Good bye Vietnam

Het einde van 2013 nadert. We zijn aan het uitrusten in Nieuw Zeeland van hectische tijden die we achter de rug hebben. Een tijd van (voor Rob) veel op en neer reizen tussen Bangkok en Ho Chi Minh, inpakken en afscheid nemen. Hoewel we uitkeken naar een nieuwe uitdaging, valt het weggaan zeker niet mee. Je weet dat een heleboel dingen die je doet 'de laatste keer zijn'. En zoals een boek over 'third culture kids' zegt: als de deuren van het vliegtuig sluiten, sluit ook je wereld hier. Het zal nooit meer hetzelfde zijn als je ooit terugkomt: vrienden zijn verhuisd (en dat gaat in Vietnam in rap tempo), op school zitten er al snel andere kinderen en wat zeker voor Azie geldt: over een jaar is er veel veranderd en bijgebouwd en is de stad niet meer zoals die was. Maar het is nu goed dat het zover is: Rob werkt al 3 maanden in Bangkok en is mentaal al helemaal daar. Wij zitten nog helemaal in Vietnam. Als dat te lang duurt, ga je toch in 2 werelden leven. En voor de kinderen is het ook lang genoeg om een 'weekend'papa te hebben (en voor mij een weekendhuwelijk:-).                                                                

Rob heeft nog een aantal afscheidjes gehad, omdat hij zo snel is weggegaan. Hij heeft veel warme toespraken gehad en laat collega's en klanten met spijt in het hart achter. We hebben een leuk feestje gehad thuis, waar we gedag hebben gezegd van een gezellige groep mensen. Carla heeft nog een dag gehad met vriendinnen (op de Vespa langs toeristisch Saigon) en de kinderen hebben ook ieder hun eigen feestje gehad.
Maar voor velen is het een 'tot ziens' en niet een 'good bye'. Bangkok is ruim een uur vliegen van Ho Chi Minh, dus we zullen een aantal nog wel terugzien. En Bangkok is op dit moment erg geliefd, zeker onder expats. Niet het 'articificiele' van Singapore, niet het dramatische verkeer van Jakarta (iets minder :-), niet de luchtvervuiling van China (nog niet :-), maar wel echt Azie. Iedereen die er woont is heel blij, dus dat zullen wij ook worden.

Ik moet zeggen dat de kinderen het wonderbaarlijk goed doen. Loes heeft vreselijk veel moeite gehad, maar lijkt wat bij te draaien. Op haar afscheid kreeg ze te horen dat haar beste vriendin deze zomer naar Bangkok gaat verhuizen ! En Jasper z'n beste vriendje is afgelopen zomer gegaan. Toeval bestaat niet !  Hij heeft een aantal jongens uit zijn klas al gezien op een voetbaltoernooi in Phuket in november. Daarom heeft Jasper er wel zin in, hij ziet een nieuw avontuur wel zitten. En Koen staat er heel open in. Hij gaat al na 2 weken op kamp en zegt: dan kan ik nieuwe vriendjes maken.

Op 14 december was ons huis ingepakt en is de container gevuld. Het paste allemaal maar net, we hebben last minute nog wat spullen moeten verkopen... Gisteren - na 10 dagen - kregen we bericht dat de container al is aangekomen in Bangkok! We vliegen 6 januari naar Bangkok vanuit Vietnam, met de katten en zullen op 8 januari starten met uitpakken. Ons huis is er klaar voor en wij ook. Heerlijk als we weer een thuis hebben, we voelen ons even 'homeless'. En dan gaan we starten aan een nieuw hoofdstuk in ons leven !

De laatste maanden Vietnam

Wat ooit begonnen is als een avontuur van 3 jaar gaat nu na bijna 4,5 jaar bijna aan zijn eind komen.

We hebben van een fantastische zomer genoten in Nederland. We gingen erheen met de wetenschap dat het waarschijnlijk de laatstekeer zou zijn dat we met verlof zouden gaan vanuit Vietnam. Er waren al wat opties de revue gepasseerd, maar niet serieus. Maar er zou wel wat gaan komen. Na enkele weken met de kinderen genietend van de Lek, de grazende koeien, de koele bries en het Hollandse landschap en vooral de vriendjes en vriendinnen, landde ook Rob. Op dat moment kreeg hij te horen: het wordt Bangkok ! Natuurlijk wisten we dat de kans erin zat, maar er is niets zeker tot het uiteindelijke ‘ja’.En nee, geen Europa, wat we verwacht hadden. En ja, we zijn er heel blij mee.

Wie in Vietnam gewoond heeft, weet dat het een intensief leven is en dat er een tijd is van komen en van gaan. We hebben een fantastische tijd gehad en blikken terug op een unieke kans die we hebben gekregen en beleefd.  Rob heeft veel mijlpalen bereikt in zijn werk en heeft enorm veel geleerd. Een dynamische markt met energieke mensen. Ik heb de kans gekregen om te doen wat altijd mijn 'hobby' is geweest: bezig zijn met reizen. De kinderen hadden geen betere school kunnen treffen en hebben zich enorm kunnen ontplooien. We zijn allemaal gegroeid als persoon, ieder op zijn eigen manier.

We konden wachten op een baan in Europa, waarvan we niet wisten wanneer die beschikbaar zou komen en wat het zou worden. En dan komt Thailand voorbij, waar we allemaal volmondig ‘ja’ tegen zeiden. Nog een aantal jaren genieten samen, in een land dat veel verder ontwikkeld is dan Vietnam en haar eigen dynamieken heeft. Niet te ver van Vietnam, zodat we nog eens terug naar ons ‘thuis’ kunnen en een prachtig land en regio verder ontdekken.

We hebben verder genoten van onze vakantie in Nederland, van vrienden en familie en van ons huisje in Cadzand. We hadden al snel besloten dat de kinderen en ik in Vietnam blijven tot het eind 2013 en niet overhaast gaan inpakken. Tijd om het te laten bezinken en om afscheid te nemen en om ons te verheugen op iets nieuws.

We waren nog geen 2 weken terug in Vietnam, toen we hoorden dat mijn vaders einde naderde. Binnen een paar uur zat ik in het vliegtuig, maar zonder Rob en de kinderen, omdat er geen tickets te krijgen waren ivm een vakantieweekend. Het is afschuwelijk om het vliegtuig in te stappen, niet wetende of je je vader nog zult zien of niet. De vlucht duurde dan ook vreselijk lang. En ik heb het gehaald en hij heeft het gehaald. Hij is blijven ademen en doet dat gelukkig nog steeds, een groot wonder. Ook Rob en de kinderen zijn nagekomen en ondanks alles hebben we een bijzondere en hele dankbare week samen gehad. Die week zou Rob ingewerkt worden in Bangkok, dus hij is na een paar dagen toch maar vertrokken. Ik ben na een week met de kinderen teruggegaan, die moesten weer naar school. Wederom een heftig afscheid, niet wetende hoe het verder gaat. En dat is nog steeds zo. Het gevoel dat je niet terug kunt, zeker nu Rob in Bangkok is begonnen en de verhuizing in voorbereiding is, maakt dat je je erg ver weg voelt.  Maar we genieten van elke dag dat hij er is en de momenten dat we kunnen skypen.

Inmiddels heeft Rob er 2 weken Bangkok opzitten. Vietnam is voor hem afgesloten, hij heeft een fantastisch afscheid gehad van zijn team. Je merkt dat hij op handen wordt gedragen en dat ze hem zullen missen. Voor ons duurt het afscheid nog wel even, dat is wel een beetje vreemd. De afgelopen 2 weken zijn ook Rob's ouders bij ons geweest, voor de 6e keer. Wat hebben ze genoten en wij ook ! Ze hebben op de kinderen gepast, zodat ik naar Bangkok kon voor huizenjacht.

Ons leven begint in Bangkok. Rob is gestart met veel plezier en goede eerste indrukken. De huizenjacht is niet makkelijk, vooral ivm verkeer. Je woont of in de stad, dichtbij alles maar geen ruimte, of je hebt ruimte om je heen, maar woont verder van alles af.  Maar iedereen die in Bangkok woont is erg enthousiast, dus ook wij zullen onze draai wel vinden. Deze week is het herfstvakantie en zijn wij ook in Bangkok om Rob gezelschap te houden en om op eerste ontdekking uit te gaan. De kinderen zijn toegelaten op een fantastische (ook Britse) school, waar we volgende week maandag kennismaking hebben.Een fantastisch avontuur wordt afgesloten, een nieuw avontuur komt eraan!Vietnam , we zullen het missen !!

Jaar 4 zit erop !

Time flies, het leven gaat door, ook als je in een ander land woont worden dingen normaal. Daarnaast neemt de ene social media de andere over. Op Facebook zet je snel een berichtje, een foto, een gebeurtenis. Maar er zijn natuurlijk velen die geen Facebook hebben en dan krijg ik toch de vraag: wanneer komt er weer een blog bericht?

De afgelopen maanden ben ik druk geweest met het opzetten van Laos op BeenInAsia en daarom minder tijd gemaakt om het blog bij te houden.
Ik heb een 'zakelijk'  bezoek gebracht aan Vientiane en Luang Prabang, om hotels te keuren en om (leveranciers van) excursies uit te zoeken. Laos is een pracht van en land. Kleinschalig, sereen, tempels en monniken op iedere hoek van de straat. Vientiane is de hoofdstad van het land, doch niet groter dan een centrum met 3 straten. Luang Prabang is de grote trekpleister van het land, een prachtig stadje, dat makkelijk op de fiets te ontdekken is. Ik heb zoveel mogelijk hotels gescreend en de beste eruit gezocht. En ik heb zelf een aantal excursies 'uitgeprobeerd'. Ik heb een fietstocht in de omgeving van Luang Prabang gemaakt, op de rug van een olifant gezeten en een wandeltocht naar een minderhedendorp gemaakt. En dit is werken ! Uiteindelijk ben ik tot een mooi programma gekomen voor Laos en is het live op BeenInAsia.  Inmiddels heb ik 3 landen klaar en begint het te lopen. Erg leuk ! En we gaan gewoon weer verder met de volgende landen, als eerste Singapore en Myanmar.

Met Pasen zijn we met de familie terug geweest naar Nederland. We hadden gedacht lekker naar het voorjaar te gaan, maar niets was minder waar! Winterjassen, schoenen, lange broeken. Na zo lang tropen hadden we allemaal niets meer wat ons paste, zeker de kinderen niet meer. Reden om een keer extra te gaan was om mijn vader te zien. Gelukkig gaat het weer beter maar, dat is een tijd wat anders geweest. Het was heel fijn om zijn 87e samen te vieren! Volgende week zien we ze weer, het voelt niet erg fijn om zo ver te zijn als de oudjes je nodig hebben...

Loes sluit haar 1e jaar middelbare school af. Het is een grote overgang geweest, hoewel het hier min of meer dezelfde school is als de lagere school. In het internationaal onderwijs is het schoolsysteem heel anders dan in Nederland.  Meestal stroom je door van de lagere school naar de middelbare school op dezelfde school, de jaren tellen door. Er zijn geen niveauverschillen, zoals in Nederland vmbo-havo-vwo.  Jaar 6 (lagere school) wordt afgesloten met SAT tests (soort CITO). In jaar 7 krijg je, net als in Nl voor ieder vak een aparte docent. Voor een aantal kernvakken zit je per vak op een verschillend niveau. Je kunt dus voor wiskunde in de hoogste zitten, voor Chinees in de laagste.Vanaf jaar 9 kies je een vakkenpakket en in jaar 11 sluit je de 'basis' middelbare school af met eindexamens. Alleen als je goed genoeg bent kun je 'IB' doen, 2 aaneengesloten jaren (12&13). Alleen met dit examen heb je toegang tot de universiteit.  Dan heb je dus 7 jaar middelbare school afgerond. Maar zo ver zijn we nog lang niet.... Maar veel huiswerk en veel discipline. Loes heeft haar 1e jaar afgerond met een schitterend rapport.
Nederlandse les was iets moeilijker. Alles online, dat is niet erg motiverend... De Nederlandse school hier is bezig om ook middelbaar onderwijs op te zetten, dus misschien kan dat volgend jaar anders.

Jasper rondt jaar 5 af. Hij heeft een ontzettend leuke klas gehad en een fantastische juf. Ze hebben veel project onderwijs, waar kennis vergaren en elkaar uitdagen belangrijk is. Jasper is altijd enthousiast en wordt op de juiste wijze gestimuleerd. Bij Jasper staat sporten centraal. Voetbal is alles. Jammergenoeg bestaat hier geen competitie, zoals in Nederland. Daarom was het voor hem geweldig om mee te kunnen doen aan FOBISSEA, de competitie tussen Britse scholen in Zuidoost Azie.  Vorig jaar hebben Loes en Jasper hier beiden aan mee gedaan, toen we het door hun eigen school georganiseerd. Dit jaar was de competitie in Manilla (Filipijnen). Niet alleen voetbal, ook zwemmen, athletiek en T-ball. Een half jaar lang 5x per week trainen in de vroege ochtend. Maar de beloning is dan ook daar. Een superweek, een unieke ervaring en 5 medailles.

Koen is dit jaar veranderd van een kleine naar een grote jongen, zoals iedere jongen op zijn leeftijd. Hoewel, hij is de enige die ik nog lekker mag knuffelen, dus dat houden we nog graag even zo! Hij is nu klaar met jaar 2, kan vlot lezen, vindt het heel leuk om hele verhalen te schrijven en wil net zo fanatiek sporten als zijn broer en zus. Op zwemles moet hij nu afstanden maken, leert hij naast borstcrawl ook de vlinderslag en te draaien onder water. Hij heeft meegedaan aan zijn 1e aquathlon (zwemmen en rennen) en wil ook meer en beter voetballen. Heel leuk om te zien hoe de kinderen elkaar stimuleren!

Rob heeft een mooie tijd achter de rug. Intensief, de markt in Vietnam is economisch gezien ook een heel stuk slechter.  De bouw ligt volledig stil, het consumentenvertrouwen is ook hier laag, wat resulteert in een terughoudende besteding. Natuurlijk groeit de markt hier, domweg omdat de bevolking groeit. Maar hij blijft plezier houden om 'de markt' in te gaan en te zorgen dat alles naar een hoger niveau wordt getild. Het blijft een uitdaging om te werken met Vietnamezen, die niet vanzelf dingen doen en die altijd sturing nodig hebben.

In de meivakantie is Jeroen (Rob's broer) hier geweest met het gezin. Het was weer erg leuk en het is heerlijk om je naasetn zo te zien genieten. Het was voor onze kinderen heel leuk om Nina en Thom wat beter te leren kennen (Thom is geboren toen wij al in Vietnam waren). We zijn samen een paar dagen naar Phu Quoc gegaan aan het strand en hebben heerlijk samen genoten !

Wat is er nog meer gebeurd ? Jasper op schoolreis naar Hoi An, kinderkoninginnedag met 60 kids en hun ouders bij ons in de tuin, weekend Ho Tram met vrienden aan het strand, mijn beugel is eruit nadat de tandarts en de orthodontist ruzieden of er een tand er wel of niet uit moest (dus niet), weekend mee met Rob naar Nha Trang (hij moest er zijn voor werk-wij voor strand :-), onze kok is weggegaan en ik kook weer heerlijk zelf, Loes heeft haar jaarlijkse dansshow gehad (heel professioneel), Koen zijn eerste 2 tanden zijn eruit, Loes verblijdt ons dagelijks met haar gitaar, Jasper speelt nog steeds sax en Koen wil heel graag drummen....

Dit jaar zijn er weer velen die vertrekken, van ons oude groepje is weinig meer over. Na 4 jaar komen wij na de zomer gewoon weer terug in Vietnam. We weten niet precies wat ons te wachten staat, wanneer en waar onze volgende stek zal zijn. We wachten rustig af wat ons brengt en we zijn er van overtuigd dat dingen op ons pad zullen komen zoals ze bedoeld zijn. We genieten van ons leven, vinden dat we bevoorrecht zijn om dit allemaal mee te mogen maken en om onze kinderen dit mee te kunnen geven. Carpe diem.

Op naar de zomer in Nederland !

Myanmar, Golden Land

We hebben inmiddels veel gereisd in Zuidoost Azië, maar dit is een van onze hoogtepunten geweest. We gingen met hoge verwachtingen naar Myanmar en het was fantastisch. Je gaat 20 jaar terug in de tijd, je ziet verval, armoede, fantastische gouden tempels, eindeloos veel monniken en ontzettend vriendelijke mensen. Het heeft ons veel moeite gekost een visum te krijgen: we zijn 4 weken ons paspoort kwijt geweest..

De eerste dag gaan we meteen naar het hoogtepunt van Yangoon: de Shwedagon Stupa, 2500 jaar oud. We gaan op het einde van de dag, wanneer het zonlicht schittert op de met 60.000 kilo goud bedekte stupa. Op de top is hij versierd met grote edelstenen. Het is erg druk met toeristen, maar vooral ook met locals die komen om te bidden. Eens in hun leven wil de Burmese boeddhist hier komen. Bijzondere taferelen. Zoals in veel tempels heb je een bidplaats voor elke dag van de week. Je bidt op de weekdag dat je geboren bent. Hier zijn er 8: de Birmese kalender verdeelt de woensdag in 2 dagen en heeft dus 8 weekdagen. Er komt een heel stel vrouwen al vegend voorbij: de stupa moet schoon gehouden worden, dat geeft reinheid aan de ziel. We lopen om de enorme stupa heen en wachten tot de zon ondergaat. Prachtig.

Zondag worden we opgehaald door de gids en gaan we eerst naar een enorme liggende Boeddha van  70 m. lang. Hier zijn ook weer veel biddenden. Daarna gaan we naar het grote meer van de stad, waar we weer zicht op de de gouden stupa en vervolgens naar het oude koloniale centrum. Het stadsbeeld is: arm, druk, de prachtige koloniale gebouwen zijn enorm vervallen en een prachtig straatbeeld. Myanmar is Brits overheerst geweest en Yangon was de hoofdstad. In 2005 heeft het militaire regime de hoofdstad verplaatst naar een nieuwe stad midden in het land. Sindsdien staan veel gebouwen leeg. De militaire dictatuur begon in 1962 in Burma. Alles werd genationaliseerd, pers werd gecontroleerd, de bevolking werd onderdrukt en het land raakte geïsoleerd. In 1988 zijn er grote protesten. In 1990 waren er verkiezingen, waarbij de NLD van San Suu Kyi won. Echter, de militairen verwierpen de uitslag en San Suu Kyi (en anderen) kreeg huisarrest, wat 22 jaar zou duren. Er waren internationale sancties en het inmiddels van naam veranderde Myanmar raakte verder geïsoleerd. De bevolking werd met harde hand geregeerd en was straatarm, terwijl het land rijk is aan natuurlijke bronnen. In 2007 kwam er een grote revolutie, geleid door monnikken. In 2008 kwam er een referemdum, die vooraf werd gegaan door een van de grootste natuurrampen (cycloon)  in de geschiedenis. Het referendum maakte de weg vrij naar een 'democratische hervorming', een poging om te werken aan meer 'openheid'. In 2010 zijn er verkiezingen geweest, waaraan de populaire NLD niet mocht meedoen. Na de verkiezingen is haar leider San Suu Kyi wel vrij gelaten. Na hervormingen in 2011 heeft NLD zich mogen registreren als officiële partij en hoopt Suu Kyi de volgende verkiezingen te winnen. Als 'beloning' zijn de meeste sancties door de EU en VS opgeheven en komt het toerisme op gang, zeker na het bezoek van Obama horen we overal.

In de middag pakken we een lokale pont naar de overkant van de Yangon rivier. Een prachtig gezicht: fietsen met levende kippen, schalen met fruit op het hoofd en alles wat verkocht kan worden. Aan de overkant rijden propvolle busjes weg en een hels kabaal. Wij gaan met de lokale 'trishaw', een fiets met een zijzitje. Meteen zitten we in rural areas, bamboe huisjes, droog en heet, overal lopen mensen. We stuiten op een vreemd 'travestieten' feest en komen bij een hindoe processie terecht. Lichamen zijn beschilderd en een man sleept een tiental meloenen achter zich aan, die met halen in zijn rug zijn vastgemaakt. Loes vind het eng en we gaan maar door.
We gaan weer terug naar de overkant en nemen de lokale trein voor een ritje. Jammergenoeg is die niet zo volgepakt als anders (zondag), maar het is een leuke ervaring.

 Maandag moeten we om 4:00 op. Alle vluchten gaan achterlijk vroeg. We gaan naar Bagan, een stuk noordelijker. Het vliegveld is een grote chaos. Tickets staan niet op naam, de bagage wordt handmatig gewogen en weggebracht. Er zijn een paar lokale vliegmaatschappijen, allen met 1, 2 of 3 vliegtuigen. Alles gaat goed en we komen aan in ons hotel in Bagan. Een heerlijk, normaal hotelletje. Myanmar heeft een groot tekort aan hotels en ze zijn grotendeels oud, veel te duur en het aantal sterren dat op de deur staat is ver overtrokken. Overal bezoek ik een aantal hotels voor BeenInAsia (waar Myanmar uiteraard wordt opgenomen :-). Er zijn maar weinig hotels die voldoen aan de Westerse standaarden. Maar we hebben het getroffen hier en gaan eerst eens even lekker luieren.

Bagan is een heel droog, warm gebied, waar 4000 tempels en stupa's staan van 1000 jaar oud. Door de droogte zijn de redelijk goed bewaard gebleven, hoewel ook hier restauratie ook hard nodig is. Het is niet UNESCO erkend, omdat de regering maar wat doet met opknappen, geen archeologisch onderzoek. Bijzonder, want het is een uniek gebied en een hele speciale ervaring om zo tussen al deze oude tempels te leven. 's Avonds gaan we op een van de tempels naar zonsondergang kijken, wauw! En dinsdag gaan we tempels bezoeken. Bij de eerste staan monnikken om hun ochtend alm te vragen. De monnikken zijn vaak kleine kinderen. Voorheen om te voorkomen dat ze kindsoldaat werden, nu veelal om de armoede te ontsnappen en in ieder geval eten en scholing te krijgen.

Daarna is het de bedoeling dat we gaan fietsen. Alleen kinderfietsen hebben ze niet, ze komen met een brik aan met een halve trapper en geen rem, we vinden wat, maar in het stoffige zand valt er niet te fietsen op een oude stadsfiets. Jammer, maar we vervolgen met het busje. Alle stupa's en tempels hebben minimaal 1 Boeddha binnenin, vaak van goud, eeuwenoude fresco's en verborgen pracht. Maar na een dag zijn we wel uit getempeld. We eindigen met nog een schitterende zonsondergang.

Weer vroeg op. Een vlucht naar Inle Lake. Dezelfde chaos. Als we aankomen worden we gewezen op een wrakstuk van een vliegtuig dat een maand eerder is neergestort. Lekker...
Bij het meer aangekomen stappen we in een bootje. Wat een prachtig meer ! Water als een spiegel met overal waterplanten. We zien al snel de beroemde 'leg-rowers', vissers die met hun voeten roeien en dan 2 handen vrij hebben om te vissen met een mand. Bijzonder !
Deze 2 dagen varen we veel in een bootje over het meer, bezoeken we primitieve dorpjes, waar ze nog in de rivier de was doen, een zilversmid, een weverij, een tabaksmakerij, drijvende groententuinen en nog een enkele tempel. Een van de avonden eten we lokaal en moeten we in het donker over het meer terug. Spannend, zeker als de boot vast komt te zitten in de planten...  Ook hier het kenmerkende beeld van de mensen in Myanmar: de witte 'vegen' op hun gezicht. Het komt van een boomstam, die ze nat maken en wrijven en op hun wangen aanbrengen. het verzorgt de huid, ruikt lekker en beschermt tegen de zon.

Dan gaan we terug naar Yangoon voor de laatste avond. Ons hotel heeft zicht op de goud verlichte stupa. De laatste ochtend heb ik nog een afspraak voor BeenInAsia om de mogelijkheden af te stemmen om Myanmar toe te voegen. Het concept zal iets moeten worden aangepast naar de omstandigheden, maar dit Gouden Land zal over enkele maanden zeker op de website verschijnen ! Voldaan en vol prachtige indrukken verlaten we Yangoon en gaan we terug naar Vietnam.

  

Van nieuwjaar naar nieuwjaar

Dit is altijd een beetje aparte periode van het jaar. Volgens ons Westerse gevoel hebben we het jaar alweer lang en breed afgesloten en is het nieuwe jaar weer een paar weken oud. Iedereen werkt keihard om de targets te halen aan het einde van het jaar en dan pfff...januari kunnen we rustig aan beginnen en weer opbouwen. Alleen, de Aziatische werkelijkheid is anders. We hebben nu het einde van het jaar volgens de Lunar kalender, eindejaarsfeestjes, winkels liggen hoog opgestapeld met eten en drinken voor de grote feestweek. Nog 3 weken en dan wordt het Chinese jaar afgesloten, moeten schulden zijn afgelost, moet alles schoon zijn en nog meer bijzondere gebruiken. We maken ons op voor het Jaar van de Slang. Dit betekent voor Rob 2 pieken: de 1e piek omdat het een Westers bedrijf is, de 2e piek omdat het bedrijf nu eenmaal in Azie staat. Dus we zien 'm niet zo veel...

Daarvoor hebben we gelukkig volop kunnen genieten van 2 weken vakantie (kinderen 3 weken). Wat erg leuk was dat Jeroen, Nienke, Sophie en Fenna (onze vrienden/buren uit Culemborg, Loes haar beste vriendin) hier waren voor kerst. Toen ze aankwamen hadden onze kinderen al vrij en hebben ze heerlijk met elkaar kunnen spelen, zwemmen, de stad laten zien en vooral heel veel plezier gehad. Het blijft leuk om ons leven te laten zien aan vrienden en ook zij zeggen weer: het is heel bijzonder om te zien en heel anders dan we hadden voorgesteld. Dit leven kun je niet uitleggen, je moet het beleven. In de stad de vrouwtjes met de rijsthoeden en manden op de schouders, de eindeloze brommers door het chaotische verkeer, in de cyclo door de Chinese wijk, waar de kippen klaar liggen om gekocht en geslacht te worden. Na la die jaren zien wij het eigenlijk niet meer, maar als je dan weer even als 'toerist' meegaat, dan merk je toch weer hoe bijzonder het is dat we dit allemaal mogen meemaken. Ook krijgt de stad steeds meer een nieuw gezicht. Toen wij hier kwamen 3,5 jaar geleden, waren er nauwelijks hoge torens. Nu staan er al heel wat. Er was 1 winkelcentrum, nu wordt de ene na de andere geopend (welliswaar met alleen maar de dure merken en weinig gezellige 'normale' winkels). Er waren weinig bijzondere eetgelegenheden, nu zit je op 26 hoog op een rooftopbar te eten en op 36 hoog in een hele hippe buitenbar. In onze wijk zie je steeds meer Porsches, Mercedes en af en toe een Bentley rijden. Het verschil tussen arm en rijk lijkt groter te worden. De slimmeriken pakken hun kans, een grote groep lijkt te berusten in hun lot. Maar ook hier keert de economie. Veel onroerend goed projecten staan stil bij gebrek aan geld, veel bouwbedrijven zijn failliet, er staat veel leeg. Werkloosheid stijgt.


Terug naar onze vakantie. Met de Anbeekjes zijn we een dag de Mekong Delta in gegaan. Dit keer een iets ander tripje (ik wilde mijn eigen 'service' uitproberen), waar we ook op de fiets zijn gegaan. Je komt dan langs het echte leven, wat erg leuk was. Ook de kinderen hadden het erg naar de zin.

Daarna zijn zij naar Hoi An gegaan en wij zijn vertrokken naar Maleisie. We kwamen pas in de avond aan in Kuala Lumpur en zijn er een dag gebleven. We hadden de toeristische dingen al eerder gezien en hebben genoten van een dagenje shoppen. Het lijstje afwerken van dingen die we niet in Vietnam kunnen krijgen en gewoon lekker kijken naar de leuke dingen, waarvan je je dan weer realiseert wat je mist. De dag daarna zijn we met de auto op weg gegaan naar de jungle. Het wegennet is ontzettend goed. Alleen onze GPS was minder goed. Uiteindelijk reden we op een kaartje uit de Lonely Planet en een hele vage kaart van een benzinestation naar ons doel. Het zou 1-2 uur zijn, maar aangezien we de verkeerde weg hadden genomen en op een bergweg uitkwamen, kwamen we naar 6 uur op bestemming aan....
Een eenvoudig onderkomen met alleen een paar bedden en een douche. Ontzettend vriendelijke mensen en prachtige natuur. Dus meer heb je niet nodig ! In de middag begonnen we gelijk aan onze 1e activiteit: raften. Het spannendste waren de veiligheidsoefeningen van tevoren. Met een reddingsvest aan moest je je in de volle stroming laten vallen om te weten hoe je eruit moet komen. Jasper durfde niet, maar ging toch en voor Koen vond ik het wel eng, zo'n klein mannetje in de volle stroming. Maar beiden werden begeleid en kwamen er natuurlijk makkelijk door. In de boot, de stroming verder viel mee. Op het heftigste stuk bleven alleen de dames over...(Koen mocht niet, de mannen wilden niet). Fun !!

Dag 2 was het hoogtepunt. Met een 4-wheel drive gingen we de bush in. Het is regenseizoen, dus de dikke modder is op sommige stukken bijna onbegaanbaar. Op enkele stukken moet de ene jeep de andere eruit trekken. De hobbelen heftig, we zitten daarna allemaal onder de modder en blauwe plekken. Maar dit is wel gaaf ! Uiteindelijk komen we bij een waterval, waar we kunnen badderen. We zien nog 2 Chinese grote meiden bijna verdrinken, gelukkig gaat het net goed. Tja, dan besef je weer hoe fijn het is dat wij allemaal leren zwemmen ! We gaan weer terug via modder en blubber.
De laatste dag in de jungle doen we een trekking door het dichte bos, op zoek naar de Raflesia, de grootste bloem ter wereld. We hebben geluk en ongeluk: we vinden er een, maar een 'baby', die 9 maanden groot is. Hij is bijna 0,80 cm in doorsnee, maar hij kan tot 1,60 worden. Bijzonder om naar zo'n gekke bloem te staan kijken. De trekking is nog het spannendste vanwege het gevaar voor bloedzuigers. We hebben ze allemaal, maar kunnen ze van ons afslaan. Alleen Jasper wordt flink 'gezogen' en bloedt aardig :-(.

Op naar de Cameron Highlands. We rijden 3 uur door alleen maar dicht woud. Dan komen we in de hooglanden, wat een Engelse nederzetting is sinds eind 19e eeuw. Het is hier koel (lange broek en vest !) en er zijn hier eindeloze kassen, waar groenten en aardbeien worden verbouwd. We verblijven in een oud Engels landhuis. En bij Engelsen hoort thee. Eindeloze theeplantages, zo ver je kunt kijken, een adembenemend uitzicht.

Het is tijd voor strand, zee en zon ! Op oudjaarsdag rijden we naar de kust, wederom alleen maar jungle en eindeloze palm(olie)bomen. Maleisie is de grootste producent van palmolie, wat zeer begrijpelijk is als we dit zien. Hiervoor is eindeloos veel jungle gekapt met als gevolg dat er bijna geen wilde dieren meer zijn. Triest. Verder vinden we Maleisie erg armoedig, slecht onderhouden. Naast de Maleiers zie je ontzettend veel Chinese tempels en geschrift (dus Chinezen) en veel (donkere) Indiers. Een echte multi-culturele samenleving. De Maleiers zijn meestal moslim, dus hoofddoekjes. Ze zijn ongelofelijk vriendelijk !

Bij de ferry ontmoeten we de Anbeekjes weer en we varen samen naar Pangkor Island om daar gezellig samen oud & nieuw te vieren. Het hotel ligt in een prachtige baai. De meiden zien we 5 dagen nauwelijks, die delen een kamer samen en hebben de tijd van hun leven. Koen heeft Fenna en Jasper speelt met beiden prima mee. Zee, zwembad, strand, een voetbal, jetskien en de meiden doen paragliding. En wij kletsen met een wijntje en een nootje. We moeten oppassen voor de apen, die zijn brutaal en proberen mee te eten. Ook de neushornvogels proberen hun graantje mee te pikken. Na 5 heerlijke dagen moeten we weer afscheid nemen. Anbeek vliegt terug naar Nederland. Wij rijden weer naar KL en gaan terug naar Vietnam. Op naar 2013 !