donderdag 28 april 2011

April in Vietnam...

Deze periode van het jaar is de periode voor expats om te besluiten om te blijven of te gaan, omdat het nieuwe schooljaar dan in een nieuw land kan worden opgepakt. Het lijkt wel of iedereen vertrekt, al dan niet vrijwillig, al dan niet naar een land van keuze. Dat is echt wel de keerzijde van het bestaan, te voelen dat je zelf, maar ook je vrienden, hier maar tijdelijk zijn. Dat zijn de momenten waarop je je realiseert dat je een speciale band met mensen hier opbouwt, allen in hetzelfde schuitje, ver weg van familie en vrienden. Afscheidsfeestje worden voorbereid en hele inboedels worden te koop aangeboden. De vraag 'blijf jij nog' is de vraag van de dag. Ja, wij blijven nog ! Er komen weer nieuwe mensen, waar hopelijk weer nieuwe vrienden bij zitten. Wij concluderen wel dat dit een van de redenen is dat wij geen eeuwige expats willen zijn.

Zolang we het wel nog zijn genieten we er ook van. 2 weken geleden hadden de kinderen 2 weken vakantie. De eerste week hebben ze heerlijk thuis doorgebracht, extra zwemmen op school, servies geschilderd, met vriendjes logeren en heerlijk rommelen in en om huis. De 2e week zijn we met Jan & Linda naar Bali geweest. Er zijn geen rechtstreekse vluchten, dus wij hebben ons jaarlijk ticket Singapore gebruikt om naar Bali te komen. 2 dagen van tevoren kregen we bericht dat onze 2e vlucht 4 uur was vertraagd en daarmee hadden we 7 uur overstap. Eerst balen, maar toen dachten we, laten we gewoon Singapore nog even ingaan. Het was leuk om er weer even te zijn. We hebben heerlijk gegeten en even geprofiteerd van het fantastische winkelaanbod. Dan weet je weer even wat we toch missen in Vietnam !

Daarna weer door en we kwamen om 2 uur 's nachts doodvermoeid aan in het hotel in Sanur. De volgende ochtend bleek dat we in een paradijselijke omgeving zaten, het hotel had prachtige tropische tuinen met overal oude beelden en een eigen tempel. Bali is hindu en staat vol met tempeltjes en beelden, waar dagelijks offertjes worden gebracht. Men gelooft dat de goden bij rituelen de wereld der mensen bezoeken.
Deze dag brengen we door aan zee, in het zwembad en het ontdekken van de omgeving. Jan & Linda komen een dag later aan en de kinderen (3 in dezelfde leeftijd) vinden elkaar direct. Ook zondag staat in het kader van relaxen, alleen het weer gooit roet in het eten. 's Middags brengen we door met spelletjes spelen, terwijl het buiten pijpenstelen regent (hebben wij weer...).

Maandag en dinsdag hebben we een tour over het eiland geregeld. Via Tripadvisor heb ik een chauffeur geregeld, die ons veel over het eiland kan vertellen, gewoontes, religie, natuur etc. In eerste instantie hebben we wel het idee een beetje langs de toeristisch 'koopcentra' te worden geleidt. Eerst zien we een traditionele dans, mooi maar lang voor de kleintjes. Dan zien we een zilverfabriek (waar ze de arbeidsethiek iets anders zien dan wij), een batikfabriek en een schilderatelier (waar we beiden een mooi doel hebben gekocht). Dit is allemaal rond Ubud, het kunsthart van Bali. Overal waar je rijdt zie je houtsnijwerk, beelden en andere kunst. De Balinezen zijn er erg bedreven in, omdat dat onderdeel is van hun cultuur (het versieren van alle tempeltjes). Het ene dorp loop in het andere over en het is een erg bevolkt eiland. We gaan naar een 'apentempel' waar het wemelt van de aapjes. Helaas laat het weer ons weer in de
steek en rennen we door de stromende regen terug naar de auto. Op naar de vulkaan Batur. Het landschap wordt bergachtiger en we stoppen nog bij de 'olifantengrot', die niet heel veel voorstelt. We gaan door. We komen aan bij de vulkaan, maar die is verstopt in de wolken. Koen blijft maar roepen 'waar is de vulkaan ? Gelukkig hebben de kinderen plezier met elkaar in de auto en we rijden door naar Lovina aan de noord kust, waar we overnachten.

's Ochtends om 5.15 uur gaat de wekker, want over een half uur worden we opgehaald met een bootje. Met recht een bootje, we passen met z'n vijven er net in achterelkaar. De zee is als een spiegel en de zon komt op aan de horizon. Een prachtig gezicht, we turen het water af op zoek naar dolfijnen. En jahoor, daar komen de eersten. Maar zodra de dolfijnen zijn gespot komen tientallen bootjes aan gestoven en wegzijn de dolfijnen. Triest genoeg blijft dat zo doorgaan, dus over 5 jaar zullen de dolfijnen zich hier denk ik niet meer laten zien. Ook hier blijkt het toerisme niet altijd even gereguleerd te zijn. Ook in de bediening zien we tot onze verbazing veel gelijkenissen met de onprofessionaliteit in Vietnam. Afin, het was toch leuk om de dolfijntjes te zien !

Onze volgende stop is een de Gitgit waterval. Met de waterval komt op de terugweg eenzelfde waterval uit de lucht, maar dat mag de pret niet drukken. We gaan verder naar de prachtige Bedulgur tempel in het Bratanmeer en daarna hebben we lunch bij rijstterrassen bij Pacung. Dit doet erg aan Sapa in Vietnam denken. Het eten op Bali is heerlijk, we
zien nasi goreng op het menu staan, sate en bami. Dan een laatste tempel, de Pura Taman Ayun in Mengwi. Alle torens representeren de bergen, de woonplaats van de goden. Het aantal verdiepingen is afhankelijk van de status van de godheid. Moe van 2 dagen rondtoeren besluiten we naar huis te gaan, voldaan van alle indrukken.

Woensdag is een relax dag met redelijk mooi weer. Zwemmen, spelletjes, massages (ja zelfs de kleintjes vinden het lekker !) en lekker eten. Donderdag gaan de mannen een rondje golven, Linda en ik gaan met de kinderen fietsen door de rijstvelden bij Ubud. We gaan over hobbelige weggetjes en ook midden in de rijstvelden zien we overal de offertjes sta
an. De rijstaren zien er rijp uit en we stoppen op een moment dat ze aan het oogsten zijn. Het zijn, net als in Vietnam, meestal vrouwen die op het land werken. Ze snijden de rijstaren af en slaan de rijstkorrels uit de aren. In een mand worden de losse vliesjes eruit gezeefd en vervolgens
wordt de rijst gedroogd. Het is een mooi tafereel om gade te slaan. De weg gaat verder en net als het begint te regenen zit de tocht erop. De kinderen zijn erg enthousiast en het is zeker voor herhaling vatbaar.
Na nog 1,5 dag luieren zit het feest er weer op. We hebben een lange vlucht terug en hebben dan thuis nog 1 dag om bij te komen.

Op maandag begint het leven weer. Rob hard werken en lange dagen, Loes 4x in de week om 7.00 uur op school om te trainen, Jasper ook een paar keer vroeg omdat hij samen met Loes op woensdag interscolaire zwemwedstrijden zwemt. Ze zwemmen beiden heel goed en winnen op alle afstanden 1e, 2e en 3e prijzen ! Koen weer naar school, waar hij aan het leren lezen is en ik weer aan de studie om deze week weer een module af te ronden. Ik lig nog steeds op schema.

En dan is de week heel speciaal omdat Will en Diana en de 3 kids aankomen. Doodmoe en blij om bij ons even op adem te kunnen komen. De eerste dagen ontzettend veel indrukken, de armoede, onze rijkdom, de drukte, 2 dagen Mekong Delta en het leven op en aan het water, de stad en de cyclo in de Chinese wijk. We pakken de draad weer op als vanouds, wat een heerlijk vertrouwd gevoel geeft. Het is zo fijn dat we familie en een aantal vrienden over krijgen, die zich enigszins kunnen voorstellen hoe we leven. Het blijft zo onwerkelijk en zo anders dat het anders toch moeilijk te begrijpen valt. Will & Diana zijn na een week bij ons doorgereisd naar Hue en Hoi An en op dit moment zitten we met de 2 families op het strand van een paradijselijk onbewoond eiland bij Nha Trang (waar we vorig jaar ook waren). Ook hier genieten we weer van elkaar en halen we veel herinneringen op. Het snorkelen en mooie vissen kijken is wel favoriet. En wat is er heerlijker als een prive barbeque aan het strand ? Hoewel ik daar van de week anders over dacht, toen Rob weer iedere avond tot zeer laat aan het werk was, denk ik nu: wat is het leven mooi. De tegenstellingen blijven groot.

zaterdag 2 april 2011

Einde van het eerste kwartaal 2011

De zomer van 2011 is in zicht...dat betekent dat we bijna 2 jaar weg zijn..2 jaar in dit fascinerende maar intensieve land, 2 jaar met ons gezin aan de andere kant van de wereld, 2 jaar terugkijken naar prachtige reizen, 2 jaar met veel gasten die ons hebben bezocht, 2 jaar met pieken en dalen, 2 jaar Vietnam! En het is nu April dus het eerste kwartaal voor ons bedrijf zit erop! Een extreem intensief kwartaal. Een Vietnamese economie die wat inflatie gevaar kent, een Vietnamese consument die soms even de kat-uit-de-boom kijkt, een Vietnam dat nog immer bruist. Met ruim 88mln consumenten waarvan een enorm ruime meerderheid jonger dan 35 jaar is, is Vietnam hard op weg een echte groei-motor voor Zuid-Oost Azie te worden. En zo ook voor ons. Geweldig om deze dynamiek te kunnen en mogen meemaken. Niet altijd even makkelijk natuurlijk... Je merkt wel dat werken in een Aziatisch land en werken in Vietnam in het bijzonder ook veel eist. De werk/prive balans is hier een rekbaar begrip bijvoorbeeld. Met officieel een 48urige werkweek is, zo af en toe het hebben van verplichtingen op zaterdag en zondag gewoon erg normaal. Je moet dus wel goed opletten dat je daarin ook de eigen grenzen stelt. En, ik moet dat eerlijk zeggen, da's easier said than done! Maar deze ervaring in een D&E werkomgeving en ook prive neemt niemand ons ooit meer af. Super. Het eerste kwartaal betekende TET, zoals ik al in eerdere blog heb beschreven. We zijn in het jaar van de Kat aanbeland. Ook vrij grappig..in alle andere Aziatische landen die aan Chinese/Lunar New Year doen, zijn we in het land van de Rabbit. Maar Vietnam zou Vietnam niet zijn als we soms wat anders zijn. Phoenetisch schijnt het Chinese woord voor Konijn in het Vietnamees op kat te lijken dus... TET is overigens qua beleving hetzelfde als Kerstmis in Nederland. Piekomzetten, enorme drukte in alle sales-teams en hard aan de bikkel. Rijen in de supermarkten of drukke markten overal in het land. Het eerste kwartaal betekende ook de eerste officiele aftrap met de nieuwe Indische baas. Voor mij de allereerste keer dat ik naar een niet Nederlander moet luisteren. Ik kan jullie zeggen: het is "anders" maar interessant. De gemiddelde Indier is erg slim en zit extreem op de details. Dat laatste was even wennen...gas geven dus om in deze enorme complexe tent (we zitten in 11 verschillende categorieen van Knorr-voeding en Wall's ijsjes tot Rexona deodoranten en Omo waspoeders) te managen. Maar mijn persoonlijke band met Jv (want zo heet ie) is erg goed. We sparren veel, reizen veel in de markten en het is gewoon een prettige kerel. Uiteindelijk moet het gewoon klikken als je intensief samen moet werken. Het eerste kwartaal betekende ook soms "vrienden, buren en ouders"missen...denken aan de blauwe voorjaarslucht in Nederland, merken dat je als expat soms een "passant bent". Twee Nederlandse families bijvoorbeeld, waar we echt goed bevriend mee zijn, keren ofwel -eerder dan gepland- huiswaarts, of krijgen hun volgende bestemming aangewezen. Een exodus dit jaar kun je wel zeggen...zeker in de Nederlandse gemeenschap. En dan besef je even dat dat uiteraard gewoon een integraal onderdeel van het expat leven is.. Feestjes, intensieve reizen, prachtige evenementen van de Internationale School, overal sport...maar ineens...vertrekken er weer mensen en moet je je even herpakken. Gelukkig komen er ook erg leuke mensen terug en hebben we Jan&Linda (werkzaam voor Friesland Campina) tegenwoordig letterlijk naast ons wonen. Erg gezellig (vanochten vroeg om 7 uur nog rondje met Jan op de golfbaan gelopen met slechts 4 uur slaap in het hoofd: gisterenavond biertje met Croon die weggaat gedronken) en de kids kunnen goed samen overweg. De paasvakantie komt er aan en we gaan met de 2 gezinnen een volle week lekker naar Bali. Daar kijken we allemaal erg naar uit. Het eerste kwartaal betekende ook mijn eerste kennismaking met de Rugby-sport. Het fameuse Rugby7 evenement (een soort EK Voetbal maar dan voor Rugby) was afgelopen weekend in HongKong. Dat is hier dus op ruim 2 uur vliegen dus dat moet je meemaken. Met 25 man (alleen mannen, allemaal gekleed in Rugby shirt en de traditionele Vietnamese hoed op) zijn we lang weekend getuige geweest van dit maffe feest. Want een feest dat is het..het leek wel carnaval. De een was nog gekker uitgedost dan de ander. Rugby7 betekent gewoon een wedstrijd van 2x7min met 1min pauze. Aan elke kant 7 spelers (gewoon Rugby is 15 spelers) en snel spelen. Ruim 20 landen deden mee. Van Samoa, de Fiji eiland tot de USA, Engeland en Frankrijk. Prachtig echt. Een mooi stadion tegen een bergwand aangelegen. En op de tribunes overal "bier, bier en bier". Vanaf 10 uur in de ochtend gaan de tappen van Carlsberg open en vloeit het gele vocht rijkelijk. De sfeer is extreem gemoedelijk en nergens is ellende. Ik ben met 2 collega's ook en leer nu veel nieuwe mensen kennen. Australiers, Zuid-Afrikanen, Engelsen, Amerikanen. Erg leuk. Na de wedstrijden spenderen we het diner ofwel bij Mc Donald's (ik heb nog nooit zoveel Cheese Burgers op) of in een typisch Chinees restaurant. Daarna elke avond het feestgedruis in, in deze fascinerende stad. HongKong island en overal hoge wolkenkrabbers. We gaan nog een keer met de Ferry naar KowLoon aan de andere kant van het water. Ik bezoek "de peak" het hoogste punt van HongKong met prachtig uitzicht over de skyline. Een authentiek treintje brengt je boven en dan is het adembenemend. In de avond bruist deze stad. Met ook zijn foute kanten. Je kunt niet voorstellen dat dit China is. Rugby7 was mooi, de groep leuk en de sfeer opperbest. Wat een belevenis. Compleet brak verschenen Adam (mijn Zuid-Afrikaanse collega) en Thomas (mijn Duitse collega) en ikzelf de volgende dag weer op de zaak. Het eerste kwartaal betekende ook goed nieuws voor Barbara & Jan, vrienden uit Beusinchem. Barbara moest een extreem zware operatie ondergaan en we ontvingen goed nieuws. Je bent dan weliswaar ver weg maar dit nieuws maakte ons erg blij! Het eerste kwartaal kende ook een super hoogtepunt: op de allerlaatste dag (31 maart 2011) kwam er een Nederlandse business delegatie aan in Vietnam. Staatsecretaris Bleker met 90 man/vrouw zakendelegatie. Om het Nederlandse bedrijfsleven nog verder in te bedden in de Vietnamese zakencultuur. En: met hen kwamen de Prins WA en Maxima mee. Toch wel een hele happenig uiteraard voor de Nederlandse gemeenschap alhier. De ambassade had al eerder dit jaar gepolst of we bij Unilever geen rondleiding en een zakenlunch konden faciliteren. We hadden daarop positief gereageerd. De woensdagavond kende een borrel met het Koninklijk paar met de Nederlandse gemeenschap. Carla en ik heb ruime tijd geanimeerd met Maxima kunnen kletsen. Wat een leuke en gewone vrouw. Hoe gaat het met jullie kinderen? was een van haar eerste vragen. Oprechte interesse in het leven als expat in het Verre Oosten. Dit is natuurlijk echt leuk om mee te maken. De dag erna kwam het paar en de staatsecretaris naar de zaak. Ze werden extreem enthousiast ontvangen door onze mensen en ze waren ook zichtbaar onder de indruk. Ik deed samen met mijn baas de rondleiding en Maxima (op oranje slippers :-)) en WA waren sterk geinteresseerd in onze "groene bedrijfspand"met al haar faciliteiten voor de medewerkers. Van een gym en een bedrijfsrestaurant tot een dokters-praktijk, haarsalon en mini supermarktje. Allemaal Vietnamesen die stonden de zwaaien met Nederlandse en Vietnamese vlaggetjes: i was proud to be a Dutchman in Unilever Vietnam! Mooi!! Het eerste kwartaal zit er dus op... met wat dalen (soms even een echt zware dip) maar extreme pieken. De prins & de prinses op letterlijk de laatste dag... Het tweede kwartaal is begonnen...een kwartaal dat eindigt met de zomer vakantie in Nederland. Zelf vlieg ik 21 juli weg...de familie al 3 weken eerder. Voordat ze gaan, doen we samen op de tussenstop..Disney HongKong aan (ik ken er nu een beetje de weg :-). Dag allemaal...tot mijn volgende blog. Rob