Pleiku en de highlands

Nieke heeft een heel leuk filmpje gemaakt van onze reis:
http://youtu.be/o1OvwzRv9yo

Mijn zus Nieke en haar kinderen Victor en Julia zijn gezellig een paar dagen bij ons. Ze kunnen bijkomen van de jetlag, gaan de stad ontdekken en hebben heerlijk massage ! Woensdagmiddag gaan zij en ik met de 3 kinderen (Rob moet werken...) met het vliegtuig ri. Pleiku. Na ruim een uur vliegen komen we aan en gaan we naar ons hotel. Het is prima, schoon, Vietnamees met Karaoke en dito eten. Maar ons doel van Pleiku ligt de dag erna: we worden om 8.00 opgehaald door moeder overste van 71 en een andere non van het weeshuis. We gaan naar Thien An, waar ik vorig jaar ook ben geweest. De eerste kindjes komen nieuwsgierig kijken, maar gaan ook wel weer snel terug de klas in. Ook onze kinderen kijken de kat uit de boom. Het is even wennen aan elkaar.

We lopen het schooltje rond en ik laat Nieke en de kinderen het klaslokaaltje zien, de slaapzalen, de gehandicapte kindjes en waar ze eten. Ze constateren dat deze kinderen, uit een van de armste gebieden van Vietnam, het hier erg getroffen hebben ! Terwijl er thuis meestal geen geld is voor eten, kleren en onderwijs, kan het hun hier wel geboden worden. De school is een paar jaar geleden gebouwd en alles ziet er nog redelijk nieuw uit. Hun vieze kleren laten wel zien dat het toch niet helemaal een hotel is...

Met moeder overste overleggen we wat we vandaag gaan doen. Ze maakt ons snel duidelijk dat we niet met z'n allen naar de omliggende dorpjes kunnen: met zoveel buitenlanders is dat te gevaarlijk. Het is verboden gebied voor buitenlanders en politie controleert met alle risico's van dien. We besluiten niet op te splitsen en de dag door te brengen met de kindjes. Er komt een grote tas met speelgoed tevoorschijn. De kindjes duiken erop af, waarschijnlijk mogen ze hier maar zelden mee spelen. Het is een ratjetoe van honderden puzzelstukjes door elkaar, lego, ander speelgoed. Ik begrijp nu ook dat puzzels geven weinig zin heeft. We spelen vooral met de kinderen en 's middags gaan we knutselen. Loes doet ze voor hoe ze met een potlood patronen kunnen tekenen en deze inkleuren. Het duurt zeker 10 min. voordat ze zelf iets op papier durven zetten. In het Vietnamees onderwijs komt tekenen niet voor. Met de oudere kinderen maken we een soort schrift met behulp van scheerschuim, verf en decoratie. Op een gegeven moment hebben de kinderen zichzelf helemaal beplakt met stickers. Fantastisch vinden ze het ! En de kinderen zijn inmiddels gewend en spelen met elkaar.

We gaan naar de stad om fruit te kopen. We kopen een aantal dozen appels, mandarijnen en guave. Als we de appels uitdelen, staan de kinderen trots met de appel in de hand. Uiteindelijk eten ze 'm op.

Verder hebben we wat uit te delen. Loes heeft een tekenwedstrijd gehouden en van de winnende tekening hebben we een schilderij laten maken om op te hangen. Daarnaast hebben we in Nederland van velen van jullie een bijdrage ontvangen. In totaal konden we EUR 1.000,- (!) toezeggen, dat rechtstreeks toekomt aan de kinderen. Fantastisch en namens de kinderen en nonnen: BEDANKT !

En ik had van alle kinderen vorige keer een foto gemaakt en nu een afdruk uitgedeeld. Trots pakten ze deze aan en deze werden meteen opgeborgen op een veilige plek. Op het einde van de dag gingen alle kinderen een liedje voor ons zingen met een dansje. Erg leuk en dankbaar !

De volgende morgen worden we opgehaald door 6 motoren: de Easy Riders. Dit is een bekende groep motorrijders die toeristen meenemen de bergen van de Central Highlands in, om een ander Vietnam te laten zien. Het zijn grote motoren en we gaan allemaal achterop bij een rijder. Alleen Koen zit bij mij. Spannend ! Daar gaan we dan.... We krijgen gelijk de vuurdoop. Het eerste stuk is 'highway'. Dat wil zeggen: 2 baans weg met brommer, motors en langs toeterende bussen en trucks. Af en toe denken we: waar zijn we aan begonnen. Maar gelukkig gaat het goed. We gaan richting Kon Tum en we bezoeken en weeshuis (iets minder luxe...), een houten kerk en komen dan in een klein dorpje. Een Frans sprekende man speelt in klederdracht muziek voor ons met een brede grijns.

We zien het gemeenschapshuis, wat een hoog rieten dak heeft en die we ook onderweg verschillende zullen zien. We komen door het gebied waar veel gevochten is in de oorlog: de heuvels zijn nog kaal, omdat de Amerikanen hier 'ontbladeringsmiddel' hebben gebruikt. Dit is zeer giftig en tot op de dag van vandaag worden er veel verminkte kinderen geboren. We komen door kleine arme dorpjes van minderheden. Als we stoppen hebben we veel bekijks. Als wij een camera tevoorschijn halen, rennen de kindjes weg.

Een geweldige ervaring, zeker voor de kinderen. Ook Victor en Julia genieten zichtbaar, het was toch even afwachten wat 2 opgeschoten jongeren ervan zouden vinden... Maar de glimlachen zijn te zien en het is ook wel heel stoer op die motor !

's Nachts logeren we in een klein hotel. Vietnamees eten (zelfs Nieke, Victor en Julia zeggen na een paar dagen: even niet meer), veel kabaal en toeterende brommers. We zijn allemaal doodop en slapen vroeg. Zaterdag is de 2e dag op de motor met als eindbestemming: Hoi An, waar Rob ook zal zijn. Vandaag gaan we een groot stuk door de bergen, wat tropische jungle is. Prachtig groen, we volgen lang een rivier. We stoppen om de goudzoekers te zien (ja, er wordt hier af en toe goud gevonden), we zien veel watervallen en wederom vele dorpjes met minderheden. We stoppen bij een ananasplantage, maar het is zo heet, dat we nauwelijks puf hebben om er naartoe te lopen. Je merkt dat iedereen moe is en verzadigd. Op naar Hoi An, op naar een frisse duik in zee ! Daar komen we om 2 uur 's middags aan, Rob staat ons motormuizen op de wachten. We zijn blij dat we veilig ter plekke zijn !!! Maar het was een unieke belevenis, waarvan we allemaal evenveel hebben genoten. We zitten in een heerlijk resort en genieten dubbel van het zwembad, de zee en...massage !

Zaterdag avond hebben we om naar Hoi An te gaan. Wij zijn er nu een aantal keren geweest, maar het blijft heerlijk. Het is eigenlijk de enige plaats in Vietnam waar het echt gezellig is en waar je het gevoel van een dorp hebt. Kleine straatjes met gezellige winkeltjes en waar je kunt rondkijken en slenteren. En waar je veel lekkere restaurantjes hebt !

Zondag vinden we het heerlijk om uit te rusten, wel verdiend ! De kinderen graven samen kuilen, spelen in het zwembad en doen helemaal niets. Voor Rob is het kort, maar ook wel even genieten van het niets moeten aan het strand. 's Avonds vliegen we terug naar Ho Chi Minh City en Nieke, Victor en Julia hebben nog 1 dag bij ons. Het was heel gezellig en erg gaaf om dit samen te kunnen ondernemen. 

Voor onze kinderen is het maandag weer om 6.00 uur op. Loes en Jasper hebben half mei competitie en moeten tot dan iedere dag om 7.00 uur op school zijn om te trainen. Over 2 weken hebben ze 2 weken paasvakantie, waarvan we 1 week naar Beijing en Shanghai zullen gaan. Maar ik mag eerst nog een klein weekje naar Nederland en Rob gaat nog voor werk naar India. Tja, wereldburgers...