Myanmar, Golden Land

We hebben inmiddels veel gereisd in Zuidoost Azië, maar dit is een van onze hoogtepunten geweest. We gingen met hoge verwachtingen naar Myanmar en het was fantastisch. Je gaat 20 jaar terug in de tijd, je ziet verval, armoede, fantastische gouden tempels, eindeloos veel monniken en ontzettend vriendelijke mensen. Het heeft ons veel moeite gekost een visum te krijgen: we zijn 4 weken ons paspoort kwijt geweest..

De eerste dag gaan we meteen naar het hoogtepunt van Yangoon: de Shwedagon Stupa, 2500 jaar oud. We gaan op het einde van de dag, wanneer het zonlicht schittert op de met 60.000 kilo goud bedekte stupa. Op de top is hij versierd met grote edelstenen. Het is erg druk met toeristen, maar vooral ook met locals die komen om te bidden. Eens in hun leven wil de Burmese boeddhist hier komen. Bijzondere taferelen. Zoals in veel tempels heb je een bidplaats voor elke dag van de week. Je bidt op de weekdag dat je geboren bent. Hier zijn er 8: de Birmese kalender verdeelt de woensdag in 2 dagen en heeft dus 8 weekdagen. Er komt een heel stel vrouwen al vegend voorbij: de stupa moet schoon gehouden worden, dat geeft reinheid aan de ziel. We lopen om de enorme stupa heen en wachten tot de zon ondergaat. Prachtig.

Zondag worden we opgehaald door de gids en gaan we eerst naar een enorme liggende Boeddha van  70 m. lang. Hier zijn ook weer veel biddenden. Daarna gaan we naar het grote meer van de stad, waar we weer zicht op de de gouden stupa en vervolgens naar het oude koloniale centrum. Het stadsbeeld is: arm, druk, de prachtige koloniale gebouwen zijn enorm vervallen en een prachtig straatbeeld. Myanmar is Brits overheerst geweest en Yangon was de hoofdstad. In 2005 heeft het militaire regime de hoofdstad verplaatst naar een nieuwe stad midden in het land. Sindsdien staan veel gebouwen leeg. De militaire dictatuur begon in 1962 in Burma. Alles werd genationaliseerd, pers werd gecontroleerd, de bevolking werd onderdrukt en het land raakte geïsoleerd. In 1988 zijn er grote protesten. In 1990 waren er verkiezingen, waarbij de NLD van San Suu Kyi won. Echter, de militairen verwierpen de uitslag en San Suu Kyi (en anderen) kreeg huisarrest, wat 22 jaar zou duren. Er waren internationale sancties en het inmiddels van naam veranderde Myanmar raakte verder geïsoleerd. De bevolking werd met harde hand geregeerd en was straatarm, terwijl het land rijk is aan natuurlijke bronnen. In 2007 kwam er een grote revolutie, geleid door monnikken. In 2008 kwam er een referemdum, die vooraf werd gegaan door een van de grootste natuurrampen (cycloon)  in de geschiedenis. Het referendum maakte de weg vrij naar een 'democratische hervorming', een poging om te werken aan meer 'openheid'. In 2010 zijn er verkiezingen geweest, waaraan de populaire NLD niet mocht meedoen. Na de verkiezingen is haar leider San Suu Kyi wel vrij gelaten. Na hervormingen in 2011 heeft NLD zich mogen registreren als officiële partij en hoopt Suu Kyi de volgende verkiezingen te winnen. Als 'beloning' zijn de meeste sancties door de EU en VS opgeheven en komt het toerisme op gang, zeker na het bezoek van Obama horen we overal.

In de middag pakken we een lokale pont naar de overkant van de Yangon rivier. Een prachtig gezicht: fietsen met levende kippen, schalen met fruit op het hoofd en alles wat verkocht kan worden. Aan de overkant rijden propvolle busjes weg en een hels kabaal. Wij gaan met de lokale 'trishaw', een fiets met een zijzitje. Meteen zitten we in rural areas, bamboe huisjes, droog en heet, overal lopen mensen. We stuiten op een vreemd 'travestieten' feest en komen bij een hindoe processie terecht. Lichamen zijn beschilderd en een man sleept een tiental meloenen achter zich aan, die met halen in zijn rug zijn vastgemaakt. Loes vind het eng en we gaan maar door.
We gaan weer terug naar de overkant en nemen de lokale trein voor een ritje. Jammergenoeg is die niet zo volgepakt als anders (zondag), maar het is een leuke ervaring.

 Maandag moeten we om 4:00 op. Alle vluchten gaan achterlijk vroeg. We gaan naar Bagan, een stuk noordelijker. Het vliegveld is een grote chaos. Tickets staan niet op naam, de bagage wordt handmatig gewogen en weggebracht. Er zijn een paar lokale vliegmaatschappijen, allen met 1, 2 of 3 vliegtuigen. Alles gaat goed en we komen aan in ons hotel in Bagan. Een heerlijk, normaal hotelletje. Myanmar heeft een groot tekort aan hotels en ze zijn grotendeels oud, veel te duur en het aantal sterren dat op de deur staat is ver overtrokken. Overal bezoek ik een aantal hotels voor BeenInAsia (waar Myanmar uiteraard wordt opgenomen :-). Er zijn maar weinig hotels die voldoen aan de Westerse standaarden. Maar we hebben het getroffen hier en gaan eerst eens even lekker luieren.

Bagan is een heel droog, warm gebied, waar 4000 tempels en stupa's staan van 1000 jaar oud. Door de droogte zijn de redelijk goed bewaard gebleven, hoewel ook hier restauratie ook hard nodig is. Het is niet UNESCO erkend, omdat de regering maar wat doet met opknappen, geen archeologisch onderzoek. Bijzonder, want het is een uniek gebied en een hele speciale ervaring om zo tussen al deze oude tempels te leven. 's Avonds gaan we op een van de tempels naar zonsondergang kijken, wauw! En dinsdag gaan we tempels bezoeken. Bij de eerste staan monnikken om hun ochtend alm te vragen. De monnikken zijn vaak kleine kinderen. Voorheen om te voorkomen dat ze kindsoldaat werden, nu veelal om de armoede te ontsnappen en in ieder geval eten en scholing te krijgen.

Daarna is het de bedoeling dat we gaan fietsen. Alleen kinderfietsen hebben ze niet, ze komen met een brik aan met een halve trapper en geen rem, we vinden wat, maar in het stoffige zand valt er niet te fietsen op een oude stadsfiets. Jammer, maar we vervolgen met het busje. Alle stupa's en tempels hebben minimaal 1 Boeddha binnenin, vaak van goud, eeuwenoude fresco's en verborgen pracht. Maar na een dag zijn we wel uit getempeld. We eindigen met nog een schitterende zonsondergang.

Weer vroeg op. Een vlucht naar Inle Lake. Dezelfde chaos. Als we aankomen worden we gewezen op een wrakstuk van een vliegtuig dat een maand eerder is neergestort. Lekker...
Bij het meer aangekomen stappen we in een bootje. Wat een prachtig meer ! Water als een spiegel met overal waterplanten. We zien al snel de beroemde 'leg-rowers', vissers die met hun voeten roeien en dan 2 handen vrij hebben om te vissen met een mand. Bijzonder !
Deze 2 dagen varen we veel in een bootje over het meer, bezoeken we primitieve dorpjes, waar ze nog in de rivier de was doen, een zilversmid, een weverij, een tabaksmakerij, drijvende groententuinen en nog een enkele tempel. Een van de avonden eten we lokaal en moeten we in het donker over het meer terug. Spannend, zeker als de boot vast komt te zitten in de planten...  Ook hier het kenmerkende beeld van de mensen in Myanmar: de witte 'vegen' op hun gezicht. Het komt van een boomstam, die ze nat maken en wrijven en op hun wangen aanbrengen. het verzorgt de huid, ruikt lekker en beschermt tegen de zon.

Dan gaan we terug naar Yangoon voor de laatste avond. Ons hotel heeft zicht op de goud verlichte stupa. De laatste ochtend heb ik nog een afspraak voor BeenInAsia om de mogelijkheden af te stemmen om Myanmar toe te voegen. Het concept zal iets moeten worden aangepast naar de omstandigheden, maar dit Gouden Land zal over enkele maanden zeker op de website verschijnen ! Voldaan en vol prachtige indrukken verlaten we Yangoon en gaan we terug naar Vietnam.