April in Vietnam...

Deze periode van het jaar is de periode voor expats om te besluiten om te blijven of te gaan, omdat het nieuwe schooljaar dan in een nieuw land kan worden opgepakt. Het lijkt wel of iedereen vertrekt, al dan niet vrijwillig, al dan niet naar een land van keuze. Dat is echt wel de keerzijde van het bestaan, te voelen dat je zelf, maar ook je vrienden, hier maar tijdelijk zijn. Dat zijn de momenten waarop je je realiseert dat je een speciale band met mensen hier opbouwt, allen in hetzelfde schuitje, ver weg van familie en vrienden. Afscheidsfeestje worden voorbereid en hele inboedels worden te koop aangeboden. De vraag 'blijf jij nog' is de vraag van de dag. Ja, wij blijven nog ! Er komen weer nieuwe mensen, waar hopelijk weer nieuwe vrienden bij zitten. Wij concluderen wel dat dit een van de redenen is dat wij geen eeuwige expats willen zijn.

Zolang we het wel nog zijn genieten we er ook van. 2 weken geleden hadden de kinderen 2 weken vakantie. De eerste week hebben ze heerlijk thuis doorgebracht, extra zwemmen op school, servies geschilderd, met vriendjes logeren en heerlijk rommelen in en om huis. De 2e week zijn we met Jan & Linda naar Bali geweest. Er zijn geen rechtstreekse vluchten, dus wij hebben ons jaarlijk ticket Singapore gebruikt om naar Bali te komen. 2 dagen van tevoren kregen we bericht dat onze 2e vlucht 4 uur was vertraagd en daarmee hadden we 7 uur overstap. Eerst balen, maar toen dachten we, laten we gewoon Singapore nog even ingaan. Het was leuk om er weer even te zijn. We hebben heerlijk gegeten en even geprofiteerd van het fantastische winkelaanbod. Dan weet je weer even wat we toch missen in Vietnam !

Daarna weer door en we kwamen om 2 uur 's nachts doodvermoeid aan in het hotel in Sanur. De volgende ochtend bleek dat we in een paradijselijke omgeving zaten, het hotel had prachtige tropische tuinen met overal oude beelden en een eigen tempel. Bali is hindu en staat vol met tempeltjes en beelden, waar dagelijks offertjes worden gebracht. Men gelooft dat de goden bij rituelen de wereld der mensen bezoeken.

Deze dag brengen we door aan zee, in het zwembad en het ontdekken van de omgeving. Jan & Linda komen een dag later aan en de kinderen (3 in dezelfde leeftijd) vinden elkaar direct. Ook zondag staat in het kader van relaxen, alleen het weer gooit roet in het eten. 's Middags brengen we door met spelletjes spelen, terwijl het buiten pijpenstelen regent (hebben wij weer...).

Maandag en dinsdag hebben we een tour over het eiland geregeld. Via Tripadvisor heb ik een chauffeur geregeld, die ons veel over het eiland kan vertellen, gewoontes, religie, natuur etc. In eerste instantie hebben we wel het idee een beetje langs de toeristisch 'koopcentra' te worden geleidt. Eerst zien we een traditionele dans, mooi maar lang voor de kleintjes. Dan zien we een zilverfabriek (waar ze de arbeidsethiek iets anders zien dan wij), een batikfabriek en een schilderatelier (waar we beiden een mooi doel hebben gekocht). Dit is allemaal rond Ubud, het kunsthart van Bali. Overal waar je rijdt zie je houtsnijwerk, beelden en andere kunst. De Balinezen zijn er erg bedreven in, omdat dat onderdeel is van hun cultuur (het versieren van alle tempeltjes). Het ene dorp loop in het andere over en het is een erg bevolkt eiland. We gaan naar een 'apentempel' waar het wemelt van de aapjes. Helaas laat het weer ons weer in de

steek en rennen we door de stromende regen terug naar de auto. Op naar de vulkaan Batur. Het landschap wordt bergachtiger en we stoppen nog bij de 'olifantengrot', die niet heel veel voorstelt. We gaan door. We komen aan bij de vulkaan, maar die is verstopt in de wolken. Koen blijft maar roepen 'waar is de vulkaan ? Gelukkig hebben de kinderen plezier met elkaar in de auto en we rijden door naar Lovina aan de noord kust, waar we overnachten.

's Ochtends om 5.15 uur gaat de wekker, want over een half uur worden we opgehaald met een bootje. Met recht een bootje, we passen met z'n vijven er net in achterelkaar. De zee is als een spiegel en de zon komt op aan de horizon. Een prachtig gezicht, we turen het water af op zoek naar dolfijnen. En jahoor, daar komen de eersten. Maar zodra de dolfijnen zijn gespot komen tientallen bootjes aan gestoven en wegzijn de dolfijnen. Triest genoeg blijft dat zo doorgaan, dus over 5 jaar zullen de dolfijnen zich hier denk ik niet meer laten zien. Ook hier blijkt het toerisme niet altijd even gereguleerd te zijn. Ook in de bediening zien we tot onze verbazing veel gelijkenissen met de onprofessionaliteit in Vietnam. Afin, het was toch leuk om de dolfijntjes te zien !

Onze volgende stop is een de Gitgit waterval. Met de waterval komt op de terugweg eenzelfde waterval uit de lucht, maar dat mag de pret niet drukken. We gaan verder naar de prachtige Bedulgur tempel in het Bratanmeer en daarna hebben we lunch bij rijstterrassen bij Pacung. Dit doet erg aan Sapa in Vietnam denken. Het eten op Bali is heerlijk, we

zien nasi goreng op het menu staan, sate en bami. Dan een laatste tempel, de Pura Taman Ayun in Mengwi. Alle torens representeren de bergen, de woonplaats van de goden. Het aantal verdiepingen is afhankelijk van de status van de godheid. Moe van 2 dagen rondtoeren besluiten we naar huis te gaan, voldaan van alle indrukken.

Woensdag is een relax dag met redelijk mooi weer. Zwemmen, spelletjes, massages (ja zelfs de kleintjes vinden het lekker !) en lekker eten. Donderdag gaan de mannen een rondje golven, Linda en ik gaan met de kinderen fietsen door de rijstvelden bij Ubud. We gaan over hobbelige weggetjes en ook midden in de rijstvelden zien we overal de offertjes sta

an. De rijstaren zien er rijp uit en we stoppen op een moment dat ze aan het oogsten zijn. Het zijn, net als in Vietnam, meestal vrouwen die op het land werken. Ze snijden de rijstaren af en slaan de rijstkorrels uit de aren. In een mand worden de losse vliesjes eruit gezeefd en vervolgens

wordt de rijst gedroogd. Het is een mooi tafereel om gade te slaan. De weg gaat verder en net als het begint te regenen zit de tocht erop. De kinderen zijn erg enthousiast en het is zeker voor herhaling vatbaar.

Na nog 1,5 dag luieren zit het feest er weer op. We hebben een lange vlucht terug en hebben dan thuis nog 1 dag om bij te komen.

Op maandag begint het leven weer. Rob hard werken en lange dagen, Loes 4x in de week om 7.00 uur op school om te trainen, Jasper ook een paar keer vroeg omdat hij samen met Loes op woensdag interscolaire zwemwedstrijden zwemt. Ze zwemmen beiden heel goed en winnen op alle afstanden 1e, 2e en 3e prijzen ! Koen weer naar school, waar hij aan het leren lezen is en ik weer aan de studie om deze week weer een module af te ronden. Ik lig nog steeds op schema.

En dan is de week heel speciaal omdat Will en Diana en de 3 kids aankomen. Doodmoe en blij om bij ons even op adem te kunnen komen. De eerste dagen ontzettend veel indrukken, de armoede, onze rijkdom, de drukte, 2 dagen Mekong Delta en het leven op en aan het water, de stad en de cyclo in de Chinese wijk. We pakken de draad weer op als vanouds, wat een heerlijk vertrouwd gevoel geeft. Het is zo fijn dat we familie en een aantal vrienden over krijgen, die zich enigszins kunnen voorstellen hoe we leven. Het blijft zo onwerkelijk en zo anders dat het anders toch moeilijk te begrijpen valt. Will & Diana zijn na een week bij ons doorgereisd naar Hue en Hoi An en op dit moment zitten we met de 2 families op het strand van een paradijselijk onbewoond eiland bij Nha Trang (waar we vorig jaar ook waren). Ook hier genieten we weer van elkaar en halen we veel herinneringen op. Het snorkelen en mooie vissen kijken is wel favoriet. En wat is er heerlijker als een prive barbeque aan het strand ? Hoewel ik daar van de week anders over dacht, toen Rob weer iedere avond tot zeer laat aan het werk was, denk ik nu: wat is het leven mooi. De tegenstellingen blijven groot.