Einde van het eerste kwartaal 2011

De zomer van 2011 is in zicht...dat betekent dat we bijna 2 jaar weg zijn..2 jaar in dit fascinerende maar intensieve land, 2 jaar met ons gezin aan de andere kant van de wereld, 2 jaar terugkijken naar prachtige reizen, 2 jaar met veel gasten die ons hebben bezocht, 2 jaar met pieken en dalen, 2 jaar Vietnam! En het is nu April dus het eerste kwartaal voor ons bedrijf zit erop! Een extreem intensief kwartaal. Een Vietnamese economie die wat inflatie gevaar kent, een Vietnamese consument die soms even de kat-uit-de-boom kijkt, een Vietnam dat nog immer bruist. Met ruim 88mln consumenten waarvan een enorm ruime meerderheid jonger dan 35 jaar is, is Vietnam hard op weg een echte groei-motor voor Zuid-Oost Azie te worden. En zo ook voor ons. Geweldig om deze dynamiek te kunnen en mogen meemaken. Niet altijd even makkelijk natuurlijk... Je merkt wel dat werken in een Aziatisch land en werken in Vietnam in het bijzonder ook veel eist. De werk/prive balans is hier een rekbaar begrip bijvoorbeeld. Met officieel een 48urige werkweek is, zo af en toe het hebben van verplichtingen op zaterdag en zondag gewoon erg normaal. Je moet dus wel goed opletten dat je daarin ook de eigen grenzen stelt. En, ik moet dat eerlijk zeggen, da's easier said than done! Maar deze ervaring in een D&E werkomgeving en ook prive neemt niemand ons ooit meer af. Super. Het eerste kwartaal betekende TET, zoals ik al in eerdere blog heb beschreven. We zijn in het jaar van de Kat aanbeland. Ook vrij grappig..in alle andere Aziatische landen die aan Chinese/Lunar New Year doen, zijn we in het land van de Rabbit. Maar Vietnam zou Vietnam niet zijn als we soms wat anders zijn. Phoenetisch schijnt het Chinese woord voor Konijn in het Vietnamees op kat te lijken dus... TET is overigens qua beleving hetzelfde als Kerstmis in Nederland. Piekomzetten, enorme drukte in alle sales-teams en hard aan de bikkel. Rijen in de supermarkten of drukke markten overal in het land. Het eerste kwartaal betekende ook de eerste officiele aftrap met de nieuwe Indische baas. Voor mij de allereerste keer dat ik naar een niet Nederlander moet luisteren. Ik kan jullie zeggen: het is "anders" maar interessant. De gemiddelde Indier is erg slim en zit extreem op de details. Dat laatste was even wennen...gas geven dus om in deze enorme complexe tent (we zitten in 11 verschillende categorieen van Knorr-voeding en Wall's ijsjes tot Rexona deodoranten en Omo waspoeders) te managen. Maar mijn persoonlijke band met Jv (want zo heet ie) is erg goed. We sparren veel, reizen veel in de markten en het is gewoon een prettige kerel. Uiteindelijk moet het gewoon klikken als je intensief samen moet werken. Het eerste kwartaal betekende ook soms "vrienden, buren en ouders"missen...denken aan de blauwe voorjaarslucht in Nederland, merken dat je als expat soms een "passant bent". Twee Nederlandse families bijvoorbeeld, waar we echt goed bevriend mee zijn, keren ofwel -eerder dan gepland- huiswaarts, of krijgen hun volgende bestemming aangewezen. Een exodus dit jaar kun je wel zeggen...zeker in de Nederlandse gemeenschap. En dan besef je even dat dat uiteraard gewoon een integraal onderdeel van het expat leven is.. Feestjes, intensieve reizen, prachtige evenementen van de Internationale School, overal sport...maar ineens...vertrekken er weer mensen en moet je je even herpakken. Gelukkig komen er ook erg leuke mensen terug en hebben we Jan&Linda (werkzaam voor Friesland Campina) tegenwoordig letterlijk naast ons wonen. Erg gezellig (vanochten vroeg om 7 uur nog rondje met Jan op de golfbaan gelopen met slechts 4 uur slaap in het hoofd: gisterenavond biertje met Croon die weggaat gedronken) en de kids kunnen goed samen overweg. De paasvakantie komt er aan en we gaan met de 2 gezinnen een volle week lekker naar Bali. Daar kijken we allemaal erg naar uit. Het eerste kwartaal betekende ook mijn eerste kennismaking met de Rugby-sport. Het fameuse Rugby7 evenement (een soort EK Voetbal maar dan voor Rugby) was afgelopen weekend in HongKong. Dat is hier dus op ruim 2 uur vliegen dus dat moet je meemaken. Met 25 man (alleen mannen, allemaal gekleed in Rugby shirt en de traditionele Vietnamese hoed op) zijn we lang weekend getuige geweest van dit maffe feest. Want een feest dat is het..het leek wel carnaval. De een was nog gekker uitgedost dan de ander. Rugby7 betekent gewoon een wedstrijd van 2x7min met 1min pauze. Aan elke kant 7 spelers (gewoon Rugby is 15 spelers) en snel spelen. Ruim 20 landen deden mee. Van Samoa, de Fiji eiland tot de USA, Engeland en Frankrijk. Prachtig echt. Een mooi stadion tegen een bergwand aangelegen. En op de tribunes overal "bier, bier en bier". Vanaf 10 uur in de ochtend gaan de tappen van Carlsberg open en vloeit het gele vocht rijkelijk. De sfeer is extreem gemoedelijk en nergens is ellende. Ik ben met 2 collega's ook en leer nu veel nieuwe mensen kennen. Australiers, Zuid-Afrikanen, Engelsen, Amerikanen. Erg leuk. Na de wedstrijden spenderen we het diner ofwel bij Mc Donald's (ik heb nog nooit zoveel Cheese Burgers op) of in een typisch Chinees restaurant. Daarna elke avond het feestgedruis in, in deze fascinerende stad. HongKong island en overal hoge wolkenkrabbers. We gaan nog een keer met de Ferry naar KowLoon aan de andere kant van het water. Ik bezoek "de peak" het hoogste punt van HongKong met prachtig uitzicht over de skyline. Een authentiek treintje brengt je boven en dan is het adembenemend. In de avond bruist deze stad. Met ook zijn foute kanten. Je kunt niet voorstellen dat dit China is. Rugby7 was mooi, de groep leuk en de sfeer opperbest. Wat een belevenis. Compleet brak verschenen Adam (mijn Zuid-Afrikaanse collega) en Thomas (mijn Duitse collega) en ikzelf de volgende dag weer op de zaak. Het eerste kwartaal betekende ook goed nieuws voor Barbara & Jan, vrienden uit Beusinchem. Barbara moest een extreem zware operatie ondergaan en we ontvingen goed nieuws. Je bent dan weliswaar ver weg maar dit nieuws maakte ons erg blij! Het eerste kwartaal kende ook een super hoogtepunt: op de allerlaatste dag (31 maart 2011) kwam er een Nederlandse business delegatie aan in Vietnam. Staatsecretaris Bleker met 90 man/vrouw zakendelegatie. Om het Nederlandse bedrijfsleven nog verder in te bedden in de Vietnamese zakencultuur. En: met hen kwamen de Prins WA en Maxima mee. Toch wel een hele happenig uiteraard voor de Nederlandse gemeenschap alhier. De ambassade had al eerder dit jaar gepolst of we bij Unilever geen rondleiding en een zakenlunch konden faciliteren. We hadden daarop positief gereageerd. De woensdagavond kende een borrel met het Koninklijk paar met de Nederlandse gemeenschap. Carla en ik heb ruime tijd geanimeerd met Maxima kunnen kletsen. Wat een leuke en gewone vrouw. Hoe gaat het met jullie kinderen? was een van haar eerste vragen. Oprechte interesse in het leven als expat in het Verre Oosten. Dit is natuurlijk echt leuk om mee te maken. De dag erna kwam het paar en de staatsecretaris naar de zaak. Ze werden extreem enthousiast ontvangen door onze mensen en ze waren ook zichtbaar onder de indruk. Ik deed samen met mijn baas de rondleiding en Maxima (op oranje slippers :-)) en WA waren sterk geinteresseerd in onze "groene bedrijfspand"met al haar faciliteiten voor de medewerkers. Van een gym en een bedrijfsrestaurant tot een dokters-praktijk, haarsalon en mini supermarktje. Allemaal Vietnamesen die stonden de zwaaien met Nederlandse en Vietnamese vlaggetjes: i was proud to be a Dutchman in Unilever Vietnam! Mooi!! Het eerste kwartaal zit er dus op... met wat dalen (soms even een echt zware dip) maar extreme pieken. De prins & de prinses op letterlijk de laatste dag... Het tweede kwartaal is begonnen...een kwartaal dat eindigt met de zomer vakantie in Nederland. Zelf vlieg ik 21 juli weg...de familie al 3 weken eerder. Voordat ze gaan, doen we samen op de tussenstop..Disney HongKong aan (ik ken er nu een beetje de weg :-). Dag allemaal...tot mijn volgende blog. Rob