Wat zijn we gezegend !

Afgelopen zondag zijn we de Tet bonus (een extra maand die je als werkgever geeft om het Tet feest te kunnen bekostigen) bij ons personeel thuis gaan brengen. Al langer waren we nieuwsgierig naar hoe zij wonen, wie hun familie is, maar eigenlijk is het 'not done' om hun te bezoeken. Ze voelen zich niet prettig, omdat ze zo klein wonen. Echter, toen wij in het najaar een studieverzekering hebben geregeld voor alle kinderen van het personeel, vonden we het leuk om de certificaten zelf te geven. Door drukte is het iets later geworden en werd het de Tet bonus. Ik had eerst gepeild of het kon, uiteindelijk bleek dat ze enorm vereerd waren. Hun baas op visite krijgen, dat hebben ze allemaal nog nooit meegemaakt !

We merkten dat ze allemaal een beetje zenuwachtig waren. De chauffeur had de route geregeld en als eerste gingen we naar de tuinman, die dichtbij woont. We kwamen op een zandpad achter de grote huizen en een klein weggetje waar een steegje aan ligt. Hier zijn een heel aantal huisjes aan elkaar gebouwd, netjes, schoon, hutje mutje met de was overal buiten. We komen bij Vu, die ons lacherig opwacht met zijn vrouw. Hij spreekt geen Engels, dus communicatie met hem blijft moeilijk. Zijn huisje is kleiner dan Loes' slaapkamer. Hooguit 4x4 m., waar nog een keukenblokje instaat en een trappetje naar boven, waar het bed zal staan. Zijn zoontje van 2,5 ligt op de grond op een kussen te slapen. Ze nemen lachend een cadeautje en de bonus in ontvangst en na 10 min. gaan we weer door.

Op naar Mr Long's eigen huis. Het is ver rijden, zeker 3 kwartier en dan parkeren we langs een weg, de auto past niet door het steegje. Zweterig belt hij zijn vrouw dat we eraan komen. Op het zandpad stappen we over de plassen heen, moeten we onze buik af en toe inhouden voor een passerende brommer en lopen de kippen rond. Hij heeft een net huisje, 4 m. breed en redelijk diep (typisch Vietnamees, smal en diep) met 1 verdieping. Er staat een keurige bank, een groot LCD TV scherm en zijn vrouw en 2 kinderen (13 en 4) wachten ons op. We krijgen te drinken, hij heeft speciaal koekjes en chips gehaald. Zijn zoon spreekt een beetje Engels, maar is erg verlegen, zijn vrouw spreekt geen Engels. Hij vertelt dat hij hier is gaan wonen, 7 jaar geleden, omdat het in deze buurt nog enigszins betaalbaar was. Hij gaat om 5.50 de deur uit om zijn kinderen naar school te brengen (45 min rijden, school begint om 7.00 uur, 6 dagen in de week) en dan op tijd bij ons te zijn. 's Avonds komt hij laat thuis, het weekend wordt doorgebracht bij schoonmoeder. Wat een leven.

Na een half uurtje gaan we door naar Lan, de hulp. Zij woont nog verder (uur rijden van ons), een beetje buiten de drukke stad. Ook hier lopen we weer een steegje door om bij haar huis te komen. We worden vastgeklampt, dat ze het toch zo fijn vindt dat we komen ! Ze heeft een aardige man, die ook Engels spreekt. We krijgen heerlijke cake en bij de kinderen wordt de icetea almaar bijgeschonken. Haar zoontje van 5 is helemaal in de sas met een houten autootje dat we hebben meegenomen. Later vertelt ze dat hij op school de hele maandag heeft verteld over de 'boss of mama' die langs is gekomen. Ze hadden geld meegenomen, stapels blauwe briefjes (hij heeft geen benul...). Zijn auto gaat overal mee naartoe en hij legt 'm onder het kussen als hij slaapt. Lan woont in een mooi verzorgd huisje, verexcuseert zich dat het zo klein is, maar ze realiseert zich dat ze het 'goed' heeft t.o.v. mensen die niets hebben.

Als laatste Loan, de kok. Ze woont in een oud huisje, eerst een vierkant ruimte waar een houten bank staat en een tafel met stoelen, dan een ruimte met een houten bed en dan een keukentje. Ze hebben allemaal geen douche (ze douchen zich bij ons). Zij heeft nog een boederij, een uur rijden van de stad, waar haar man woont (die er niet was, wel haar oudere zoon) en waar ze cashewnoten hebben. Ook zij was helemaal blij, in 16 jaar was er nog nooit iemand langs gekomen. Speciaal voor ons had ze een maaltijd gekookt (we zouden wel honger hebben), maar ze had al de hele dag geen electriciteit. Haar zus kwam nog een pizza voor de kinderen brengen, heel lief, naast alles wat ze al had. Zelf at ze niet mee, daar voelen ze zich erg ongemakkelijk bij. Na deze dag hadden we een erg voldaan gevoel en ook de kinderen vonden het erg mooi om te zien hoe zij nu leven.

Donderdag was ander dag van 'bezinning'. Omdat het werk bij de Peerke Donders (lepra) stichting af is gelopen (overgedragen aan andere stichting), wil ik weer ander vrijwilligerswerk doen. Sunshine Volunteers hebben een aantal projecten die ze wekelijks bezoeken. Ik ga mee naar 2, om te zien wat ze doen en om daarna te kijken wat ik kan doen. Als eerste gaan we naar een gehandicaptenhuis, waar geestelijk en m.n. zwaar lichamelijk gehandicapte kinderen wonen. Sommige zijn slachtoffer van 'Agent Orange' (ontbladeringschemie die tijdens de oorlog is gebruikt). Vaak worden ze verstoten of hebben hele arme families geen mogelijkheid om ze op te vangen. Er zitten 60 kinderen, die door 10 zusters moeten worden verzorgd. Omdat sommige kinderen wel een half uur nodig hebben om eten naar binnen te krijgen (sommige geestelijk gehandicapten stouwen het eten naar binnen bij een lichamelijk gehandicapte), zijn ze volledig afhankelijk van vrijwilligers om iets anders te doen dan wassen en eten. De school van de kinderen is hier ook actief, de oudere kinderen kunnen een 'club' kiezen om hier 1x per week heen te gaan om met ze te spelen. Ze hebben ook een hele aanbouw mee gefinancierd, waardoor het er keurig uitziet. Als we binnen komen, worden we aangeklampt door kindjes, hunkerend naar aandacht, Pff, even slikken vind ik dat wel. Boven zien we kleinere kindjes, die de hele dag op een stretch bedje liggen. Dat is dan het leven...

Daarna gaan we naar een huis voor kinderen met HIV/AIDS. Het is een smal, hoog Vietnamees huis, waar 25 vrouwen en 65 kinderen met HIV worden opgevangen. Omdat het zo klein is, krioelt het van de kinderen en is het ontzettend druk. Een aantal kinderen gaat wel naar school, maar aan echte liefde en aandacht ontbreekt het hun. Hier wordt afleiding gegeven door te spelen, schilderen, yoga en de oudere kinderen kijrgen 2x per week Engels.

Na Tet ga ik naar een dovenschool, waar ze 1x per maand komen. Met de opbrengst van mijn kaartjesproject (foto's met vertaling in Vietnamees-Engels) ben ik nu zo ver, dat ik een gehoorapparaatje kan sponsoren voor 1 kindje. Het leven van tenminste 1 kindje verbeteren geeft een erg voldaan gevoel. Na Tet zal ik ook nog meegaan naar Pleiku (uur vliegen naar Central Highlands), waar een Nederlander een kostschool voor arme en minderheidskindjes heeft opgezet. Dan zal ik kijken waar ik hoeveel tijd aan kan besteden.

Verder is het land zich aan het opmaken voor Tet, het Chinees Nieuwjaar. Het 'einde jaar gevoel' is overal merkbaar. Alles moet schoon gemaakt worden, eten wordt ingekocht, de vlaggen wapperen uitbundig, alles is versiert met gele bloemen. Bij Rob op de zaak zijn allemaal 'einde jaars' bezoeken en worden cadeautjes uitgedeeld, zoals wij dat voor Kerst doen. Het Jaar van de Tijger wordt ingewisseld voor het Jaar van de Kat. In de hele Chinese wereld wordt het het Jaar van het Konijn, in Vietnam dus niet. Men zegt dat het Chinese symbool voor 'Konijn' klinkt als het Vietnamese woord 'Kat', waardoor het ooit verkeerd is vertaald.

Gedurende Tet wordt een 'cake' gemaakt van rijst, vlees en groene bonen pasta, gevouwen in bananenblad. Het huis wordt opgesierd met een boompje met roze perzikbloesem of gele kersenbloesem. Op de laatste dag van het jaar moeten alle schulden zijn afgelost (mede door de Tet bonus) en cadeautjes worden gekocht voor de dierbaren. Op deze dag worden ook altaartjes gebouwd met offers met 5 vruchten (Vietnamese appel, cocosnoot, papaya, mango, ananas - de prijzen voor deze vruchten rijzen de pan uit nu). Deze vruchten symboliseren het gebed voor een goed leven, dat om middernacht wordt gedaan.

De 1e dag van het jaar blijft men vnl. thuis. Reden ? De eerste die over de vloer komt in het nieuwe jaar is verantwoordelijk voor het (on)geluk in het nieuwe jaar. En jij wil niet de brenger van ongeluk zijn ! De hulp vroeg om op dinsdag te mogen beginnen ipv op maandag. Het brengt nl. geluk om op een even dag te beginnen in het nieuwe jaar en niet op een oneven dag. En de 'lucky money' envelopjes liggen ook al klaar, waarmee we een stukje van onze rijkdom doorgeven en 'luck' brengen. En de briefjes moeten bij voorkeur nieuw zijn, dat is nog beter....

Sawadee ka Thailand

We vetrekken zondag 19 december met Rianca & Peter en de kinderen naar Bangkok. Het is maar 1,5 uur vliegen en komen op tijd aan. We worden opgewacht en wurmen ons door het verkeer van Bangkok. Dat is al meteen een groot verschil met Saigon: we staan niet in de file met brommers, maar met eindeloos veel auto's. 's Avonds hebben we een fantastische voorstelling in een van de grootste theaters van de wereld. Het gaat over de geschiedenis van het land met haar cultuur en pracht in de vorm van een musical. Achter het podium vaart een grote boot, opeens stroomt er een diepe rivier over het podium, het dondert en bliksemt alsof het echt is en de olifanten lopen achter ons door. Joop van de Ende zou er zijn vingers bij aflikken ! Voor ons een mooie introductie van het land.

De volgende ochtend worden we opgehaald en hebben we een dagtocht langs de belangrijkste bezienswaardigheden van Bangkok: the Grand Palace (waar de koning heeft gewoond), een tempel met een liggende Buddha van 46 m. lang en nog een tempel. Voor de kinderen veel luisteren, maar toch ook indrukwekkend om te zien. We verbazen ons over de mate waarin de koning wordt vereerd. Overal hangen zijn foto's en wordt hij aanbeden, op het ziekelijke af. 2x per dag wordt het volkslied gespeeld en staat iedereen stil, evenals voor een voorstelling.

's Avonds gaan we in de tuc tuc ergens wat eten. Op de terugweg racete hij zo hard, hij bleef maar roepen: Schumacher....blij dat we er waren ! Dinsdag splitsen onze wegen voor een week. Wij maken 's ochtends nog een boottocht over de rivier en maken nog een rit in de skytrain, voordat we naar het vliegveld gaan. Bangkok heeft op ons niet een heel positieve indruk gemaakt: druk, vol, rommelig en eindeloze files. Er zijn modernere gedeelten, maar daar zijn we niet zijn geweest. Op naar het Noorden.

We vliegen in een uurtje naar Chiang Mai, waar we een heerlijk hotelletje hebben, midden in de stad. We kijken uit op de gouden stupa's van de oude tempels, die er eindeloos veel zijn. De volgende dag starten we langzaam op, zwemmen we lekker en in de middag verkennen we de stad. Hoewel het de 2e stad van het land is, is het een redelijk kleine en gemoedelijke stad, omringd door een oude muur. De kinderen willen ook nog naar Tiger Kingdom. Hier kun je tijgers aaien, voor ons zijn de babytijgers genoeg ! Ze vonden het geweldig.

Donderdag staan we vroeg klaar voor een 3-daagse tocht door de Gouden Driehoek, het beroemde Noorden, grenzend aan Myanmar en Laos. Vroeger was dit het gebied van opium, nu wordt er thee en mais verbouwd. Het is geweldig groen en het is bergachtig. Het verbaast ons hoe goed de infrastructuur ook hier is. Bij veel huizen staat een auto, de huizen zien er redelijk tot goed uit, er zijn winkels en fabriekjes die ook echt iets voorstellen. We stoppen bij een olifanten reservaat. We krijgen eerst een showtje te zien, toeristisch, maar voor de kids leuk. En dan zitten we voor een uur op een olifant. Deze waadt door de rivier en we gaan dan een stukje door het bos. Dit is echt wel leuk ! Daarna volgt nog een tocht op de ossenwagen. Na een lekkere lunch gaat onze tocht weer verder.

We gaan naar een tempel, verscholen in een grot. Het ligt prachtig in de natuur. We gaan de grot in en worden verwelkomt door diverse Buddha beelden. Ik ga met de jongens verder de grot in, waar in de diepte nog meer Buddha's staan. Het is mysterieus.
De tocht gaat weer verder naar Thaton, onze eerste slaapplaats. Eerst bezoeken we wederom een tempel, dit keer een nieuwe, ietwat vreemd exemplaar. We kijken uit over Myanmar. Uiteindelijk is het 5.30 als we bij ons hotel aankomen, waar we jammergenoeg nog maar even van kunnen genieten. We voelen de kou, het zal zo'n 14C zijn. Heerlijk, dat is lang geleden ! Nu komen de vesten en lange broeken toch nog van pas.
De volgende ochtend staan we op. Dauw ligt over het land en het is mistig van de kou. Na ons ontbijt stappen we weer in. Hier in het hoge Noorden wonen veel bergstammen, net als in Noord Vietnam. Ze hebben vergelijkbare klederdrachten, hoewel de Longnecks hier een uitzondering op vormen. Hoewel het erg toeristisch is, willen we deze bizarre stam wel zien. We worden verwelkomd door een paar commerciele omaatjes en we lopen tussen alle troep souvenirs door. De vrouwen hebben enorme gaten in hun oren, waar 'oorbellen' doorheen zitten. We kijken in een donker gat als we een omaatje aankijken. Dat gat is haar mond, zwart van het pruimen. En dan zien we de Longnecks. Vanaf hun 5e krijgen ze iedere 3-4 jaar een ring erbij om hun nek en onder hun knieen, tot er zo'n 22 zijn. Hun nek wordt niet langer, maar door het gewicht van de ringen zakken hun schouders naar beneden. Het is wel een bizar gezicht. Eigenlijk arme mensen.

We gaan weer verder. In plaats van opium wordt er nu veel thee verbouwd, dus gaan we naar een grote theeplantage. Het zijn mooie vergezichten. Zelfs hier wordt onze thee ingeschonken door een travestiet !
De volgende stop is monkey temple. Een kleine tempel met monniken midden in het groen. De aapjes lopen er rond en graaien de bananen uit je hand. Binnen in de tempel staan weer vele beelden. Inmiddels weten de kinderen de regels: schoenen uit, niet met je voetzolen ri. Buddha wijzen, op je knieen zitten en 3x buigen, bij het verlaten mogen ze 3x op een gong slaan. Nog een laatste tempel letterlijk op de grens van het land. Ook hier hebben ze nog steeds plezier in de rituelen. Inmiddels zijn we aangekomen in Chiang Rai en is het Kerstavond. We weten inmiddels dat de hele wereld Kerst viert op de avond van de 24e. We hebben een sfeervol hotel, dat helemaal in Kerstsfeer is gebracht. Er zijn Christmas carols en er is een uitgebreid buffet. Het is wederom koud en de kerstman komt (een Thai met wat aangeplakte watten), dus de sfeer is compleet.
De volgende hebben we onze laatste reisdag in het Noorden. Indrukwekkend is de 'witte tempel'. Ze zijn de bijgebouwen nog aan het bouwen en de stichter is de binnenkant nog aan het beschilderen met een eigentijdse versie van het geloof. Het 'kwaad' wordt uitgebeeld met de Twin towers in brand, Spiderman, brandstof, kortom het kapitalisme en de begeerte. Dan vaart de geest naar het hoogst bereikbare: de verlichting, Buddha.
Voorlopig even genoeg van de tempels. We komen bij warmwaterbronnen, waar we eieren kunnen koken en waar we visjes lekker aan onze tenen laten knabbelen. We zien een fabriekje, waarhandmatig papieren parasols worden gemaakt (erg leuk) en komen dan weer terug in
'ons' hotel in Chiang Mai.
De volgende dag is weer een reisdag: we vliegen terug naar Bangkok en worden opgehaald met een busje en rijden 2,5 uur naar de River Kwai (130 km van Bangkok, wederom aan de grens met Myanmar). Het hotel ligt aan de rivier, waar we eerst eens even relaxen. De dag erop gaan we niet te vroeg weg, eerst een duik. Dan kunnen we de 'bridge over the River Kwae' natuurlijk niet missen. Het is een indrukwekkende plaats, waar we alles leren over de zwarte historie. In WWII wilden de Japanners via een spoorlijn naar Birma transport hebben voor hun volgende missie: India. Naar schatting 100.000 mensen overleefden de bouw van de 'dodenspoorlijn' niet, waaronder 2.500 Nederlanders. Op de begraafplaats zie je rijen met Nederlandse namen, een vreemde gewaarwording. Ook de kinderen zijn onder de indruk.
Tijd voor wat luchtigers: de watervallen. We klimmen door het bos en zien zo verschillende watervallen. Koen stapt ook lekker door en uiteindelijk gaat iedereen zwemmen in het koude water, met knabbelende vissen !
Tijd om nog een paar dagen te relaxen aan het strand. Dinsdag valt de reis naar Bangkok tegen, we moeten weer midden door de stad en we halen het vliegtuig maar net ! Het vliegveld op Koh Samui is schattig klein met rieten daken. In het hotel treffen we Peter en Rianca weer en hebben genoeg om bij te kletsen. De kinderen hebben elkaar ook weer gevonden en de dagen vliegen kletsend, zonnend en winkeltjes struinend om. Het is erg toeristisch, maar voor een paar dagen erg gezellig. Vrijdagavond is het oudejaaravond. Overdag regent het (!), maar gelukkig is he 's avonds droog. Er worden honderden gelukslantaarns opgelaten en om 00:00 een knallend vuurwerk ! Happy New Year voor iedereen !!!
Rianca en Peter gaan 1 jan. al vroeg weg om terug te vliegen, wij hebben nog een dag om uit te rusten. Zondags hebben we een lange overstap en komen dan moe, maar erg voldaan terug !