Na bijna 3 jaar hebben we al heel wat bezoek gehad. Ouders, broers en zussen, beste vrienden, oud collega's en kennissen. De laatsten waren vrienden van de Ronde Tafel en mijn broer. Soms vragen mensen: worden jullie dat niet zat, al dat bezoek. Het antwoord is: nee ! Wij leven hier zo'n ander leven dat het alleen maar fijn is als familie en vrienden dat met eigen ogen zien en meemaken. En allemaal zeggen ze: het is toch heel anders dan dat ik had voorgesteld van foto's en het blog. Dit leven kun je niet overbrengen, dit moet je beleven. En daarom is het zo fijn. Als wij straks terugkomen is het heerlijk dat er in ieder geval een aantal zijn die begrijpen wat je bedoelt. En natuurlijk ziet het bezoek met name de mooie kanten van het leven hier, het grote huis, ons personeel en de trips. Het blijft moeilijk te beseffen dat dit voor ons geen vakantie is, maar gewoon leven met alle ups en downs die iedereen heeft.
Enfin, Jan en Barbara, Patrick en Antonique en Evert kwamen aan de donderdag nadat wij van China terugkwamen. Het was een bliksembezoek, want zondagmorgen zouden ze doorvliegen naar Bali. En we hadden een heel wensenlijstje doorgekregen: tempels, markt, Chinese wijk, Mekong Delta, Unilever. Dus veel tijd om uit te slapen hebben we ze niet gegund. Donderdagavond komen ze bij ons thuis eten en kunnen we alvast bijkletsen over de gebeurtenissen in Culemborg, wat dan zo ver weg lijkt ! Vrijdag hebben we de Chinese wijk bezocht. Eerst het straatje met duizenden knopen, kraaltjes en lintjes, in een straatje van hooguit 2 meter breed, waar dan ook nog volgepakte brommers doorheen wroeten. Barbara en Antonique waren verdwenen in een winkeltje, waar de armbandjes en kettingen voor een paar euro te koop zijn. Met gelijk fantasiën om dan maar gelijk een hele container te kopen...Tja, soms wordt je hier hebberig.
Op naar de cyclo. Met 6 cyclo's maken we een tocht door de wijk en dat betekent ook dwars door het drukke verkeer. Help ! denken ze... Maar veel tijd om na te denken is er niet, want alles trekt zich aan het oog voorbij. Alle fruit en groenten, de kippen en eenden die braaf op een matje liggen, wachtend op de braadpan, volgepakte scooters. We stoppen bij 2 tempels. Een van de gebruiken is om een vogeltje los te laten (die ze verkopen vanuit een volgestouwd kooitje). Dat geeft geluk. Dus Barbara en Antonique geven de vrijheid terug aan 2 vogeltjes... We hebben het overleefd en de hitte zorgt dat we teruggaan naar het hotel en naar huis. 's Avonds gaan zij Rob ophalen bij Unilever en Rob kan trots laten zien wat hij doet.
Daarna gaan we eten in een van de mooiste restaurants van de stad, op de 21e verdieping met een prachtig uitzicht over de stad. Zaterdag mekong Delta.
Wij hebben de kinderen uitbesteed, die hebben geen zin om weer mee te gaan, prima. Wij gaan met de chauffeur naar Ben Tre, 2 uur rijden en het noordelijkste stuk van de Mekong. Hier krijg je in ieder geval een goede indruk van al het water, de bootjes en de natuur. We hebben een hele gezellige dag en hiermee hebben ze toch bijna hun hele lijstje gezien !
Een paar dagen later vertrekt Rob naar Nederland, waar hij met 15 Vietnamese distributeurs 4 dagen doorbrengt. Hij bezoekt Unilever in Rotterdam, een AH distributiecentrum en natuurlijk ook Amsterdam, Zaanze Schans en zijn eigen stad Utrecht ! Maar het blijven Vietnamezen. Als ze de keuze krijgen tussen de Dom beklimmen en wat cultuur te zien of Hoog Catherijne, kiezen ze toch voor de winkels. Cultuur ? Vooral niet te veel ! Maar ze hebben het enorm gewaardeerd en Rob heeft in ieder geval zijn ouder 1 avond kunnen zien.
In de tussentijd kwamen mijn broer Rob, Gaby en Timo aan op vrijdag. De eerste dag is altijd een beetje bijkomen, maar met een zonnetje en het zwembad is dat geen probleem. 's Middags zijn ze mee gegaan om Loes, Jasper en Koen van school te halen en hebben we een rondje door de wijk gefietst, waar 's middags de fruitkarren en het vlees aan de haak ligt. Zaterdagochtend gaat Timo mee met Jasper naar voetbaltraining. Best spannend, want hij verstaat geen Engels en het is erg heet ! Maar hij doet het heel goed en is trots dat hij heeft meegedaan. De kinderen amuseren zich opperbest samen in het zwembad en ome Rob is een goede vervanger voor papa Rob met het stoeien in het zwembad !
Zondag gaan we met z'n allen naar Cu Chi, de tunnels uit de 'American War', zoals ze hier zeggen. De jongens gaan door het gangenstelsel, Gaby en ik doen dat maar niet zo onder de grond. Rob kan het niet laten even te schieten. Wat een kabaal ! Ook zie je alle gemene boobytraps en de grote tanken. Vreselijk en indrukwekkend zo'n oorlog. Maandag gaan Rob, Gaby en Timo met een tripje naar de Mekong Delta en Rob komt terug uit Nederland, maar gaat meteen door naar kantoor. Dinsdag zien we ook nog het War Remnant Museum, wat nog meer gruwelijkheden uit de oorlog laat zien. We lopen nog door de stad en 's avonds gaan Rob en Gaby Rob bij Unilever ophalen. De volgende dag gaan zij door naar ons favoriete oord in Nha Trang (Six Senses). Wij hebben een lang weekend voor de boeg (Independance day en Dag van de Arbeid), een goede reden om elkaar weer te zien in Hoi An. Het is voor ons de 4e keer dat we er komen, maar het blijft een leuk stadje, eigenlijk het enige stadje in Vietnam dat echt gezellig is ! We gaan er dan ook een paar keer heen, overdag en 's avonds. Er zijn heel veel kleermakers en gaby en ik vinden een leuk jurkje. Maar ja, natuurlijk niet onze maat. Geen probleem, dat kan in 1 dag gemaakt worden. Eenmaal terug om te passen en dan zou het gebordeerd worden. Maar ja, het paste natuurlijk niet. Nog een keer terug, nog niet goed en de laatste keer dachten we: OK, het is goed, maar het is een-eens-en-nooit-weer ervaring !
zwembad en broer Rob gaat een uurtje op de catamaran. Heerlijk genieten, het is echt gezellig samen ! De laatste dag gaan broer Rob en ik om 6 uur 's ochtends naar de vismarkt, waar geen toerist te zien valt. Dat is nog eens hard werken. Mooie taferelen, het echte leven hier. Dan nemen we afscheid. Rob, Gaby en Timo gaan nog naar Hanoi en Halong Bay en dan terug naar huis. Wij gaan terug naar Ho Chi Minh City, terug naar ons leven