Een (werk) week reizend door Vietnam...

De nieuwe baas is gearriveerd..

Het is 1 oktober en Jv is aangekomen. Voor het eerst in mijn werkzame leven moet ik naar een niet-Nederlander luisteren :-) Ik vind het een leuke challenge, een Indier zwaait nu de scepter in Unilever Vietnam. Ik ben benieuwd...

We besluiten een week samen te reizen. Het centrum (bestemming Danang) en het Noorden (Hanoi en omgeving) zijn de reisdoelen. Op maandag vliegen we naar Danang. Vinh, mijn Vietnamese leider voor General Trade, reist mee. Het wordt een aangepast schema..mijn nieuwe chief (het klikt al vrij snel) moet tussendoor nog even met een Vietnamese minister naar Jakarta. Dinsdag en woensdag reis ik dus alleen verder met mijn teams..

In Danang bezoeken we 1 van onze distributeurs. Een geweldige vrouw die erg vermogend blijkt te zijn. Haar man werkt voor een state-owned bedrijf dus de relaties zitten wel snor :-) we bezoeken haar splinternieuwe warehouse, trots laat ze zien dat ze klaar is om de toekomst tegemoet te treden. De business verdrievoudigen in een paar jaar...ze is met ons. Mijn nieuwe chief is helemaal gelukkig als we de markt in gaan. De bekende Vietnamese markten, de kleine winkeltjes, het gekrioel van mensen, scooters, dieren etc etc. Het brengt hem mentaal terug naar India..jaren geleden. Het geroezemoes van de winkeliers, de claxonerende scooters, de auto's die kriskras overal doorheen rijden. De avond diner met onze distributeur en een 2e schuift aan. Mr Minh, een gezellige Vietnamees die wel een Heineken-biertje lust. Na 2 glazen noemt ie me weer zijn"vriend van het Centrum"! We scanderen allemaal mot-hai-ba (1-2-3) en de bierpullen worden gulzig geledigd. De diverse gerechten worden opgediend en we hebben een heerlijke avond. Het restaurant, aan de kust gelegen dus we hebben uitzicht op zee, ademt een sfeer van relaxing uit. Moe maar voldaan keren Jv en ik terug naar ons resort (wij als enigen verblijven in een geweldig hotel) en werken nog wat aan onze mail.

De volgende dag vertrek ik alleen met mijn teams naar Hue (2,5 uur rijden van Danang) en de oude keizerlijk hoofdstad. Ook hier staan weer distributeurs, markten, natuur en prachtige mensen tussen de rijstvelden op het programma. Plots schiet me te binnen dat ik hier vorig jaar ook langs gereden ben. Mijn eerste impactvolle ervaring in Vietnam: op bezoek bij een familie die net een moeder hebben verloren (zij werkt als sales-lady voor onze distributeur en werd destijds aangereden door een vrachtwagen). Ik zeg mijn team dat ik even langs wil bij de familie: even kijken hoe het nu (1 jaar na dato) met ze gaat. We stoppen voor het huis (althans een kleine steeg met aan beide kanten steeds kleine huisjes met aan het eind hun huis) en worden onthaald door de zus van de getroffen vrouw. Ze draagt vol trots haar Unilever T-shirt. Ze werkt nog steeds voor ons. We worden naar boven gebracht. De echtgenoot komt er bij en ook Oma schuift aan. Het zoontje (jaar of 10) loopt wat onwennig door de ruimte. Een klein altaar is opgesteld met een foto van Mama. Een foto van de grafsteen pronkt aan de muur, een licht muziekje op de achtergrond en de geur van wierook. We nemen plaats en worden daarna verzocht drie wierook stokjes te branden. Met 3 kleine knie buigingen geeft men aan dat er respect voor de overledene is. Kijkend naar de foto wordt het de zus teveel... de tranen biggelen over haar wangen..je voelt letterlijk de emotie...We overhandigen een enveloppe met een kleine financiele bijdragen voor het gezin. Het wordt enorm gewaardeerd dat we langs geweest zijn. We gaan weer weg..Unilever heeft een goede indruk achter gelaten. Niet alleen de harde verkoop maar we zijn erook als het minder gaat. Een gevoel van trots heb ik wel..

Ik neem weer plaats achterin de auto en we zoeven de nacht in...Hue zit erop.

De volgende morgen vroeg vertrekken Vinh en ik met het vliegtuig naar Hanoi. De hoofdstad. Daar treffen we Jv weer aan die vanuit Jakarta weer terugvlogen is. Een goede dag met distributeur bezoek en gepassioneerde Noordelingen volgt. Hanoi is echt anders..stuggere mensen, meer gesloten en uiteraard het hart van het politieke centrum. Het team aldaar is totaal anders dan in het Centrum alwaar ze gewend zijn kei en keihard te moeten werken, alle natuurrampen/stormen etc komen altijd over het Centrum..nooit het Noorden...

We hebben 's avonds een diner met alle salesmensen vanuit het Noorden. General Trade maar ook Modern Trade (zoals in Nederland de supermarkten). Ook hier weer mot-hai-ba en de biertjes vloeien rijkelijk. Jv heeft nog een meeting ingepland om 9 uur 's avonds voor me met onze finance baas die ook in Hanoi blijkt te zijn. edoch... de GT mannen hadden een Karaoke in gedachten. Ik overtuig mijn nieuwe baas dat het wel een erg goed signaal zou zijn als hij, tijdens zijn eerste bezoek, gewoon even meegaat. Gelukkig gaat ie overstag en we zingen er luidkeels op los. Uiteraard gaan de Vietnamesen met name los...de meest intense liederen worden hardop mee gezongen en het is werkelijk fantastisch.

We gaan enigzins moe huiswaarts..want morgen wacht ons de laatste ochtend met markten, klanten, presentaties etc. Ik ben rond 4 uur klaar, jv blijft nog een avond. Ik stap het vliegtuig in en ga terug na een volle week reizend door dit land...Ho Chi Minh City is de eindbestemming van deze airplane roept de stewardess...ik sluit even de ogen...zondag komen mijn ouders...