Heerlijk, het is zover ! Op naar Australië. Althans, dat dachten we, want al bij de incheckbalie bleek de eerste hobbel. Waar zijn de papieren van uw visum? Tja, vergeten... stom ! Dat is even stress, want dan word je gewoon niet ingecheckt. Gelukkig waren de dames van Vietnam Airlines erg behulpzaam en vulden de benodigde schermen in en we konden alsnog aan boord. 8 uur later, 4 uur tijdsverschil, 2 uur wachten bij de douane, zijn we op plaats van bestemming: Melbourne.
We hebben een apartement midden in de stad. Na even uitrusten gaan we op pad en verkennen het centrum. Het komt op ons over als een heerlijke stad: rustig, brede straten, groen en overal mooie winkels. We komen langs de kathedraal, stuiten op een prachtig kerstkoor op Federal Square. Koen vraagt: mag ik in dat ding ? 'Dat ding' is een tram en we realiseren ons dat Koen nog nooit 'zo'n ding' heeft gezien. Dus gaan we in de tram. We zijn moe, maar hebben niet het idee dat het avond is. Het is hier om 21.00 uur pas donker, terwijl wij het hele jaar 18.00 uur zijn gewend. De 1e avond is het dan ook 23.00 uur eer dat iedereen slaapt, maar ook een heerlijke uitslaap in de ochtend. De volgende dag gaan we naar de Botanische tuinen, een prachtig en uitgestrekt park, gelegen naast het stadion van de Melbourne Open. Het is zondag en overal zitten mensen te picknicken. Daarna gaan we een 300 m. hoge toren op en hebben prachtig uitzicht over de stad, die ligt aan de rivier Yarra. We wandelen nog een heel stuk de stad is. Op iedere hoek van de straat zijn cafeetjes en restaurantjes, het is een zeer aangename stad met een Nederlandse zomer klimaat. Hoewel het kort is hebben we een hele goede indruk van Melbourne gekregen.
Op naar de Great Ocean Road. Maar voordat we daar aankomen halen we onze huurauto op en rijden we eerst naar een boot. We gaan snorkelen ! Met z
ekerheid op zeehonden en 85% zekerheid om te zwemmen met dolfijnen. Maar het is maar koud, 20C. We krijgen een wetsuit aan en gaan eerst het water in om te wennen. Oh, wat koud !! Gelukkig wordt het na even beter, maar aangenaam is anders. Ook de kinderen gaan mee, geholpen door een instructrice. We zien mooie vissen, maar brrrr.... We zijn wel blij om weer even aan boord te zijn. Rob is zo moedig om met de zeehonden te gaan zwemmen en ik ga er later nog een keer in om aan een touw achter de boot te zwiepen. Wel gaaf ! Maar helaas, wij behoren tot die 15% die geen dolfijnen zien .... We hebben wel een hele leuke middag en zijn klaar om nog 2 uur te rijden naar de Great Ocean Road. Het is een prachtige weg, kronkelend tussen een National Park en de oceaan met aan de voet een hele blauwe zee. Bestemming: Apollo Bay, halverwege de Great Ocean Road. We worden beloond met een super villa met uitzicht op zee, waar we ook de dag erna blijven. De kinderen spelen aan het strand en we lopen door een tropisch bos naar een verlaten strandje. En: we spotten hoog in de boom de eerste koala !
We vervolgen onze weg op de Great Ocean Road. Kronkelend door de bossen komen we uiteindelijk op een plateau met prachtige vergezichten. En dan komen we bij de ’12 Apostelen’, één van de iconen van Australië. Stijle rotswanden komen uit in een woeste oceaan en door duizenden jaren erosie steken er 12 rotsblokken uit de zee omhoog. We gaan iets heel gaaf doen. De 12 Apostelen zijn het beste uit de lucht te zien: we gaan in een helikopter ! We krijgen koptelefoons op en al snel stijgen we naar hoogte en vliegen langs de kustlijn. Wauw !! De kinderen roepen alleen maar: dit is cool !!! Daarna hebben we ook nog uitzicht vanaf de grond op de rotsen, het is echt indrukwekkend !
Vol met energie gaan we weer verder, nog een uur langs de prachtige kust en dan nog 2 uur het binnenland in naar the Grampians NP (National Park). Het binnenland wordt al snel heuvelachtig en bossig en the Grampians is een berggebied met dennenbossen. Het is een prima rechte weg en we bereiken om 4 uur ’s middags ons doel: Halls Gap. Als het omschreven staat als ‘hart van de Grampians’denk je dat het toch zeker wel een groot dorp is. Maar het blijkt maar 300 inwoners te hebben en een kleine strip van enkele winkels. Maar het is heel gezellig, gemoedelijk en in een prachtig groene natuur. Voor het eerst zien we overal walibi’s (kleine kangaroes), de kakatoes en rood/blauwe parkieten vliegen ons om de oren. We hebben een klein houten huisje in een klein parkje met een zwembad. Er is een speeltuintje en we kunnen zelfs een duik nemen in het zwembad. Het is hier warmer dan aan de kust, zo’n 28C. ’s Avonds gaan we uiteten, maar dat is het enige waarvoor je niet naar Australië hoeft. Ongezellig en het eten is niet echt verfijnt. Maar goed, het uitzicht maakt veel goed.
De dag erna slapen we lekker uit. ’s Middags nemen we een bergweg naar een grote waterval. Eerst picknicken we en dan beginnen we aan 220 trappen naar beneden ! Dan horen we al waar we voor komen: een enorme waterval die naar beneden klettert en de kinderen spelen volop in het koude water. En dan weer de klim naar boven en het is zo warm.... Thuis hebben we tijd om verder te spelen, kangaroes te spotten en even lekker te niksen.
De tocht vervolgd naar de Outback, het achterland van Australië, naar het ‘niets’. Omdat het ver is hebben we lang getwijfeld of we het zouden doen, maar omdat het een unieke kans leek om op een schapenfarm te verblijven en er een mooi National Park is, hebben we het toch gedaan. De sfeer in de auto is goed; kerstliedjes, filmpjes, Ipad, naar buiten kijken, naar de eindeloze uitgestrektheid. De bergen gaan al snel over in graanvelden, zo ver je kunt kijken. We rijden door dorpjes dat niet meer is dan een graansilo aan het spoor en 2 huizen. Af en toe zie je langs de weg een brievenbus, een teken dat er ergens een huis is, of een bordje met ‘schoolbus’ en dan zal er een kind wonen. Het wordt steeds dorrer en de temperatuur stijgt. Totdat we in Mildura komen, een stadje langs de Murray river en de fruitregio. Het wordt opeens groen en overal zijn wijnranken. We rijden langs ‘Lindemans’, de wijn die we bij AH kunnen kopen. Dit is het laatste stadje voordat we de Outback in gaan. We tanken, hebben 20 l. water bij ons en we kopen wat extra eten. Onze navigatie vindt de weg niet, dus we moeten het doen op de routeomschrijving die we hebben gekregen. Nog 20 km geasfalteerde weg en dan gaat het over op 'dirt road' (onverharde weg). We vinden het best spannend, navigatie doet het niet, we hebben geen bereik meer en komen sporadisch een tegenligger tegen. Je wilt hier geen pech krijgen ! Er is nog begroeiing, maar gaandeweg wordt het schaarser, hoewel het wel begroeid zal blijven. Inmiddels is het 38C. Na 80 km zouden we een weg tegen moeten komen, maar we zien al een bordje ‘Mungo Lodge’, waar we niet de 1e maar de 2e nacht zullen doorbrengen. Het blijkt dat we een afslag hebben gemist (hoe kan dat nou, zo veel afslagen waren er niet ???) en moeten nog 30 km verder. Maar goed, we vinden het. We komen aan bij ‘Turlee Station’ en er staat een hutje met een portofoon voor ‘check in’. Is dit het nou, die schapenboerderij ? We melden ons en krijgen te horen dat het te warm is voor de schapen en dat ze rondzwerven op hun 585 km2 landgoed om de schaduw op te zoeken . Dus... Een beetje teleurgesteld zijn we wel en daar zitten we dan met ons 5-en, in the middle of nowhere in een klein huisje. Niets en niemand.
Na een uur komt de boer checken of alles OK is en vraagt of we met hem meegaan, hij moet een rondje doen om zijn waterkranen te ontluchten. Dat is leuk ! In zijn terreinwagen rijdt hij voor ons uit, zeker 100 km/u over kleine hobbelige paadjes. En wij moeten erachter aan. Onze auto doet het prima, maar ik geloof niet dat dit heel goed ervoor is. Maar wel weer leuk ! We stoppen een paar keer bij pompen en tussendoor vertelt hij wat over het boerenleven. 7000 schapen, 150 koeien en heel veel graanvelden. We zien ook de honderden schapen en komen emu’s tegen onderweg. Ze hebben kleine kinderen en bij hun ‘boerderij’ (een verzameling stacaravans) laat zijn dochtertje haar ‘schoolroom’ zien. De ‘outback kinderen’ kunnen niet fysiek naar school, de dichtsbijzijnde is 100 km weg. Ze hebben ’s ochtends een satelietverbinding met een speciale school in Broken Hill (4 uur rijden) en hebben een half uur online ‘klas’. Daarna moeten ze het lesprogramma zelf afhandelen, als je het kunt veroorloven heb je daar iemand voor in dienst en anders is mama de hele dag ‘juf’. 1 of 2 keer per maand zien ze elkaar fysiek op school, 4 uur rijden. Het dichtsbijzijnde kindje woont 30 km verderop en af en toe worden er playdates gemaakt bij een bibliotheek wagen, 150 km verderop. Tja, je moet zo maar kunnen leven. We worden teruggebracht naar ons huisje en hebben toch het gevoel dat we wat speciaals hebben meegekregen.
Als we zijn opgestaan gaan we terug naar Mungo Lodge, een luxe lodge bij Mungo NP. We rommelen de dag een beetje door, het is met 38C ook te heet om veel te doen. Op het eind van de dag hebben we een gids die ons meeneemt naar Mungo NP (we mogen er niet alleen in) en gaan dan naar de ‘Chinese Walls’. Op de plek waar we zijn is 60.000 tot 15.000 jaar geleden een groot meer geweest en hier is het oudste skelet ter wereld gevonden van 40.000 jaar oud. Het is een zandvlakte waar de wind vrij spel heeft gehad en prachtige ‘muren’ heeft gevormd. We zien er schelpen, oude vuurplaatsen van Aboriginals en botjes die uit het zand steken. De zonsondergang is bijzonder mooi !
Tijd om weer naar de bewoonde wereld te gaan. We moeten 150 km door de outback terug en passeren welgeteld 2 tegenliggers. Het is toch wel een opluchting als we heelhuids, zonder lekke band (want jullie weten hoe handig wij zijn...) weer in het eerste dorp komen. Alleen daar hebben we het volgende probleem. We kunnen nog 80 km met onze tank en het is kerst. Niets is open....Een Australiër zegt: 'hi mate, it's Christmas, forget it'. Gelukkig vinden we een iets behulpzamere man die ons uitlegt waar een pomp is die open is. Pff... Vandaag wordt een lange rit. Maar als we merken dat het heel snel gaat, het inmiddels met bakken uit de hemel komt en onze geplande stop een troosteloos verlaten dorp is, besluiten we er nog maar 2 uur aan te plakken. Inmiddels heeft het dorre landschap plaatsgemaakt voor heuvelachtig groen, prachtig ! We gaan dan toch maar naar Canberra, de hoofdstad van Australië, daar zijn hotels genoeg. We komen om half zeven aan en hebben nog tijd voor het ‘kerstbuffet’.
Heerlijk even uitslapen, we zitten vlakbij een winkelcentrum, waar op 'boxingday' de uitverkoop begint en we hebben geen haast. We rijden nog langs de parlementsgebouwen van deze 100 jaar geleden 'gecreeerde' hoofdstad en vervolgen de rit naar het strand !! Het plenst nog steeds. Na 2 uur rijden komen we aan in Batemans Bay waar we in een klein vakantieparkje een stabungalow hebben. Met regen ietwat klein...maar ja...het is nog geen camper :). Overal zien we kangaroes, koekaburra's en een enkele parkiet. De kinderen ontdekken de 'kidsclub' en vinden dat geweldig. 2 dagen gaan ze 2x 2 uur knutselen, zingen, spelletjes doen en hebben wij een beetje vrij ! En gelukkig is de zon de laatste dag teruggekomen en kunnen we zelfs op het strand liggen en in de woeste zee duiken. Dat is welverdiend !!
Onze laatste rit met ons einddoel: Sydney !! Na 2.700 km gereden te hebben is het welletjes. We hebben een appartementje midden in de stad. Wat is het hier toch gaaf !! 's Avonds gaan we met onze studievriendin Nicolette en Harold uiteten, als vanouds weer. We hebben nog 2 dagen in het oude jaar en van de vakantie. Omdat we hier 2 jaar geleden ook zijn geweest, 'moeten' we niets, maar zien relaxed Darling Harbour, Operahuis, Circular Quay en plekjes die we nog tegoed hadden. En dan oud & nieuw....
Nicolette had superkaarten geregeld, vlakbij dé plek om te zijn: naast Harbour Bridge. We gaan om 6.30
's avonds met ons picknickkleed zitten, er wordt gedanst, gegeten en in spanning afgewacht tot het 9 uur (familie)vuurwerk. Wat is dat gaaf ! Op 4 plekken in de stad wordt synchroon vuurwerk afgestoken, dus overal waar je kijkt is de lucht gevuld met prachtige lichtsterren ! De oh's en ah's vliegen door de lucht. Wauw. We nemen afscheid van Nicolette en Harold en het is onze bedoeling om terug te gaan, omdat we de volgende dag vroeg op moeten om naar het vliegveld te gaan en dat het te laat voor Koen zou zijn. Maar Loes zat te 'zeuren' dat ze tot 12 uur wilde blijven. En voor 1x waren we haar erg dankbaar! We hebben nog nooit zo'n fantastisch en indrukwekkend vuurwerk gezien, nog dubbel zo lang en groots als 9 uur. De hele Harbour Bridge staat continu in een sterrenzee en overal waar je kijkt wordt de hemel verlicht. Wauw!!! Dit is wel een hele bijzondere afsluiting van onze reis.
We kijken terug op een prachtige en afwisselende reis. Veel rijden, maar absoluut de moeite waard en ook de kinderen vonden het een super ervaring. Meer natuur dan onze vorige reis (tussen Sydney en Brisbane), meer avontuur, minder toeristisch. We realiseren ons dat we ontzettende bofferts zijn om dit te mogen meemaken.
En dan een terugblik op 2011. Een bijzonder jaar, met veel downs, maar gelukkig ook veel ups, die het overall zeer de moeite waard maken om een leven als dit te leven voor een aantal jaren. Altijd verrassingen, veel mogelijkheden, zowel voor Rob, mij als de kinderen. We zien het als een lot uit de loterij en halen er het maximale uit. Wij wensen iedereen een heel fantastisch 2012 met bovenal een goede gezondheid voor iedereen, een mooie baan en veel gezelligheid met elkaar!!
