dingen mee onderweg: een winkelier die ons voor gek verklaart dat we op TV zijn met onze producten en niet genoeg hebben om te verkopen in zijn winkel, een weg met zogenoemde "chicken met umbrella". Ik snapte er niets van maar toen we dit van de highway passeerden, viel het oud Hollandse kwartje. Chicken van 45kg werd de grap. Meisjes onder een parasolletje die wenken naar voorbij rijdende truck drivers. In een land waar het absoluut verboden is, enig vertier voor de langsrazende trucks. Ik waande me 5 minuten in Amsterdam :-). En ook weer een ingrijpend stukje Vietnam: elke keer als ik door Hue kom, bezoek ik een familie die indruk op me heeft gemaakt. Toen ik net in Vietnam was, heb ik dit gezin ook bezocht omdat de moeder des huizes was omgekomen door een verkeersongeval. En zij was sales-lady voor ons in de markt. Elk jaar even een kort gebed voor het krakkemigge altaartje boven in hun huis. Met een foto van Mama en de lucht van wierook staafjes eromheen hangend. Oma is er altijd bij en de vader is altijd blij als we er weer zijn. Een enveloppe overhandigen we altijd met wat geld voor de kids. Een prachtige intense beleving.
Augustus komen we "boven de forecast"uit! Dat betekent positieve energie in de sales-teams. De trots komt terug, initiatieven komen weer boven en we vieren de beste maand voor een van de sales-teams in de geschiedenis van het bedrijf. Ik heb in de rit hier naar toe menig team een goed diner beloofd als ze de targets zouden halen: in Augustus heb ik dan ook zeer regelmatig een diner en roepen we "mot-hai-ba yoh" (1-2-3 yeah) alvorens menig bierglas bottom up moet worden weggewerkt. Wordt het 3e kwartaal dan toch nog een succes?
September is de maand van de winkelopeningen. Dat is hier nog een enorme gebeurtenis zoals ik wel eerder heb beschreven. De lokale politiek, de directie van de supermarkt-keten, VIPs etc, komen bij elkaar. Na speeches, draggon dances en andere opluisteringen, worden de linten doorgeknipt en storten de Vietnamesen de gloednieuwe winkel in. Eentje wil ik wel even beschrijven.
Op 40km van de grens met Cambodia opende de lokale speler, Coop-Mart een winkel. In een Rural gebied waar mensen dus nog nauwelijks een supermarkt hebben gezien. De tocht ernaar toe was ruim 2 uur rijden maar de ervaring was weer geweldig. Na de speeches, zelfs de vice chair lady van Ho Chi Minh (een uitermate vriendelijke en machtige dame) was erbij. Ik heb nog even, op uitnodiging van mijn inmiddels Vietnamese retailvriend, aan de koffie gezeten met alle politieke leiders. Was mooi. Toen de speeches waren geweest, en de linten waren geknipt stormden letterlijk 100-den mensen naar binnen. De pakken Omo, flessen Clear shampoo en Knorr pakjes, vlogen letterlijk door de lucht. Bij Omo kreeg je een plastic wasmandje kado. Consumenten struikelden over elkaar heen, een vochten elkaar bijna de tent uit, om zo'n plastic geval te bemachtigen. Ik was de enige Westerling dus trok uiteraard de aandacht. De winkel werd af en toe even door bewakers gesloten om de veiligheid te garanderen. Ik besloot mijn teams te helpen en in pak met stropdas de verkoop in te zetten. Omhoog geklommen op een soort van klein podium in het midden van de winkel, ben ik pakken Omo in de lucht gaan zwaaien en de plastic mandjes gaan verkopen. Uniek...ik viel bijna de menigte in als ik niet snel genoeg de waspoeder-pakken aan ze doorgaf en de mandjes eerlijk probeerde te verdelen. Het zweet droop over mijn rug maar het is echt gaaf om mee te maken. Even dacht ik..stel een Albert Heijn in Utrecht gaat open..zou Mark Rutte komen, zou ik nog enige indruk maken als ik met een flesje Omo stond te zwaaien :-)?
Deze ervaring was tekenend voor September. De ene na de andere nieuwe winkel (de eerste Internationale drogisterij in het land, een nieuwe Metro, lokale spelers, etc etc) opende de deuren en bij de meeste moet je als sales-baas wel aanwezig zijn. Veel reizen, in het vliegtuig maar hoog energetisch.
Eind September is in zicht...ik ben nog jarig ook. Op mijn verjaardag sta ik met een Internationale klant om 11 uur in de ochtend een glas wijn te heffen op een nieuw jaar in hun nieuwe winkel. Die avond heb ik thuis mijn team (het sales MT) uitgenodigd om eens even lekker te eten en te drinken in de tuin. We hebben een cateraar uitgenodigd om eea te faciliteren. Carla belt me als ik onderweg ben en vertelt dat ze de zaak wel heel erg serieus nemen. 15 man personeel voor een diner voor 15 personen! Let it flow, roepen we in koor. We zien t wel. Het wordt echt geweldig. Een prachtig gedekte tafel, waxine lichtjes rond het zwembad, een BBQ buffet, een dessert buffet en allemaal staff in keurig zwart geklede uniforms die ons bedienen met lekkere wijnen en koude Heineken biertjes. De Vietnamesen zijn allemaal in hun goede doen. Er wordt gelachen en genoten. De ene foute grap na de andere en ik krijg een leuk cadeau. Ze blijven relatief lang..de sfeer is opperbest..
En dat is mooi, want dat weet ik inmiddels (na bijna 2,5 jaar Vietnam) dan maken de Vietnamesen alles mogelijk! Twee dagen erna sluiten we September af. En weer boven verwachting.
We zijn de beste in de Zuid Oost Aziatische regio roep ik om de boel op te zwepen! Het werkt...
Ik rijd terug naar huis door het bruisende Ho Chi Minh. De scooters kriskras om me heen, de lampjes branden, de kleine marktstalletjes zijn nog bemand, de stad slaapt nog lang niet. Tot maandag groet ik naar Mister Long, onze driver. Twas een mooie maand.
En met high spirit sluiten we het derde kwartaal af...Op naar het vierde en laatste van 2011!
