Veel bezoek

De afgelopen weken zijn we goed bedeeld geweest met bezoek. Rob's ouders zijn weer 3 weken op geweest, waarmee we ze opgeteld bijna meer zien dan in Nederland ! Ze hebben genoten en hebben inmiddels meer musea gezien dan ik, ze zijn 3 dagen naar Hanoi geweest en we zijn samen een heerlijk weekend naar Ho Tram geweest. Met de boot zijn we de Saigon rivier 1,5 afgevaren. Dat was wel een leuke ervaring. De rivier wordt steeds breder naar de zee toe en er is veel olieopslag. De boot komt dan aan in Vung Tau, waar veel offshore is en waar honderden Russen wonen. We worden, heel decadent, opgehaald door Mr Long, onze chauffeur. Dan moeten we nog 3/4 uur rijden en komen aan in iets, wat heel even Hollywood voelt. Een enorme villa staat op ons te wachten met alles erop en eraan. Zwembad erbij, bij iedere slaapkamer een badkamer en zelfs een nanny kamer ! 's Avonds komt de kok aan huis en maakt voor ons een heerlijke BBQ klaar. Ook het strand is fantastisch en als ik om 6.00 uur wakker word, ga ik met mijn camera op pad. De tegenstelling is dan altijd weer groot. Vissers die blij zijn als ze 1 grote vis in het net hebben en het strand opschrapen om coquilles te vinden.

Zondagavond gaan we alweer terug. 120 km van Saigon, 3 1/4 rijden pff.... Wij hebben prachtig weer gehad, maar op de terugweg regent het pijpestelen en baggert de auto soms door het water. Arme scooterrijders !

De laatste weken ben ik druk geweest in de Sinterklaascommissie. Tot 3 weken van tevoren konden we geen Sint vinden (toch een beetje lastig als 77 kinderen erop rekenen dat hij toch echt overkomt uit Nl.), het is steeds weer een toer om 25 kg strooigoed hier te krijgen, zwarte sminck (in een land waar iedereen zich wit poedert), zwarte panties (bij 33C), een Pietenpak dat versleten is vervangen (leg aan de naaister maar eens uit waarvoor het is), ga zo maar door. Uiteindelijk is het weer voor elkaar gekomen. Vorige week zaterdag was er weer filmmiddag bij ons in huis en zondag kwamen de Pieten aan op de kade. 's Ochtends was er enige paniek, want de grote boot bleek opeens een klein notedopje te zijn, de opstapplaats voor de Pieten werd opeens veranderd waardoor Sint en de Pieten opeens een half uur moesten rijden naar de boot. Maar goed, uiteindelijk hebben de kindjes hard genoeg gezongen en werden Sint en Piet een warm welkom geheten. Ze zijn naar binnen gegaan bij de consul, alwaar het feest plaatsvond. De bestuurder van de notedop bleek opeens problemen uit een andere hoek te krijgen: de militaire politie stond voor zijn neus. Hij mocht niet aanleggen, hij bevond zich op militair gebied (onder de compound schijnen enige vluchttunnels onder de rivier te zijn) en wie waren die zwarte mannen wel ? En waar waren die zo gauw gebleven en hoe kon hij dat bewijzen ? Dit is Vietnam....

Afin binnen begon het feest voor de kids, enigszins chaotisch omdat het boek van Sint niet matchte met de volgorde van de cadeaux, maar goed. Ieder kind een cadeau, ieder kind blij. En daar gaat het toch om. Bij ons gelooft Loes niet meer, Jasper en Koen nog des te meer. Van de week zei Jasper wel dat Piet niet in het zwembad mocht vallen, want dan zou zijn sminck eraf gaan....

In de tussentijd ben ik ook druk met mijn kaartjesproject. In het voorjaar hebben Lieke en ik heel veel foto´s genomen, waarvan we kaartjes hebben gemaakt met de Engelse en Vietnamese vertaling van heel veel groente, fruit, voorwerpen etc. Vooral het aan elkaar binden van de kaartjes kost heel veel tijd. Zo´n 500 x 165 kaartjes per set. We verkopen ze nu op bazaars en het loop heel goed. We hebben er inmiddels 150 verkocht, nog 350 te gaan. Mijn gedeelte van de opbrengst gata naar het goede doel, weet nog niet precies wat. Mijn werkzaamheden bij Peerke Donders Stichting lopen ten einde, omdat er een vergaande samenwerking tot stand is gekomen met de Nederlandse Lepra Stichting in Hanoi. Vanaf januari ga ik kijken waar ik me ga inzetten.

De jaarlijkse International Week op school is ook achter de rug. Dit is een van de grootste events van het jaar, waarbij het duidelijk wordt dat de school een smeltkroes is van culturen en dat onze kinderen tot global citizens worden opgeleid. Er was een international Food Court, alles klassen hadden een land gekozen en hiermee de klas versierd en presentaties gehouden. En de laatste dag was Parade van national costumes, prachtig !

Vorige week is mijn zus Nieke 2 dagen geweest. Air France heeft een nieuwe rechstreekse vlucht Parijs-HCMC , die ze meteen heeft aangevraagd. Voor haar erg vermoeiend, voor mij (ons) erg gezellig ! We hebben heerlijk de markten afgestruind, Vietnamees gegeten en veel gekletst. Dat zal nog wel vaker gaan gebeuren.

Vrijdag hebben we afscheid gehad van Marijn (Rob´s baas) en Marga (waar ik regelmatig mee optrok). Het was een superfeest. Dit jaar zullen er nog vele feesten volgen, want tot de zomer vertrekken er erg veel mensen. Dat is echt wel de keerzijde van dit bestaan. Heb je eindelijk vriendschap opgebouwd, dan vertrekken ze weer. En dat geldt zowel voor ons als voor de kinderen. Afscheid nemen doet pijn en went niet. Maar we weten gelukkig wel: vriendschap kent geen grenzen. Over 2 weken komen Rianca en Peter met de kids. Ze willen zien hoe wij leven en na een week hier gaan we samen naar Thailand. Daar verheugen we ons op !

Maar voor die tijd heeft Loes nog een aantal zwemwedstrijden. Sinds de zomer zwemt ze op school en doet het verbazingwekkend goed. Morgen heeft ze zwemcompetitie op school tegen 2 andere scholen en het weekend van 11-12 december gaat ze voor zwemwedstrijden naar Bangkok. Dat is wel stoer van d´r ! En op school gaat het met alle 3 geweldig goed. Op de rapporten van alle 3 alleen maar A´s (boven verwachting) en B´s (naar verwachting) en met Engels op het niveau van native speakers. Dat neemt niemand ze af en we zijn erg trotse papsen en mamsen!