Zuid en noord

Mijn zus Pauline heeft eerst een week bij ons gelogeerd. Lekker relaxen en diverse uitstapjes in de omgeving. wij en de kinderen hebben veel plezier samen. Ze gaan 2 dagen naar de Mekong Delta en ik besluit spontaan met de kinderen mee te gaan. We worden opgehaald met een busje en rijden eerst een paar uur ri. zuiden. We rijden een klein stukje op het eerste stuk snelweg dat klaar is om noord en zuid te verbinden. Dan stappen we over op een boot en varen de rivier over. Het water is bruin van de modder, de natuur is weelderig groen. Dan stoppen we voor onze lunch. We lopen door een tuin waar allerlei vruchtenbomen te zien zijn: pomelo, stervrucht, limoen, mango, cocosnoten, lychees. We krijgen een echte Vietnamese lunch voorgeschoteld. Als de olifantsoorvis rechtopstaand wordt geserveerd en we die moeten ontpluizen griezelen onze helden al. Dat wordt nog erger als er grote garnalen met sprieten worden geserveerd (het resultaat van 2 nauwelijks vis-etende gezinnen). Dat belooft wat...

We varen verder en leggen aan bij een plek waar ambachten worden getoond: hoe maken ze rijstpapier, cocossnoepjes en poprijst. De kinderen vinden het leuk om te zien. De boot gaat weer verder en het laatste stuk doen we per auto. We rijden over de splinternieuwe brug van Can Tho, waardoor we geen pont meer hoeven nemen naar ons hotel. We hebben een heerlijk zwembad, waar de kids dankbaar gebruik van maken. De overige gasten moeten het wel ontzien met 6 kinderen...

De volgende ochtend gaat de wekker vroeg: de floating market van Cai Rang, de grootste van de Mekong, staat op het programma. Om 8.00 worden we opgehaald. Al snel zien we heel veel bootjes bij elkaar. Met groenten of vruchten aan een stok wordt aangegeven wat er wordt verkocht. We krijgen een heerlijk verse ananas van een boot die tot de nok gevuld is met de zoete vruchten. Er wordt hard gewerkt. Wij keren langzaam terug en hebben dan nog een lange tocht van 4 uur voor de boeg.

Pien en Martijn genieten nog een aantal dagen bij ons. Ze gaan naar de Cu Chi tunnels en zien wat van de stad. Verder is het tijd voor zwembad, boek en spelletje. Vorige week maandag wurmden we ons door de spits met 2 taxi's ri. vliegveld. Fam . Roelants en ik met de kids namen het vliegtuig naar Hanoi. Daar hebben we een deel van de bagage in het hotel van Pien neergezet en toen hebben we een cyclotocht gemaakt door het oude kwartier van Hanoi. Het was een leuke tocht, waarbij er genoeg te zien is. Zo vermaken we ons om de tijd tot de avond te besteden. Want ons doel vandaag is de nachttrein om naar Sapa te gaan. Rob is hier vorig jaar al 2x geweest, vandaar dat we hem thuis hebben gelaten. Om 20.00 lopen we een aantal kruiers op het station achterna naar - hopelijk - de juiste trein. We steken de rails over en lopen door de nacht. Dan stappen we in en vinden we onze 2 slaapcabines. De kinderen vinden het spannend ! Langzaam rijdt de trein weg. We passeren een aantal huizen, waar we bijna door de woonkamer rijden. Dan maken we ons op voor de nacht. Gelukkig is iedereen moe na een dag sjouwen en gaat de nacht snel voorbij. Om 5.30 komen we aan in Lao Cai, tegen de Chinese grens, waar we opgewacht worden door een chauffeur. We rijden nog 45 min, terwijl het snel licht wordt. We hebben prachtige uitzichten over de rijstvelden. Wel hangen er veel wolken, waardoor het uitzicht vaak wegvalt. We komen vroeg aan in ons hotel in Sapa. Inmiddels hoost het buiten. Gelukkig kunnen we al in onze kamer en heeft het hotel een binnenzwembad. Later op de dag willen we toch wat ondernemen. Buiten komen we de eerste locals tegen. Sapa is het gebied waar vele etnische minderheden (de minorities) wonen. Vietnam telt 54 minorities, die ieder hun eigen taal, cultuur en klederdracht hebben. Meestal wonen ze ver van de bewoonde wereld en zijn erg arm. In Sapa worden we bij iedere stap dan ook gevolgd door een van de (meestal) vrouwen, die vanalles proberen te verkopen. Ze zijn wel vriendelijk en proberen een praatje te maken.

In de middag willen we naar een waterval. Het plenst nog steeds. Bij de waterval aangekomen zien we dat er net zo'n waterval van water van de trapjes loopt. Lijkt ons niet zo'n goed idee en we draaien maar om. Ondanks de regen hebben we veel plezier samen en de kinderen onderling gaat erg goed. We doen veel spelletjes, kletsen en spelen.

De volgende dag zouden we eigenlijk in de ochtend al naat de ecolodge gaan, midden tussen de rijstvelden. Omdat het nog steeds regent, besluiten we pas 's middags te gaan en kunnen de kinderen nog even zwemmen. Ook wagen we ons toch maar op de lokale markt. We worden weer omringt door vrouwen. Ik heb oude kleding meegenomen, die ze gretig danwel aarzelend aannemen. Verder is het kijken en bekeken worden met 6 Westerse kinderen.

's middags nemen we het busje naar de ecolodge. 45 min. over een weg die steeds hobbeliger wordt. Langzaamaan beginnen we weer wat uitzicht te krijgen en regent het iets minder. De ecolodge ligt prachtig, op een heuvel tussen de rijstterrassen. We hebben ieder een eenvoudig huisje. We besloten een 'blokje'om. We lopen het pad af en krijgen van de locals de vraag:'gaan jullie wandelen'. 'Ja' was geen handig antwoord. Ze staan allemaal tegelijk op en besluiten ons te vergezellen. Bij ieder hutje wordt de caravaan groter en voegt zich weer iemand toe. Ze hebben allemaal rode doeken om, hebben rotte tanden of het liefst een goude tand prijken en hebben een mand achterop. Op de heenweg vragen ze hoe we heten, waar we vandaan komen, op de terugweg komen ze met hun koopwaar. De kinderen vinden het maar niks....

De laatste dag hebben we geluk. Geen regen en adembenemende uitzichten. We gaan een wandeling van 3 uur maken. Gelukkig weet de gids de 'roodhoofden' te overtuigen achter te blijven, zodat wij ongestoord kunnen lopen. We gaan de weg af en lopen tussen de rijstvelden. Een riviertje over en naar de andere kant van het dal. We komen bij een schooltje en volgen een paar meisjes. Even verderop komen we bij een heel arm dorp, waar de kindjes in hun blote billetjes en een oud shirtje staan. Ze spelen. Zo kan het ook....
Het is een prachtige tocht en de kinderen houden het goed vol. Ook Koen, die een paar keer door zijn grote neven wordt gedragen. Met natte modderschoenen en bezwete shirts komen we terug in de lodge. En zo moeten we in de middag de bus in, naar de nachttrein naar Hanoi. Moe en voldaan valt iedereen toch maar weer in slaap in de trein die voor ons gevoel voortkruipt.

En dan sta je 's ochtends om 5.00 uur op het station in Hanoi. We pakken de taxi naar het hotel, waar alles dicht is en waar de hele buurt nog slaapt. Uiteindelijk doet iemand open. Na even onderhandelen krijgen we 2 kamers om ons te kunnen douchen en opfrissen. Heerlijk !

Om 8.00 ontbijten we een heerlijk Frans ontbijt en daarna lopen we nog naar het Hao Kiemmeer. Om 10.00 is het tijd voor de fam. Rijnders om de taxi naar het vliegveld terug te pakken en om afscheid te nemen. De Roelants gaan door naar Halong Bay en Hoi An. Tot volgend jaar....

Inmiddels hebben wij weer een paar dagen gehad om uit te rusten van 8 weken vakantie en ons klaar te maken voor het 'gewone' leven. Morgen begin school weer. We kunnen terugkijken op een heerlijke periode.