Veel bezoek

De afgelopen weken zijn we goed bedeeld geweest met bezoek. Rob's ouders zijn weer 3 weken op geweest, waarmee we ze opgeteld bijna meer zien dan in Nederland ! Ze hebben genoten en hebben inmiddels meer musea gezien dan ik, ze zijn 3 dagen naar Hanoi geweest en we zijn samen een heerlijk weekend naar Ho Tram geweest. Met de boot zijn we de Saigon rivier 1,5 afgevaren. Dat was wel een leuke ervaring. De rivier wordt steeds breder naar de zee toe en er is veel olieopslag. De boot komt dan aan in Vung Tau, waar veel offshore is en waar honderden Russen wonen. We worden, heel decadent, opgehaald door Mr Long, onze chauffeur. Dan moeten we nog 3/4 uur rijden en komen aan in iets, wat heel even Hollywood voelt. Een enorme villa staat op ons te wachten met alles erop en eraan. Zwembad erbij, bij iedere slaapkamer een badkamer en zelfs een nanny kamer ! 's Avonds komt de kok aan huis en maakt voor ons een heerlijke BBQ klaar. Ook het strand is fantastisch en als ik om 6.00 uur wakker word, ga ik met mijn camera op pad. De tegenstelling is dan altijd weer groot. Vissers die blij zijn als ze 1 grote vis in het net hebben en het strand opschrapen om coquilles te vinden.

Zondagavond gaan we alweer terug. 120 km van Saigon, 3 1/4 rijden pff.... Wij hebben prachtig weer gehad, maar op de terugweg regent het pijpestelen en baggert de auto soms door het water. Arme scooterrijders !

De laatste weken ben ik druk geweest in de Sinterklaascommissie. Tot 3 weken van tevoren konden we geen Sint vinden (toch een beetje lastig als 77 kinderen erop rekenen dat hij toch echt overkomt uit Nl.), het is steeds weer een toer om 25 kg strooigoed hier te krijgen, zwarte sminck (in een land waar iedereen zich wit poedert), zwarte panties (bij 33C), een Pietenpak dat versleten is vervangen (leg aan de naaister maar eens uit waarvoor het is), ga zo maar door. Uiteindelijk is het weer voor elkaar gekomen. Vorige week zaterdag was er weer filmmiddag bij ons in huis en zondag kwamen de Pieten aan op de kade. 's Ochtends was er enige paniek, want de grote boot bleek opeens een klein notedopje te zijn, de opstapplaats voor de Pieten werd opeens veranderd waardoor Sint en de Pieten opeens een half uur moesten rijden naar de boot. Maar goed, uiteindelijk hebben de kindjes hard genoeg gezongen en werden Sint en Piet een warm welkom geheten. Ze zijn naar binnen gegaan bij de consul, alwaar het feest plaatsvond. De bestuurder van de notedop bleek opeens problemen uit een andere hoek te krijgen: de militaire politie stond voor zijn neus. Hij mocht niet aanleggen, hij bevond zich op militair gebied (onder de compound schijnen enige vluchttunnels onder de rivier te zijn) en wie waren die zwarte mannen wel ? En waar waren die zo gauw gebleven en hoe kon hij dat bewijzen ? Dit is Vietnam....

Afin binnen begon het feest voor de kids, enigszins chaotisch omdat het boek van Sint niet matchte met de volgorde van de cadeaux, maar goed. Ieder kind een cadeau, ieder kind blij. En daar gaat het toch om. Bij ons gelooft Loes niet meer, Jasper en Koen nog des te meer. Van de week zei Jasper wel dat Piet niet in het zwembad mocht vallen, want dan zou zijn sminck eraf gaan....

In de tussentijd ben ik ook druk met mijn kaartjesproject. In het voorjaar hebben Lieke en ik heel veel foto´s genomen, waarvan we kaartjes hebben gemaakt met de Engelse en Vietnamese vertaling van heel veel groente, fruit, voorwerpen etc. Vooral het aan elkaar binden van de kaartjes kost heel veel tijd. Zo´n 500 x 165 kaartjes per set. We verkopen ze nu op bazaars en het loop heel goed. We hebben er inmiddels 150 verkocht, nog 350 te gaan. Mijn gedeelte van de opbrengst gata naar het goede doel, weet nog niet precies wat. Mijn werkzaamheden bij Peerke Donders Stichting lopen ten einde, omdat er een vergaande samenwerking tot stand is gekomen met de Nederlandse Lepra Stichting in Hanoi. Vanaf januari ga ik kijken waar ik me ga inzetten.

De jaarlijkse International Week op school is ook achter de rug. Dit is een van de grootste events van het jaar, waarbij het duidelijk wordt dat de school een smeltkroes is van culturen en dat onze kinderen tot global citizens worden opgeleid. Er was een international Food Court, alles klassen hadden een land gekozen en hiermee de klas versierd en presentaties gehouden. En de laatste dag was Parade van national costumes, prachtig !

Vorige week is mijn zus Nieke 2 dagen geweest. Air France heeft een nieuwe rechstreekse vlucht Parijs-HCMC , die ze meteen heeft aangevraagd. Voor haar erg vermoeiend, voor mij (ons) erg gezellig ! We hebben heerlijk de markten afgestruind, Vietnamees gegeten en veel gekletst. Dat zal nog wel vaker gaan gebeuren.

Vrijdag hebben we afscheid gehad van Marijn (Rob´s baas) en Marga (waar ik regelmatig mee optrok). Het was een superfeest. Dit jaar zullen er nog vele feesten volgen, want tot de zomer vertrekken er erg veel mensen. Dat is echt wel de keerzijde van dit bestaan. Heb je eindelijk vriendschap opgebouwd, dan vertrekken ze weer. En dat geldt zowel voor ons als voor de kinderen. Afscheid nemen doet pijn en went niet. Maar we weten gelukkig wel: vriendschap kent geen grenzen. Over 2 weken komen Rianca en Peter met de kids. Ze willen zien hoe wij leven en na een week hier gaan we samen naar Thailand. Daar verheugen we ons op !

Maar voor die tijd heeft Loes nog een aantal zwemwedstrijden. Sinds de zomer zwemt ze op school en doet het verbazingwekkend goed. Morgen heeft ze zwemcompetitie op school tegen 2 andere scholen en het weekend van 11-12 december gaat ze voor zwemwedstrijden naar Bangkok. Dat is wel stoer van d´r ! En op school gaat het met alle 3 geweldig goed. Op de rapporten van alle 3 alleen maar A´s (boven verwachting) en B´s (naar verwachting) en met Engels op het niveau van native speakers. Dat neemt niemand ze af en we zijn erg trotse papsen en mamsen!

Een (werk) week reizend door Vietnam...

De nieuwe baas is gearriveerd..

Het is 1 oktober en Jv is aangekomen. Voor het eerst in mijn werkzame leven moet ik naar een niet-Nederlander luisteren :-) Ik vind het een leuke challenge, een Indier zwaait nu de scepter in Unilever Vietnam. Ik ben benieuwd...

We besluiten een week samen te reizen. Het centrum (bestemming Danang) en het Noorden (Hanoi en omgeving) zijn de reisdoelen. Op maandag vliegen we naar Danang. Vinh, mijn Vietnamese leider voor General Trade, reist mee. Het wordt een aangepast schema..mijn nieuwe chief (het klikt al vrij snel) moet tussendoor nog even met een Vietnamese minister naar Jakarta. Dinsdag en woensdag reis ik dus alleen verder met mijn teams..

In Danang bezoeken we 1 van onze distributeurs. Een geweldige vrouw die erg vermogend blijkt te zijn. Haar man werkt voor een state-owned bedrijf dus de relaties zitten wel snor :-) we bezoeken haar splinternieuwe warehouse, trots laat ze zien dat ze klaar is om de toekomst tegemoet te treden. De business verdrievoudigen in een paar jaar...ze is met ons. Mijn nieuwe chief is helemaal gelukkig als we de markt in gaan. De bekende Vietnamese markten, de kleine winkeltjes, het gekrioel van mensen, scooters, dieren etc etc. Het brengt hem mentaal terug naar India..jaren geleden. Het geroezemoes van de winkeliers, de claxonerende scooters, de auto's die kriskras overal doorheen rijden. De avond diner met onze distributeur en een 2e schuift aan. Mr Minh, een gezellige Vietnamees die wel een Heineken-biertje lust. Na 2 glazen noemt ie me weer zijn"vriend van het Centrum"! We scanderen allemaal mot-hai-ba (1-2-3) en de bierpullen worden gulzig geledigd. De diverse gerechten worden opgediend en we hebben een heerlijke avond. Het restaurant, aan de kust gelegen dus we hebben uitzicht op zee, ademt een sfeer van relaxing uit. Moe maar voldaan keren Jv en ik terug naar ons resort (wij als enigen verblijven in een geweldig hotel) en werken nog wat aan onze mail.

De volgende dag vertrek ik alleen met mijn teams naar Hue (2,5 uur rijden van Danang) en de oude keizerlijk hoofdstad. Ook hier staan weer distributeurs, markten, natuur en prachtige mensen tussen de rijstvelden op het programma. Plots schiet me te binnen dat ik hier vorig jaar ook langs gereden ben. Mijn eerste impactvolle ervaring in Vietnam: op bezoek bij een familie die net een moeder hebben verloren (zij werkt als sales-lady voor onze distributeur en werd destijds aangereden door een vrachtwagen). Ik zeg mijn team dat ik even langs wil bij de familie: even kijken hoe het nu (1 jaar na dato) met ze gaat. We stoppen voor het huis (althans een kleine steeg met aan beide kanten steeds kleine huisjes met aan het eind hun huis) en worden onthaald door de zus van de getroffen vrouw. Ze draagt vol trots haar Unilever T-shirt. Ze werkt nog steeds voor ons. We worden naar boven gebracht. De echtgenoot komt er bij en ook Oma schuift aan. Het zoontje (jaar of 10) loopt wat onwennig door de ruimte. Een klein altaar is opgesteld met een foto van Mama. Een foto van de grafsteen pronkt aan de muur, een licht muziekje op de achtergrond en de geur van wierook. We nemen plaats en worden daarna verzocht drie wierook stokjes te branden. Met 3 kleine knie buigingen geeft men aan dat er respect voor de overledene is. Kijkend naar de foto wordt het de zus teveel... de tranen biggelen over haar wangen..je voelt letterlijk de emotie...We overhandigen een enveloppe met een kleine financiele bijdragen voor het gezin. Het wordt enorm gewaardeerd dat we langs geweest zijn. We gaan weer weg..Unilever heeft een goede indruk achter gelaten. Niet alleen de harde verkoop maar we zijn erook als het minder gaat. Een gevoel van trots heb ik wel..

Ik neem weer plaats achterin de auto en we zoeven de nacht in...Hue zit erop.

De volgende morgen vroeg vertrekken Vinh en ik met het vliegtuig naar Hanoi. De hoofdstad. Daar treffen we Jv weer aan die vanuit Jakarta weer terugvlogen is. Een goede dag met distributeur bezoek en gepassioneerde Noordelingen volgt. Hanoi is echt anders..stuggere mensen, meer gesloten en uiteraard het hart van het politieke centrum. Het team aldaar is totaal anders dan in het Centrum alwaar ze gewend zijn kei en keihard te moeten werken, alle natuurrampen/stormen etc komen altijd over het Centrum..nooit het Noorden...

We hebben 's avonds een diner met alle salesmensen vanuit het Noorden. General Trade maar ook Modern Trade (zoals in Nederland de supermarkten). Ook hier weer mot-hai-ba en de biertjes vloeien rijkelijk. Jv heeft nog een meeting ingepland om 9 uur 's avonds voor me met onze finance baas die ook in Hanoi blijkt te zijn. edoch... de GT mannen hadden een Karaoke in gedachten. Ik overtuig mijn nieuwe baas dat het wel een erg goed signaal zou zijn als hij, tijdens zijn eerste bezoek, gewoon even meegaat. Gelukkig gaat ie overstag en we zingen er luidkeels op los. Uiteraard gaan de Vietnamesen met name los...de meest intense liederen worden hardop mee gezongen en het is werkelijk fantastisch.

We gaan enigzins moe huiswaarts..want morgen wacht ons de laatste ochtend met markten, klanten, presentaties etc. Ik ben rond 4 uur klaar, jv blijft nog een avond. Ik stap het vliegtuig in en ga terug na een volle week reizend door dit land...Ho Chi Minh City is de eindbestemming van deze airplane roept de stewardess...ik sluit even de ogen...zondag komen mijn ouders...