Goed doen in Quang Ngai

Even een korte blog van mij (Rob) na een mooie ervaring in Quang Ngai province (ongeveer 3 uur met de auto onder Danang, een van de grotere Vietnamese steden in het centrum van het land).

Vorige week maakten alle kranten melding van het feit dat er een enorme brand was geweest in een super grote "wet market" (zo'n typische lokale markt met honderden winkeltjes erin alwaar de Vietnamesen hun dagelijkse boodschappen doen) in Quang Ngai. 200biljoen schade voor de lokale retailers (ruim 7mln euro) wat een gigantische schadepost is hier. De eigenaars hebben vaak geen enkele verzekering en zagen dus letterlijk al hun bezittingen en pensioenvoorzieningen in rook opgaan.

Wij zijn hier een bedrijf dat graag groeit en winst maakt maar we zijn ook een bedrijf dat dat op een verantwoorde manier wil doen. In onze missie staat letterlijk "committed to make the lifes of Vietnamese better". Een missie werkt uiteraard alleen als je er dan ook wat mee doet.

"Kom Vinh (mijn hoofd voor alle sales in dit type marktstructuur", we vliegen er naar toe en gaan ze steunen" zeg ik. Een krappe week later (gisteren dus) pakken we de vroege vlucht naar Danang. Een vroege vlucht betekent dus 6am. 4 uur opstaan om op tijd te zijn voor de vlucht. Onze driver, mr Long, zegt dat het enorm koud is in HCMC. Hij draagt een trui en wrijft in zijn handen. It is very cold boss in the early morning, verklaart hij. Ik stap de auto in en zie dat het 25C is op dit prille uur van de dag. Grappig...25C en dan is het koud :-)

Na de een prima vlucht, landen we vijf kwarttier later in Danang. De auto-rit duurt inderdaad 3 uur en rond 10.30am zijn we op plaats van bestemming. De distributeur die we daar hebben gaat mee naar de getroffen markt. Een totaal zwart geblakerd gebouw waar alleen de muren nog van overeind staan. Waterdruppels druipen van het plafond en alle puinhoop ligt er nog. Een politie-agent ligt met op een stretch-bed de boel te bewaken. Ik denk nog even aan asbest en de gevolgen voor de gezondheid van alle mensen in de directe omgeving. Maar niemand lijkt zich er hier druk om te maken. In provisorische marktstalletjes hebben enkelen de moed gevonden de verkoop weer door te zetten. We vallen uiteraard wel op, zo'n witte buitenlander die polshoogte komt nemen.

Daarna gaan we naar een afgehuurde zaal alwaar 117 retailers bijeenkomen voor de door Unilever georganiseerde meeting. Van te voren hebben ze moeten aangeven dat ze getroffen waren, hun identiteitspapieren moeten inleveren. Tja...dat moet hier. Het is al eens eerder gebeurd dat ook niet welkome gasten binnendrongen om ook mee te profiteren van de giften die we doen. De distributeur heeft zelfs politie (5 man sterk) geregeld om buiten de orde te bewaken.

Ik geeft een korte speech en daarna komen de retailers in groepjes van 5 naar voren. Een ieder krijgt een enveloppe met geld van ons als geste om de ellende te boven te komen. Onze distributeur heeft gratis product geregeld. Wat me trouwens opvalt, 98% van de retailers is vrouw. Ik maak er maar een grap van "we hebben hier weer women-power in Vietnam" dus jullie komen dit wel weer te boven! mannen doen hier namelijk, gemiddeld gezien, verrekte weinig :-). Er kan toch wel een glimlach af.

Het is mooi om te doen, even geen targets na jagen maar midden in het echte Vietnam, mensen helpen om hun toekomst weer veilig te stellen. Na afloop rijden we 3 uur terug naar Danang. Ik check in, in een mooi hotel en maak me op voor een diner met de 2 distributeurs van Danang. Uiteraard met een Heineken biertje erbij! We eindigen op de bowling-baan met het Centrum-team en ik scoor 128! Not bad, dacht ik. De Vietnamesen zijn in het algemeen goede spelers. Ik check het vanochtend even op de zaak. Vol trots meld ik mijn 128 score. Een Vietnamese kijkt me een beetje meewarig aan...128?..that's "so-so" (een beleefde omschrijving voor, ach ja..je hebt je best gedaan maar dit is echt niks). Voldaan keer ik einde dag huiswaarts. We hebben goed gedaan in Quang Ngai...