Oh nee..ik moet iets precieser zijn: 364 Vietnamesen en 1 Australier: mijn complete sales-team. Afgelopen weekend (vrijdag-maandag) zijn we met de hele club naar Seoul geweest. Vorig jaar, nog net voor mijn tijd, is beloofd..als jullie bepaalde "extreme targets"halen, dan komt er een reis. En ze haalden het...geef Vietnamesen targets en ze rennen...totdat ze er bij neer vallen.
De weken vooraf..
Ik was er al voor gewaarschuwd...maar de weken voorafgaand aan deze "secret journey" (zo werd de reis genoemd, slechts kort van te voren wordt de bestemming bekend gemaakt) stromen de verzoeken om deel te nemen binnen. Iedereen in omringende vakgebieden denkt ook wel een beetje bij sales te horen. We zijn strak in de leer...de groep is groot genoeg. De voorbereidingen worden getroffen. Visa voor iedereen (behalve ik :-)) en reis informatie over Seoul. Voor Vietnamesen is Seoul een stuk inspiratie. Reden: een Aziatisch land dat een stuk voorop loopt..zo kan het dus worden als Vietnam zich verder blijft ontwikkelen op de weg zoals ze nu doen.
Oh jee...de spanningen lopen op tussen Noord- en Zuid-Korea. De media geven de eerste berichten met ferme taal van de politieke leiders aldaar. We volgen het nieuws elke dag. We hebben contact met Unilever in Korea. Tot de laatste dag moeten we schakelen. Er kan natuurlijk geen enkel risico nemen met onze mensen. Het verlossende woord komt donderdagmiddag: er zal niks te merken zijn, we kunnen gaan! Korea: here we come.
We gaan
1 vliegtuig uit Hanoi (voor de Noord-Vietnamese teamleden) en 2 vanuit Ho Chi Minh City gaan de lucht in. Een strakke organisatie leidt iedereen door de douane. Allemaal de zelfde T-shirts aan met om de rug 3 for 5. Een inscriptie voor de doelstellingen van 2010. We gaan wel genieten in Korea..maar het betekent ook opladen voor de targets van 2010.
Men is zichtbaar blij en enthousiast. Met de hele groep samen zijn, met de hele groep samen op pad naar Zuid-Korea.
De vliegreis duurt een kleine 5 uur en we hebben de nachtvlucht. Ik heb vantevoren nog even aangegeven dat ik dat vrij uitdagend vind. Na de nachtvlucht (ik ga er altijd maar even vanuit dat de slaap van menigeen beperkt zal zijn) begint meteen het programma. Maar de Vietnamese organisatie maakt het helder: no issue. Ze zijn straks wel moe maar dat moet kunnen.
De douane in Korea kijkt haar ogen uit. Bijna 400 Vietnamese stormen het land binnen. U komt zeker met ongeveer 100 man/vrouw he met uw bedrijf? Nee...factor 4..van ons bedrijf. De douane-mevrouw lacht verlegen en laat ons gaan. We zetten formele voet op Koreaanse bodem.
Toch weer echt anders dan Vietnam: uiteraard het schrift, maar ook de mensen. Geslotener gezichten en duidelijk moderner. Kleding, schoenen, winkels alles is een slag moderner. Nog geen Singapore-niveau (da's echt uniek) maar hard op weg.
In Seoul
Na een bezoek aan het Folklore museum (onze gids heeft niet echt veel zin wat uit te leggen maar is drukker om deze grote groep naar behoren door het gebouw te loodsen) en een authiek Koreaans dorp, gaan we naar ons hotel in deze metropool.
48 miljoen mensen telt Zuid-Korea waarvan er ruim 11 miljoen in Seoul zijn. Ik wist helemaal niet dat Seoul, zeker qua oppervlakte, de 6e grootste stad ter wereld is. Ruim 28 bruggen overkappen de grote rivier die zich kronkelt door de stad. De langste brug die we overgaan, brengt ons naar een plaats verderop. 28km lang is deze brug.
Het hotel is prima en dateert vanuit de laatste Olympische Spelen die hier waren. Vanuit mijn kamer heb ik zicht op het Olympisch park. De stad heeft zich sindsdien snel en sterk ontwikkeld.
Gala-diner
De eerste avond is de traditionele gala-night (zie mijn facebook site voor wat foto's). Dit betekent een avond met eten, veel bier en allerlei performances van alle sub-teams. Sketches, liedjes, cabaret. Noem het maar op of de Vietnamesen gaan ervoor. Ik doe de openingsspeech in traditionele kleding en doe een kleine performance met mijn HR collega die in Nederlandse kleding is gehuld. Uiteraard een quiz, daar zijn ze dol op, over Nederland. Ik rijk prijzen uit, varierend van een NL-elftal shirt tot gewoon 50 dollar om te shoppen.
Shoppen
Shoppen da's bijna een obsessie voor de Vietnamesen. Dat merk ik de eerste dag na deze gala-night. Minimaal de helft van de tijd wordt besteed aan winkelen. Allemaal dezelfde winkels..maar kopen moeten ze. In de wereld van deze rijkdom moet er deelgenomen worden! Voor vrienden thuis, voor je ouders, voorjezelf.. kopen en kopen. Later zie ik op de band in het vliegveld een enorme hoeveelheid dozen met allerlei spul langskomen. Uniek om te ervaren.
Ik heb het erover met mijn Australische teamlid en beiden kijken we vol verbazing naar de kooplust van deze enorme groep. Het is grappig om te zien.
En verder
We bezoeken Ever-land. Een soort Disney park net buiten de hoofdstad, we bezoeken een eilandje waar de bekende Koreaanse drama-TV wordt gemaakt en we bezoeken andere bezienswaardigheden. Ik besluit, samen met Australische Thom en Tan (een finance kerel die het ook zat is), de laatste shopronde te skippen. We gaan de stad in en eindigen op Building63. Een 63 verdiepingen hoog gebouw met adembenemende zichten over de stad.
De stad is mooi maar niet zo aantrekkelijk als Singapore of Shanghai. We denken dat het komt door de enorme dosis aan grijstinten die wordt gebruikt als er nieuwe gebouwen, gedenktekens of wat dan ook, opduiken.
We sluiten af en de 9 bussen keren huiswaarts. Althans naar het Internationale vliegveld van Seoul. Alle paspoorten zijn aan het begin van de reis ingenomen om te voorkomen dat te enthousiaste Vietnamesen achterblijven. Ooit is dat namelijk gebeurd..de rijkdom lonkt dus sommige willen dat avontuur voortzetten. Maar deze keer is iedereen terug. Na wederom een 5 uur durende terugreis, landen alle vliegtuigen veilig op Vietnamese bodem.
Ik merk dat de spirit weer hoog is..overal op facebook duiken foto's op van deze enerverende trip. En nu gaan we weer gewoon door: heel veel verkopen aan al die consumenten in dit enorme land!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten