2 dagen Phnom Penh

Ach, 9 uur wachten op een vliegveld waar niets te doen is, dan kan ik net zo goed een stukje blog schrijven. De ASEAN Top met Mr Obama himself als gast, dat is reden genoeg om alle toegangswegen naar het vliegveld uren tevoren hermetisch af te sluiten en alle vluchten te cancellen.En ook geen internet voor de zekerheid.  Nou ja, hoort erbij.

Doel van mijn reisje naar Phnom Penh is een 'zakenreisje' (klinkt he). BeenInAsia is gelaunched met bestemming Vietnam, maar hier wordt heel snel Cambodja aan toegevoegd. Reden voor mij om laatste afspraken te maken over excursies in Cambodja en om hotels te keuren in Phnom Penh. Omdat Rob's ouders er nog waren was het iets makkelijker om het nu te organiseren.

Maandag in begin van de middag land ik en ga direct naar mijn afspraak. Phnom Penh is veel rustiger dan Ho Chi Minh City. Slechts 2 mln inwoners, tot 10 jaar geleden geen geasfalteerde wegen. Bijna geen taxi's, alleen tuc tucs en in deze dagen overal zwaarbewapende militairen. Ik word gastvrij ontvangen, kan goede afspraken maken en krijg daarna een chauffeur ter beschikking om van hotel naar hotel te gaan. Het is opvallend dat hier veel kleine 'boutique' hotels zijn van uitstekende kwaliteit en modern. Phnom Penh verandert in rap tempo, net zoals alle andere Aziatische steden.  Het heeft een grote boulevard langs de rivier (Tonle Sap en Mekong komen hier bij elkaar). Wat dan weer jammer is dat aan de overkant lelijke grote kolossen worden gebouwd. 's Avonds in een hippe 'rooftop' bar heb ik prachtig uitzicht over de rivier bij zonsondergang. Als ik naar mijn hotel wandel passeer ik het grote Koninklijke Paleis. Er wordt nog volop gebeden door locals voor de oude koning Sihanouk, die enkele weken geleden is overleden. Opzij van het paleis zijn ze druk bezig een groot monument te bouwen, waar hij over 2 maanden zal worden begraven. Hij heeft Cambodja door roerige tijden geleid en - hoewel de meningen blijkbaar verdeeld zijn - wordt hij over het algemeen als een held gezien.

Dinsdag ben ik al vroeg wakker en besluit om erop uit te gaan. Ik ga om 6 uur op pad, maar bij het naar buiten gaan vraagt de portier of ik een ritje achterop de brommer wil. Waarom niet ? Hij blijkt een prima gids te zijn en laat me in 1,5 uur de hoogtepunten van de stad zien.  Dat lukt prima, want het is vrij overzichtelijk. Ik moet op tijd terug zijn, want om 8.00 uur wordt ik opgehaald om naar de Killing Fields te gaan. Als ik Cambodja aanbied, moet ik dit vreselijke stuk geschiedenis toch wel hebben 'gevoeld'. Hij komt aardig binnen. 8.985 schedels in een herdenkingsmonument te zien, dat doet wel wat met je. Op de grond zie je nog kledingresten tussen de grond liggen, stukjes bot, een tand. Een boom die werd gebruikt om kinderen om te brengen. Ik heb inmiddels veel gruwelheden in de regio gezien, maar dit is bijna voelbaar en op een moment dat ik vrolijk kind was. Daarna gaan we naar de gevangenis, het voorportaal voor de martelingen en dood. Het is me genoeg.

We hebben nog tijd om naar het Nationaal Museum te gaan. Een prachtig gebouw, boordevol met oude beelden uit het Angkor tijdperk. En daarna is het tijd voor lunch en dan naar het vliegveld. Ondanks dat ik lang moest wachten, kijk ik terug op een mooi en nuttig bezoek. Cambodja is 'coming soon'.

Vandaag zijn Rob's ouders vertrokken nadat ze 3 weken hebben genoten. Ze hebben weer veel gedaan, Rob is met zijn vader naar Phuket gegaan om naar Jasper's voetbal te kijken, ze zijn samen naar Halong Bay geweest. Verder veel met de kinderen gedaan, veel gezellige dingen gedaan en de tijd is omgevlogen ! Pa & ma, het was weer geweldig !

www.BeenInAsia.com is live !

Na een jaar voorbereiding is BeenInAsia live gegaan !  Je kunt je reis zelf samenstellen door een simpel of luxe hotel te kiezen, een druk of een rustig programma te maken. Helemaal op maat, zoals je zelf wilt. Op dit moment wordt Vietnam aangeboden, binnenkort volgen Cambodja en Laos.

Times flies

Ja, er zijn alweer een paar maanden voorbij. Ik heb regelmatig de vraag gekregen: maak je je blog niet meer ? Ik ben zo'n beetje full time bezig met mijn website, die rond 1 november de lucht in zal gaan. Heel veel teksten schrijven, in Engels vertalen, omschrijvingen van hotels die zouden worden meegeleverd, maar bij ieder hotel hetzelfde waren, excursies uitzoeken en onderhandelen over prijzen. De technische kant van de website, de administratieve en fiscale kant die erbij komt kijken, oftwel, ik ben gewoon een bedrijfje aan het opzetten. Omdat we in Vietnam zitten en ik alles via Nederland regel, maakt het dat niet makkelijk. Vietnam wordt gezien als een risicoland, reisbranche wordt inmiddels gezien als een risicobranche, dus je moet soms een lange adem hebben. Maar goed, bijna ben ik zover en dan hoop ik dat het gaat lopen...   Ik vind het heerlijk om weer te werken, mijn eigen ding te hebben en iets te doen waar ik passie voor heb ! De dagen zijn kort om te werken, omdat ik vanaf 2.15 in de weer ben met de kinderen halen, sporten, huiswerk etc en ik probeer zelf ook nog wat te sporten en 'sociaal' te zijn. Dus zo is er dan alweer een eerste schoolperiode voorbij !

Met de kinderen gaat het heel erg goed. Jasper en Koen hebben beiden een erg leuke juf. Koen begint bij Engels verhalen te schrijven. Ze hebben een thema 'vroegere tijden' gehad, waarbij ze zelf naar een museum zijn gegaan en zelf ook een heus museum hadden ingericht. Heel leuk. Hij voetbalt nu als een grote jongen op het 'grote' veld en tennis gaat ook goed. Jasper is begonnen met Spaans op school en die heeft het thema 'space' gehad. Ik hoor van hun alle kenmerken van de planeten en dingen die ik niet wist toen ik 10 was. Ik wist niet dat ik op aarde 60 kg weeg, op Pluto 20 kg en op Jupiter 120 kg, omdat ze verschillende zwaartekracht hebben. We zijn echt heel blij met de school, het is echt een goed onderwijs-systeem. En Loes, die heeft wat meer moeten wennen. Eerste jaar middelbare school is een grote overgang (dat zal in Nl. niet anders zijn). Vanaf dag 1 krijgt ze 1,5-2 uur huiswerk per dag, wat een behoorlijk discipline vereist. Over het algemeen gaat dat goed, maar soms is ze het natuurlijk zat en gooit de kont tegen de krib. Maar dat mag dan ook . Daarnaast heeft ze ook nog alle sportclubjes en andere dingen. Op vrijdagavond verzucht ze dan ook:' zo, het programma zit erop'. En dan moet ze Nederlands via afstandsstudie doen (er is geen middelbare school Nederlands), wat erg saai is. Alleen maar opdrachten maken en insturen is natuurlijk niet leuk voor een kind, maar ja, we hebben weinig keuze.


Rob gaat goed. Hij is druk, heeft veel bezoek gehad van 'de hoge bazen', wat altijd veel voorbereiding vergt. Maar de markt is hem gunstig gestemd, zijn team draait redelijk zelfstandig en hij is happy. We krijgen vaak de vraag: weten jullie al waar je heen gaat. Nee en dat zal wel tot het voorjaar duren. Het is wel vrij zeker dat we terugkomen naar Europa. We zijn er helemaal niet mee bezig, vinden het heerlijk om hier nog een jaar te profiteren van alles, ik kan mijn business een beetje op poten krijgen en de kinderen hebben zo hun leven hier dat ze uberhaupt niet zo nodig weg hoeven. Carpe diem.

Wat hebben we verder nog gedaan afgelopen maanden ? We zijn op 'verlof' in Singapore geweest, waar we naar Universal Studios zijn geweest, Koen een vriendje heeft gezien en verder genoten van de stad. We zijn een lang weekend met vrienden naar Dalat geweest, dat hoger ligt. Mensen uit de stad gaan hierheen om van de koelte te genieten, alleen wij moesten 'genieten' van veel regen. En nu is het herfstvakantie en zitten we op Con Dao eilanden, een groepje eilanden voor de kust van Vietnam. In de oorlog was dit 'gevangeniseiland' en werden mensen als beesten opgesloten in kooien. Afschuwelijk. Maar wij genieten van een verlaten en onbedorven strand, wilde zee en ongerepte natuur. Deze eilanden zijn nog 'untouched' (zolang als het duurt).
 
En nu kijken we uit naar een heleboel leuke dingen: Loes is deze week jarig, Jasper volgende week. Volgende week komen Rob's ouders weer aan voor ruim 3 weken. Sinterklaasfeest. Jasper voetbalwedstrijden in Phuket, Loes zwemwedstrijden in Bangkok, mijn website live and dan is het zo einde van het jaar...En dan komen Jeroen, Nienke, Sophie en Fenna (uit Culemborg) ! Time flies !

Het derde jaar voorbij

Alweer 3 jaar Vietnam. We herinneren ons nog goed ons afscheid in Nederland, de verhuizing, de eerste dagen. Ons leven in Nederland lijkt heel lang geleden. Eigenlijk zou onze tijd in Vietnam nu afgelopen zijn, maar we zijn erg blij dat we nog een jaar hebben. Bij Rob loopt het op rolletjes. Hij heeft alles onder controle, heeft super contacten in de markt en heeft er veel plezier in. De kinderen hebben een leuke groep vrienden, hoewel deze tijd van afscheid nemen echt niet leuk is. Gisteren hebben we Koen's dikke vriendinnetje Daphne uitgezwaaid, wat ook onze laatste hechte Nederlandse vrienden zjin, Jan & Linda. Ze gaan naar Jakarta (je begrijpt, voor onze goede reden om daarheen te gaan). Loes heeft een goede vriendin uitgezwaaid, die teruggaat naar Australië. En nog vele anderen. We hebben inmiddels veel meer buitenlandse vrienden dan in het begin, wat eigenlijk net zo leuk is. Van de week een Indiaas buffet, Jasper leert kaarten in het Tjechisch, Loes krijgt alle Koreaanse eigenaardigheden van presteren van dichtbij mee.

En ik ben erg druk met de opzet van een reiswebsite. Een nieuwe wereld, zowel qua hoe de reiswereld is georganiseerd, als technisch gezien hoe internet en het hebben van een website werkt. Ik kan je zeggen, het is niet eenvoudig ! Gelukkig heb ik een heel goed webbureau in Nederland die meedenkt en alle mogelijkheden helder maakt. Het concept wat ik ga opzetten is anders dan wat nu geboden wordt bij verre reizen. De reiziger kan zelf plannen en boeken via de website met behulp van de de informatie en modules die er geboden worden. Ze vinden alleen de beste hotels en kunnen los tours bijboeken, geen oerwoud aan keuzes. Geen vastgelegd pakket, eigen keuzes die gemaakt kunnen worden met een eigen budget. Ik merk dat het concept goed ontvangen wordt bij zakelijke partners, hier en daar nog wat hobbels te nemen. Inmiddels ben ik rond met hotels en vliegtickets, de tours - het moeilijkste gedeelte - begint vorm te krijgen. Bestemming: uiteraard Vietnam en als snel uitbreiding naar ander landen in de regio. Planning is om de website in september klaar te hebben, maar je kunt vast een kijkje nemen op http://www.beeninasia.com/ . Ik vind het in ieder geval heerlijk om weer aan het werk te zijn, te leren en iets concreets op te kunnen bouwen. En daarom komt het ook heel goed uit dat we nog een jaar hier zijn.

 In juni heeft Loes een feestmaand gehad. Begonnen met een schoolreisnaar Maleisië ! Ze zaten in de jungle in het binnenland van Maleisië. Raften, door een grot kruipen, trekking, opdrachten doen, corvee en back to basics (wat niet meevalt voor al die verwende expat kinderen...). Ze ging met tranen, ze kwam terug met een big smile. Dan had ze een groot graduation party, liep mee in een fashionshow omdat ze had gewonnen met haar kledingontwerp, afscheid Nederlandse school (ze heeft groep 8 afgerond), musical en de final graduation op school (ze krijgen allemaal een certificaat voor het afronden van de lagere school).

Koen en Jasper hebben meegezongen en saxofoon gespeeld in het Summer Concert van school, Jasper is 2e geworden in het schoolvoetbaltoernooi en Rob had deze week een zakelijk event in onze tuin met 70 Vietnamese klanten. 

En nu tellen we af voor Nederland. Loes & Jasper gaan nog 2 dagen mee naar school en hebben heel veel zin om hun vriend(innet)jes te zien en Koen verheugd zich al op de kaasstengels. En het logeren bij opa & oma en een weekje weg met andere opa & oma. En ik verheug me op koeler weer ! En ik geloof dat we boffen... Rob is maar 2 weken alleen en heeft, voordat hij naar Nederland komt, een week cursus in Londen. Holland, here we come !

FOBISSEA games

Ruim een half jaar hebben Loes en Jasper getraind. 5 dagen in de week om 7 uur 's ochtends op school zijn, zwemmen, athletiek, voetbal en T-ball (soort softball). 2 strenge selecties en dan uiteindelijk bleven er 6 jongens en 6 meisjes over in jaar 4, 5 en 6. En dat alles heet FOBISSEA (Federation of British International Schools South East Asia). De landen rouleren, dit jaar was onze school gastheer. De gastscholen waren Shanghai, Beijing, Manilla en Brunei. Je snapt wel, ze waren erg trots om mee te doen en erg blij dat het na een half jaar eindelijk zover was !

De avond te voren zei Loes: 'ik ben helemaal niet zenuwachtig', waarna ze na 5 min. begon te huilen om niets. Jasper zag het 's ochtends niet zittten, huilen, diarree, niet eten. Vrijdag 6.30 verzamelen op school en met de bus naar het athletiek stadium. Als de eerste activiteiten erop zitten, gaat de spanning een beetje weg. En vooral als de eerste medailles komen. Het is wel heel gaaf om op dat podium te staan ! De score van de ochtend is voor Jasper 2 zilver en 1 brons, Loes sleept een gouden medaille naar binnen.

In de middag staat zwemmen op het programma, voor beiden favoriet. Ze zwemmen ieder in een ander zwembad, dus mama rent op en neer van het ene naar het andere bad (5 min lopen). In alle races halen ze medailles, zilver of goud, wauw, wat zwemmen ze hard !

Uitgeput rollen ze die avond in bed. zaterdag 7.00 uur weer melden en met de bus naar de universiteitsvelden. Vandaag T-ball. Jasper heeft een ontzettend leuk team, waarbij ook de ouders heel gezellig en hecht zijn. Er wordt wat afgejuichd ! Ook de meiden van jaar 6 worden flink aangemoedigd. M.n. de laatste, voor ieder 4e wedstrijd, was wat aanmoediging nodig. De hele ochtend op het veld met

36-37C maakt van alle kinderen futloze vogeltjes. Maar ze hebben niet voor niets gestreden. Ze winnen beiden: zilver !! In de loop van de middag zijn we thuis, uitgeblust en lekker hangend op de bank. Koen heeft zich vermaakt met zijn vriendje Hidde die uit Singapore over is, dus ook zijn dag is helemaal goed !

 

Zondag, 7.30 melden. Vandaag voetbal. Jasper heeft hier het meest naat uitgekeken, Loes begint de dag met:'baahhhh, voetbal...' Tja, dat geeft enigszins de motivatie voor de dag aan en weerspiegelt van beiden ook exact de loop van de dag. Jasper knalt met zijn team en vecht voor de 2e plaats. Het meidenteam heeft een iets ander energieniveau en heeft deze dag geen medaille... Ook na deze hete dag is iedereen op.

We kijken terug op fantastische games, een goede sfeer en in totaal pronken er 16 medailles !! We zijn trots op onze bikkels !

 

Het bezoek weer weg

Na bijna 3 jaar hebben we al heel wat bezoek gehad. Ouders, broers en zussen, beste vrienden, oud collega's en kennissen. De laatsten waren vrienden van de Ronde Tafel en mijn broer. Soms vragen mensen: worden jullie dat niet zat, al dat bezoek. Het antwoord is: nee ! Wij leven hier zo'n ander leven dat het alleen maar fijn is als familie en vrienden dat met eigen ogen zien en meemaken. En allemaal zeggen ze: het is toch heel anders dan dat ik had voorgesteld van foto's en het blog. Dit leven kun je niet overbrengen, dit moet je beleven. En daarom is het zo fijn. Als wij straks terugkomen is het heerlijk dat er in ieder geval een aantal zijn die begrijpen wat je bedoelt. En natuurlijk ziet het bezoek met name de mooie kanten van het leven hier, het grote huis, ons personeel en de trips. Het blijft moeilijk te beseffen dat dit voor ons geen vakantie is, maar gewoon leven met alle ups en downs die iedereen heeft.

Enfin, Jan en Barbara, Patrick en Antonique en Evert kwamen aan de donderdag nadat wij van China terugkwamen. Het was een bliksembezoek, want zondagmorgen zouden ze doorvliegen naar Bali. En we hadden een heel wensenlijstje doorgekregen: tempels, markt, Chinese wijk, Mekong Delta, Unilever. Dus veel tijd om uit te slapen hebben we ze niet gegund.  Donderdagavond komen ze bij ons thuis eten en kunnen we alvast bijkletsen over de gebeurtenissen in Culemborg, wat dan zo ver weg lijkt ! Vrijdag hebben we de Chinese wijk bezocht. Eerst het straatje met duizenden knopen, kraaltjes en lintjes, in een straatje van hooguit 2 meter breed, waar dan ook nog volgepakte brommers doorheen wroeten. Barbara en Antonique waren verdwenen in een winkeltje, waar de armbandjes en kettingen voor een paar euro te koop zijn. Met gelijk fantasiën om dan maar gelijk een hele container te kopen...Tja, soms wordt je hier hebberig.

Op naar de cyclo. Met 6 cyclo's maken we een tocht door de wijk en dat betekent ook dwars door het drukke verkeer. Help ! denken ze... Maar veel tijd om na te denken is er niet, want alles trekt zich aan het oog voorbij. Alle fruit en groenten, de kippen en eenden die braaf op een matje liggen, wachtend op de braadpan, volgepakte scooters. We stoppen bij 2 tempels. Een van de gebruiken is om een vogeltje los te laten (die ze verkopen vanuit een volgestouwd kooitje). Dat geeft geluk. Dus Barbara en Antonique geven de vrijheid terug aan 2 vogeltjes... We hebben het overleefd en de hitte zorgt dat we teruggaan naar het hotel en naar huis. 's Avonds gaan zij Rob ophalen bij Unilever en Rob kan trots laten zien wat hij doet.

Daarna gaan we eten in een van de mooiste restaurants van de stad, op de 21e verdieping met een prachtig uitzicht over de stad. Zaterdag mekong Delta. Wij hebben de kinderen uitbesteed, die hebben geen zin om weer mee te gaan, prima. Wij gaan met de chauffeur naar Ben Tre, 2 uur rijden en het noordelijkste stuk van de Mekong. Hier krijg je in ieder geval een goede indruk van al het water, de bootjes en de natuur. We hebben een hele gezellige dag en hiermee hebben ze toch bijna hun hele lijstje gezien !

Een paar dagen later vertrekt Rob naar Nederland, waar hij met 15 Vietnamese distributeurs 4 dagen doorbrengt. Hij bezoekt Unilever in Rotterdam, een AH distributiecentrum en natuurlijk ook Amsterdam, Zaanze Schans en zijn eigen stad Utrecht ! Maar het blijven Vietnamezen. Als ze de keuze krijgen tussen de Dom beklimmen en wat cultuur te zien of Hoog Catherijne, kiezen ze toch voor de winkels. Cultuur ? Vooral niet te veel ! Maar ze hebben het enorm gewaardeerd en Rob heeft in ieder geval zijn ouder 1 avond kunnen zien.

In de tussentijd kwamen mijn broer Rob, Gaby en Timo aan op vrijdag. De eerste dag is altijd een beetje bijkomen, maar met een zonnetje en het zwembad is dat geen probleem. 's Middags zijn ze mee gegaan om Loes, Jasper en Koen van school te halen en hebben we een rondje door de wijk gefietst, waar 's middags de fruitkarren en het vlees aan de haak ligt. Zaterdagochtend gaat Timo mee met Jasper naar voetbaltraining. Best spannend, want hij verstaat geen Engels en het is erg heet ! Maar hij doet het heel goed en is trots dat hij heeft meegedaan. De kinderen amuseren zich opperbest samen in het zwembad en ome Rob is een goede vervanger voor papa Rob met het stoeien in het zwembad !

 Zondag gaan we met z'n allen naar Cu Chi, de tunnels uit de 'American War', zoals ze hier zeggen. De jongens gaan door het gangenstelsel, Gaby en ik doen dat maar niet zo onder de grond. Rob kan het niet laten even te schieten. Wat een kabaal ! Ook zie je alle gemene boobytraps en de grote tanken. Vreselijk en indrukwekkend  zo'n oorlog. Maandag gaan Rob, Gaby en Timo met een tripje naar de Mekong Delta en Rob komt terug uit Nederland, maar gaat meteen door naar kantoor. Dinsdag zien we ook nog het War Remnant Museum, wat nog meer gruwelijkheden uit de oorlog laat zien. We lopen nog door de stad en 's avonds gaan Rob en Gaby Rob bij Unilever ophalen. De volgende dag gaan zij door naar ons favoriete oord in Nha Trang (Six Senses). Wij hebben een lang weekend voor de boeg (Independance day en Dag van de Arbeid), een goede reden om elkaar weer te zien in Hoi An. Het is voor ons de 4e keer dat we er komen, maar het blijft een leuk stadje, eigenlijk het enige stadje in Vietnam dat echt gezellig is ! We gaan er dan ook een paar keer heen, overdag en 's avonds. Er zijn heel veel kleermakers en gaby en ik vinden een leuk jurkje. Maar ja, natuurlijk niet onze maat. Geen probleem, dat kan in 1 dag gemaakt worden. Eenmaal terug om te passen en dan zou het gebordeerd worden. Maar ja, het paste natuurlijk niet. Nog een keer terug, nog niet goed en de laatste keer dachten we: OK, het is goed, maar het is een-eens-en-nooit-weer ervaring !

Beter geslaagd was het motortochtje met zijspan. In een uurtje gingen we door de prachtige omgeving met rijstvelden, waar ze de rijst beginnen te oogsten. Je ziet kindjes, een buffel in de modder en mooie taferelen. Maar oh zo heet ! Tijd weer voor strand en

zwembad en broer Rob gaat een uurtje op de catamaran. Heerlijk genieten, het is echt gezellig samen ! De laatste dag gaan broer Rob en ik om 6 uur 's ochtends naar de vismarkt, waar geen toerist te zien valt. Dat is nog eens hard werken. Mooie taferelen, het echte leven hier. Dan nemen we afscheid. Rob, Gaby en Timo gaan nog naar Hanoi en Halong Bay en dan terug naar huis. Wij gaan terug naar Ho Chi Minh City, terug naar ons leven    

Miljoenensteden Beijing en Shanghai

Miljoenensteden Beijing en Shanghai. Wat een ervaring ! Beijing, hoofdstad van het land, 22 miljoen inwoners, is pompeus, grote gebouwen, brede wegen, geen extreme hoogbouw. Het heeft de parels van het keizerlijke verleden, hoewel de 'gewone' authentieke buurtjes in sneltreinvaart verdwijnen voor nog meer gebouwen en wegen.

Shanghai, 23 miljoen inwoners, het economische hart van het land. Je zou hier niet zeggen dat je in een communistisch land bent. Indrukwekkend zijn de enorme hoge torens, de ene nog hoger dan de andere en nog volop in aanbouw. Met nog mooie oude delen uit de Engelse en Franse tijd en hele Chinese gebouwen.

Samen met Jan & Linda en Nicole, Stephan en Daphne (waar we vorg jaar mee naar Bali zijn geweest en die achter ons wonen) stappen we in het vliegtuiig naar Beijing. Het weer bericht had steeds gezegd 10-13C, maar de mannen zeiden dat het wel mee zou vallen. Rob was boos dat ik zijn korte broek niet had ingepakt. Maar toen stapten we uit en oef, het was wel degelijk koud ! Als je in de tropen woont vergeet je ook een beetje hoe koud het kan zijn.

Zondag worden we opgehaald door onze gids. Vandaag staan de highlights op het programma: het Tian'anmenplein, beter bekend bij ons als het Plein van de Hemelse Vrede, de Verboden Stad en een tocht door de oude straatjes. We stappen uit op het plein, een van de grootste pleinen ter wereld. Wauw, wat is dat groot ! En wauw, wat zijn er veel Chinezen! We kijken uit op de poort naar de Verboden stad, het Chinese parlement en het mausoleum van Mao. Deze plek was in 1989 het tafereel van 'de tank', die een einde maakte aan studenten opstanden. Overal staan brandblussers op het plein. Als we vragen aan onze Chinese gids zegt ze dat het is voor als het plein in brand staat. Wij denken dat ze het woord 'mens' op het plein vergeet. Als we vragen naar recente berichten van onrusten en geblokkeerde blogs gaat ze snel over op een ander onderwerp. Dit is China.

We gaan door de poort van de Forbidden City. Het paleis werd 600 jaar geleden voltooid en er hebben gedurende diverse dynastieën 24 keizers gewoond. Van hieruit regeerden ze het Rijk tot 1912, toen de laatste keizer, 7 jaar oud, werd afgezet. De Stad is meer dan een kilometer lang en je gaat door 4 poorten en komt telkens weer bij een ander hof. De grootte ervan is indrukwekkend, de verwevenheid van het aardse en het hemelse en alle mythen die rbij horen. De gids heeft steeds vragen voor de kinderen, die het ook mooi vinden. Maar op het einde van de ochtend trekt de belofte: er zijn hier vele McDonalds, die we in Vietnam niet hebben. Op naar de hamburger, althans, als we het uitgelegd krijgen ! Het valt ons op dat heel zeer weinig Engels wordt gesproken, nog veel minder dan in Vietnam. We kunnen uiteraard niets lezen. We worden als blanken met 6 kinderen zeer regelmatig aangegaapt. Zeker in het restaurant naast McDonalds waar wij een echte Chinese maaltijd krijgen met Peking eend. Heerlijk !

Na de lunch hebben we een ritje door de oude steegjes, de hutongs. Er zijn er nog maar weinig over, de meesten hebben plaatsgemaakt voor nieuwbouw, zeker ten tijde van de Olympische Spelen in 2008. Deze woongemeenschappen van meestal 5 gebouwtjes, zien er grauw en armoedig uit, meestal geen toilet en een paar gezinnen wonen samen. We gaan bij een familie naar binnen, waar de gids een 'verrassing' heeft geregeld. Er komt een tandeloze enthousiaste man, die groot man blijkt te zijn in de volkssport: krekelgevechten. Dit was vroeger vermaak van de keizers en wordt nog steeds gedaan. Met een brede grijns tovert hij allemaal potjes uit zijn jas met krekels en sprinkhanen erin. Nee, we krijgen geen show, daar is het te koud voor, dat is later inn het seizoen. Loes zegt: wie maakt er nou mee dat we met een kampioen krekelvechten zitten ? Na de show gaan we nog de trommel toren in, waar 25 trommels de tijd aangaven.

We bezoeken nog een tempel op een heuvel, waar we mooi uitzicht hebben over de Verboden Stad. En dan is het genoeg voor vandaag.

 De volgende dag gaan we naar de Tempel van de Hemel. We kleden ons goed aan, want warm is anders. In het park wat er omheen ligt zien we allemaal oudjes Tai Chi doen, badminton en dansen. De mensen wonen zo klein dat ze voor ontspanning veel naar buiten gaan. De Tempel is rond (rond vertegenwoordigt het Hemelse, vierkant het Aardse) en was alleen open voor de keizer op speciale dagen. De keizer was immers de dienaar van God. Het is een prachtig gebouw en we lopen door een groot park naar nog een kleinere tempel. Dan gaan we naar het Zomerpaleis, iets buiten de stad. Onderweg gaan we nog naar een diernetuin om alleen de panda's te zien. Wat een mensen weer ! Het zomerpaleis ligt bij een groot meer en we varen met een bootje naar het complex. Ook weer groot en prachtig ! Hier zien we dat de eerste bloesembomen uitkomen in het winterse landschap. De kinderen hebben onderling veel plezier.

Tijd voor iets anders heel Chinees: de acrobaten show. Met open mond en af en toe ingehouden adem zitten we te kijken. Iemand die tot het plafond van het theater klimt op gestapelde stoelen, een dubbelgevouwen rug dames en met 13 kunstjes doen op een fiets. De eindact, waarbij 7 motoren door een bol heen en weer rijden is wel het summum !

Dag 3: de hoogtepunten. We hadden het programma omgedraaid, want voor vandaag was zon voorspelt. En dat hadden we! Voor de jongens kwam hoogtepunt 1: het Olympisch dorp met de 'birdsnest', het voetbalstadium. Een prachtig stadium, waar ook de openingsceremonie heeft plaats gevonden. Er zullen veel 'gewone' mensen hun huis voor hebben moeten ruimen, het zal miljoenen hebben gekost en wat doen ze er nu nog mee: niets ! Het wordt een enkele keer gebruikt voor een interland of een concert en verder voor bezichtiging. Ook 'the watercube', het zwembad ligt ernaast. De jongens zijn het hele stadium rond gerend en zijn helemaal blij !

We gaan verder naar de Muur: the Great Wall of China. We gaan niet naar het meest toeristische stuk, maar ook hier is het behoorlijk druk. Er zijn een aantal toegangen waar je op de muur kunt, maar bij een aantal moet je echt klauteren, wat we met de kleintjes niet kunnen. De Muur, meer dan 2000 jaar oud, 6.350 km lang. We staan er bovenop, dit is echt een wereldwonder. De Muur loopt helemaal over bergtoppen, hoe hebben ze dit ooit voor elkaar gekregen ? Het is echt heel indrukwekkend. Hier kan het heel koud zijn of heel warm. Het is een verdedigingswerk tegen de Mongolen langs de Noord grens van China. Wauw, dit is echt cool ! We lopen langs een stuk of 6 verdedigingstorens. Het is heeeeel veel trappen lopen. De kinderen rennen vooruit, die vinden het ook geweldig. Loes geniet er zo van om in China te zijn. Ze heeft nu 2 jaar Mandarijn op school en herkent al aardig wat tekens en ze leert ook over de geschiedenis. Dat ze hier nu staat in die geschiedenis vindt ze geweldig. Echt praten is nog moeilijk, maar het blijkt ook dat de Chinezen uit Beijing en Shanghai elkaar ook nauwelijks verstaan, terwijl het geschreven dezelfde taal is.

Op de terugweg laten we ons afzetten bij de 'snackmarkt', vlakbij ons hotel. Dit is ook China, ze eten echt alles. Geroosterde sprinkhanen, grote rupskokonnen, geroosterd zeepaardje, complete duifjes op een stokje, schapenballen en slang. Gadverdamme.... en je ziet het de Chinezen heel smakelijk eten!

 Woensdag. In de ochtend rommelen we heerlijk en in de middag gaan we met de highspeed trein van Beijing naar Shanghai. Het station lijkt meer op een luchthaven dan op een treinstation. Gelukkig staat het ook in Engels aangegeven, dat is altijd maar afwachten. Het station is alleen maar voor highspeed treinen, die zo'n 20 verbindingen per dag alleen al naar Shanghai hebben. Daar gaan we dan, we zullen 1.350 km afleggen in 4:48, gemiddeld 310 km/u. Het landschap is plat. Veel landbouw met armoedige communes, zoals ik me de kolchozen uit de geschiedenisboekjes van Rusland voorstel. En regelmatig rijst er dan opeens een enorme stad stad op, soms met aan de horizon alleen maar bouwkranen. Nu kun je je voorstellen wat je soms leest: miljoenensteden rijzen als paddestoelen uit de grond. We komen aan in Shanghai en nemen een taxi. Wat een andere stad ! Het is avond, een woud van hoge gebouwen en een zee van knipperende lichtjes. We zitten op de 27e verdieping van ons hotel en kijken uit op nog veel hogere gebouwen.

Donderdagmiddag hebben we een stadswandeling met een (Nederlandse) gids door oud Shanghai. We moeten verzamelen aan de andere kant van de rivier. In Beijing hebben we eigenlijk de hele tijd een gids en een busje gehad, wat prettig was omdat alles zo ver uit elkaar lag. In Shanghai zullen we verder alles zelf doen en nemen we de metro. Een van de grootste metronetwerken van de wereld, waarmee per dag 7 miljoen mensen reizen. Shanghai is van oudsher een smeltkroes van culturen. In de koloniale tijd was het half Frans en half Engels, wat je tot vandaag herkent. Hier is de recente historie beter bewaard gebleven dan in Beijing. We komen in een heel gezellige buurt met allemaal terrasjes. Het is fantastisch voorjaarsweer en we zitten in het zonnetje, de korte mouwen weer aan na het koude Beijing. We bezoeken de plek waar in 1921 de Communistische Partij is opgericht, bezoeken de antiekmarkt, waar allerlei leuke Chinese snuiterijen zijn, de krekelmarkt, waar krekels in alle maten voor krekelgevecht te krijgen zijn en lopen over lokale markten. We zien hoe een duif de nek wordt omgedraaid (het moet vers zijn), vette padden en komen uiteindelijk uit in de Yu Gardens. Hier zijn theehuizen en gebouwen in prachtige Chinese stijl. We krijgen een theeceremonie, waar ook de kinderen goed meeproeven. En dan terug naar ons hotel in Pudong, want 's avonds hebben we een tafel besproken op de 91e verdieping van wat nu nog het hoogste gebouw van Shanghai is, 492 m, het Shanghai Financial center. Binnen een paar jaar wordt die ingehaald door een toren die de 2e hoogste van de wereld wordt, 635 m. hoog ! Maar voor ons is dit hoog genoeg, een adembenemend uitzicht ! En met fantastisch eten. Wat zijn we toch een bofferds dat we dit allemaal mogen meemaken ! De mooiste attractie voor de meiden is de WC. Met allemaal elektrische knopjes en zelfs een fohn die uit de WC komt is dat natuurlijk wel bijzonder interessant en moeten we opeens heel vaak heel nodig... dat is wat anders dan alle hurk WC's die je bijna overal hebt.

Vrijdag. We gaan zelf op pad. Vanuit ons hotel lopen we naar de Shanghai TV toren en nemen daarna een hele bijzonder manier om de rivier onderdoor te steken; in een soort Efteling karretjes rij je door een tunnel met allemaal licht- en geluid effecten en dan kom je uit in het Engelse koloniale rijk: de Bund. Hier heb je een prachtig uitzicht over de rivier naar het nieuwe hart van de stad en aan de andere kant de statige (bank)kantoren uit vroegere tijden. We slenteren door de stad, lunchen, lopen, willen een science museum in voor de kinderen, wat 25 jaar geleden spannend was en komen uiteindelijk uit in Xiantandi, de gezellige terrasjes en dara strijken we neer voor een vroeg diner. Inmiddels is iedereen moe van het vele lopen en slenteren de afgelopen dagen. Met de metro gaan we terug naar ons hotel en hebben onze laatste nacht. Zaterdag rommelen we, zwemmen, inpakken en dan de laatste metro naar het vliegveld. Allemaal moe en voldaan van een prachtige en gezellige vakantie keren we terug naar Vietnam, naar huis.