Bijennest

Ik dacht toch dat we in 2,5 jaar Vietnam aardig wat dingen hadden meegemaakt wat betreft werkers in en om huis. Schilderijen die scheef hangen, die ze op de muur willen plakken. Airconditioners die ze schoonmaken met een tuinslang en het vuile water over mijn pasgeverfde muur laten druipen. Een lek bij een stopcontact wat ze steeds op een verkeerde plek komen maken en vervolgens gewoon maar 2 m² muur eruit slaan. Maar wat er vanavond is gebeurd slaat toch echt alles.

Afgelopen weekend ontdekten we een enorm bijennest van wel 80 cm hoog bovenop het dak. We hebben nooit bijen gezien en het zat een beetje verborgen, dus we hebben het nooit gemerkt. Als er iets is kunnen we het kantoor van de compound  bellen en dan komt er iemand. Dinsdagmiddag kwamen er 2 mannen, die zoals gewoonlijk nauwelijks Engels spreken. Mijn hulp vertaalt dan. Vanaf de grond naar boven kijkend antwoorden ze 'burn it'. Ik was zeer verbaasd en wilde zeker weten wat ze bedoelden. Ik zei dat ik geen vuur wilde, dat dat echt niet de bedoeling was. Ze lachten me nog net niet uit en zeiden 'no fire, but gas'. Ik denk, nou, dan zullen ze het met gas wel uitroken of zo. Nogmaals gezegd dat ik geen vuur wilde en dat het hun verantwoordelijkheid is. 'No, no fire' was het wederom. Ze zouden in de avond komen, want in het donker slapen bijen blijkbaar. Ik hoefde er niet bij te zijn.

Rob is in Hanoi en ik ben de kinderen naar bed aan het brengen toen ze aanbelden. Ze hadden geen bescherming aan, korte broek aan, helemaal niets bij zich, behalve een ladder en een insektenspuit. Ik ga dus nog even Loes een laatste kus geven en kom na 10 min. beneden. Wat zie ik, een stuk van het dak staat gewoon in de fik !! Help, wat moet ik doen ? Ik bel Rob en die belt gauw onze vriend de buurman die er snel bijkomt. Ze lijken het vuur wel onder controle te hebben, maar echt lekker vind ik het niet met 3 slapende kinderen in huis. Ze hebben geen brandblusser, geen water, helemaal niets bij zich.

Na een tijdje is het bijennest blijkbaar uitgebrand en doven ze het vuur, geen idee met wat, ik denk gewoon met doeken. Ze kijken er nog even na en laten het smeulende zootje achter en willen het dak afklimmen. Nou zegt Jan, dacht het even niet, en stuurt ze terug met een brandblusser en later nog met een emmer water. Ze kijken hem vreemd aan. Waarschijnlijk denken ze: waar maak je je druk om ?
Tjonge jonge, dit is echt weer een staaltje Vietnam. EEn dan is het toch erg fijn om een goede buur te hebben (want aan die verre vriend hebben we in deze niet zoveel....).

3 jaar wordt 4 jaar

Al een half jaar lang ligt het verzoek er om langer in Vietnam te blijven. In het voorjaar zagen we dat niet zitten, na de vakantie had ik er niet zoveel trek in. Maar na 2 jaar begint alles toch ook wel op z'n plek te vallen. Rob begint de vruchten te plukken van 2 jaar zweten en zwoegen. Inmiddels ben ik zover dat ik weer iets voor mezelf wil opbouwen. Ik ben serieus aan het kijken om een website in de reiswereld te maken en waar kan ik dan beter zijn dan hier ? De kinderen hebben het ontzettend naar hun zin, de mogelijkheden die ze op school hebben qua sport en activiteiten, die zijn er in Nederland niet. En dan last but not least, economisch gezien kunnen we beter in dit stuk van de wereld zijn. We volgen de ontwikkelingen in Europa uiteraard en ook in Azie is de economische teruggang zeer goed te merken, maar er is hier nog groei en dus nog veel uitdaging voor Rob's werk. Voor het thuisfront was het idee even wennen, nog een jaar ! Maar we zullen zorgen dat we in 2013 weer in Europa, liefst in Nederland, neerstrijken !

De decembermaand in Nederland is toch altijd heel speciaal. De voorbereidingen voor Sinterklaas zijn toch echt anders als je ieder moment Zwarte Piet kunt tegenkomen en als je overal Sinterklaasliedjes hoort. Toch doet Sint hier ook zijn best. De inmiddels traditionele filmmiddag werd weer bij ons thuis gehouden. Veel van de grote kinderen zijn verhuisd en Loes en Jasper zijn zo'n beetje de oudsten. Er zijn veel nieuwe kleintjes, die we nauwelijks meer kennen. Een week later kwam Sinterklaas weer aan per boot en wist hij voor ieder kindje een verhaaltje te vertellen. Ook 's avonds wordt er weer bij de schoen gezongen en strooien de Pieten erg zuinig hun pepernoten. Het grappige is dat wanneer wij aan buitenlanders vertellen over Sinterklaas, ze er niets van snappen. De conclusie is dat het de Kerstman is die eerder jarig is en de zwarte helpers zijn hilarisch ! Tja, je kunt het ze ook niet kwalijk nemen, nergens anders kennen ze Sinterklaas.

International week was erg leuk. De hele week staat in het teken van 'global citizens'. Iedere klas wordt versiert in een land. Jasper woonde een week in een Jordanie klas, Koen in Brazilie en Loes in Griekenland. Ze leren alles over klederdracht, gewoonten en op de food court konden ze eten proeven uit alle landen. Dit jaar had Nederland speculaas en boterkoek, maar dat vond men toch minder lekker dan de poffertjes. Vreemde smaak die speculaas.... Je ziet de Aziatische kinderen alleen met Aziatisch eten lopen, de Westerse kinderen geven voorkeur aan cakejes, wafels en taart. Dat is toch de aard van het beestje....

En als afsluiting volgt altijd de parade, waarbij alle kinderen in de traditionele kleding van hun land lopen. Korea en Japan zijn dan altijd heel bijzonder. En onze kaasdragers worden erg gewaardeerd !

Inmiddels hebben we ook alweer zwemwedstrijden op school achter de rug, volgende week heeft Loes er nog een op een andere school, zaterdag hebben Loes en Jasper een interscolaire atletiek dag en de eerste selecties voor 'het'  grote sportevenement tussen scholen in de regio zijn in volle gang. Dit betekent weer 5x per week trainen, meestal 7.00 uur 's ochtends. Dit jaar is onze school host, oftewel geen reis overzee...voor ons fijn, voor de kinderen jammer. En Koen zwemt inmiddels ook heel goed. Er is hier geen diplomazwemmen, maar na de kerstvakantie zal hij ook naar de 'groteren' gaan.

Nog 3 weken school en dan is het jaar ten einde ! We zullen weer naar Australie afreizen, waar we erg veel zin in hebben !!

Het wonder Angkor Wat en een bronzen medaille voor Jasper

We hebben opa & oma eerst een paar dagen laten acclamatiseren en hebben op dinsdag Loes haar 11e verjaardag gevierd. Op woensdag in de 'herfst'vakantie ben ik met opa & oma en 3 kinderen naar Cambodja gereisd (Rob komt donderdagavond). De tempels van Angkor Wat stonden al 2 jaar hoog op ons verlanglijstje, maar omdat het zo dichtbij is, was het steeds: dat komt binnenkort. Na nog geen uur vliegen in een propellor vliegtuigje landen we dan in Siem Reap (Noord West Cambodja). Bij aankomst moet je een 'visum on arrival' regelen, wat zoveel betekent als USD 20,- betalen, je paspoort door 5 paar handen laten gaan, de laatste zet er een stempel op en gooit hem nog net niet over de balie. Als we vragen waar we Cambodjaanse Riel kunnen pinnen verwijzen ze ons naar een geldautomaat, waar alleen maar USD uitkomen. Tot onze verbazing draait alles op USD en krijgen we deze dagen nauwelijks een Riel te zien (in Vietnam is er nauwelijks aan USD te komen).

Met een taxi gaan we naar ons hotel. We rijden door het vriendelijke, groene stadje en belanden vervolgens op een hobbelweg met links en rechts houten huisjes op palen. Loes vraagt of een van die ons hotel is. Ik hoop het niet.... Dat blijkt ook niet zo te zijn. We hebben een heel leuk, klein hotel waar we allervriendelijkst worden ontvangen. Tijd voor een frisse duik !

Even een kleine historie over het 'hart en ziel'van Cambodja. De Angkor periode loopt van 800 - 1400 n.Chr. en omvat honderden tempels in een zeer uitgestrekt gebied. In die tijd had Londen slechts 50.000 inwoners, hier woonden 1 mln. mensen. Het Khmer rijk reikte van Birma, Thailand, Laos, Cambodja tot in Zuid Vietnam. De eerste koning was 'god-king' en gaf opdracht de eerste tempels te bouwen, die later als mausoleum voor de koning diende. Ook zijn opvolgers deden dit. In eerste instantie waren het Hindu tempels, later werden het merendeels Boeddhistische tempels. Na 1400 werd de regio verlaten door verlies van macht, uitputting van grondstoffen en wellicht malaria. Ayudhya, de hoofdstad van Thailand wordt belangrijker en de Khmer boeten in aan macht. De tempels worden overwoekerd door oerwoud en worden pas in 1860 herondekt door de Fransen. Het duurde tot 1960 voordat er grootschalig restauratiewerk begon, omdat er eerder geen geld en techniek was. Bovendien werd Cambodja in 1953 onafhankelijk (van de Fransen) en tot 1970 heerste er relatieve rust onder de koning. Met de VS was er een haat-liefde verhouding en men probeerde buiten het conflict in Vietnam te blijven, hoewel men toch Vietnam te vriend wilde houden. Van 1970-75 heerste er een burgeroorlog, wat de basis was voor de beruchte Khmer Rouge. Onder leiding van Pol Pot werd in 1975 de macht gegrepen en werd het land van de buitenwereld afgesneden en hervormd. Alle stedelingen werden geevacueerd, iedereen moest boer worden. Handel en geld werden verboden. Boeken en onderwijs werden verboden, behalve propaganda. Iedereen had verplichte kleding en leefde op de bon. Intellectuelen en tegenstanders 'verdwenen', 1-2 mln (men weet niet hoeveel) mensen bezweken aan honger, ziekte of marteling. Na 3 jaar en 8 mnd grepen de Vietnamezen in. De Khmer Rouge heeft echter nog lang invloed gehad op het land en pas na 1999 (na de dood van Pol Pot) komt er echte rust. Tegen deze achtergrond is Angkor Wat weer enigszins in de 'jungle' verdwenen, maar is in 1992 uitgeroepen tot UNESCO Wereld Erfgoed.

We wachten met de belangrijke tempels totdat Rob er is en we gaan de 1e avond naar een eerste tempel om zonsondergang te zien. Donderdag worden we vroeg opgehaald en gaan we met een busje naar het Tonle Sap meer op een half uur rijden. Dit is het grootste zoetwater meer van Zuid Oost Azie en is in het  droge seizoen zo groot als Limburg en in het natte seizoen zo groot als Limburg, Brabant & Gelderland samen ! Onderweg stoppen we bij een lokale markt om 30 broden en 6 kg appels te kopen om uit te delen in het dorpje waar we heen gaan. De chauffeur zegt: 'an apple is the dream of every child'. Onderweg zien we huizen op palen staan en we weten al snel waarom. We kunnen niet meer verder met de auto, we gaan over in een klein bootje.  Na een kwartier varen komen we aan bij het punt waar we anders per auto zouden zijn aangekomen en moeten een stuk lopen over houten planken over het water. Het is maar goed dat opa & oma dat niet wisten van te voren en ze grijpen de gids vast om zich over de planken te balanceren ! We gaan over op een groter bootje en varen het meer op. Het is blauwe lucht en warm en we gaan op weg naar Kampong Phluk. Overal in het water groene planten, hier is het in het droge seizoen droog. Al snel wordt duidelijk dat de overstromingen in Bangkok ook hier hoog water tot gevolg hebben. Het nog weinig toeristische Kampong Phluk is een dorp op palen. In het droge seizoen torenen de houten huisjes op 10 m. hoge palen boven de grond uit. Nu staat het water tot aan de lippen en soms erboven en wonen de mensen tijdelijk in een bootje. Het is een prachtig gezicht, overal mensen in bootjes, een drijvende markt, houten huisjes die winkeltjes zijn, oma's, kleine kindjes. We varen naar het lokale schooltje en stappen uit zodat Loes, Jasper en Koen brood kunnen uitdelen. Overal komen kinderen vandaan en grijnzen van oor tot oor als ze een brood bemachtigen. Onze kinderen kijken hun ogen uit. Blij van een droog brood ! We besluiten de appels tot later te bewaren en varen verder. We dachten dat we allang op het grote meer waren, maar we varen nog 10 min. om het grote meer te zien. De kinderen zeggen: dit is toch geen meer, het lijkt wel de zee ! We leggen aan bij een klein hutje en stappen over op een platte schuit. Bij het zien hiervan besluit oma spontaan te wachten op ons. We gaan varen tussen de mangrovebossen, prachtig in de koelte en rust ! Op de treugweg naar het dorp willen we terug naar de school om de appels uit te delen, maar inmiddels is het schooltje dicht. Dan varen we maar door het dorp heen en delen de appels daar uit. Overal schieten bootjes met kinderen vandaan om een appel te krijgen. Ze worden snel door hun moeder op het bootje gezet. Echt ontroerend, ook voor onze kinderen weer een hele ervaring ! En wij eten 2 appels per dag, zeggen ze.... We moeten nog een heel stuk terug tuffen in de boot, maar deze dag kan niet meer stuk.

Inmiddels heeft Rob zich bij ons gevoegd en gaan we naar het volgende hoogtepunt. We worden weer vroeg opgehaald en gaan op de fiets naar de tempels om de belangrijkste te bezichtigen. Koen heeft een fiets die aan die van Rob vastzit een heeft veel bekijks. Opa durft het ook aan om op de mountain bike te klimmen, maar oma ziet het toch niet zitten. Geen probleem, er rijdt een busje achter ons aan, waardoor ze alles met ons meemaakt ! Het 1e stuk naar de tempels gaat door de achteraf straatjes van Siem Reap. Dit is het echte leven, kleine hutjes, overal mensen, kuilen in de weg (met veel plassen door de hoosbuien van de vorige nacht). Prachtig. Op naar Angkor Wat, de 'moeder der tempels' en het icoon van Cambodja (uit 1150). De naam betekent 'tempel die een stad is', wat genoeg zegt over het formaat. Het is immens groot, ommuurd  met een gracht. De centrale toren is de heilige berg Meru (om dicht bij de goden te staan), de 2 torens ernaast zijn knoppen van lotusbloemen, de tempel omgeven door de continenten (de grasvelden) en de oceaan (de gracht buiten de muren van 1,5 x 1,5 km). Je kunt in de torens via stijle trappen  (het bereiken van het koninkrijk gods was niet makkelijk). Overal zijn prachtige sculpturen en reliëfs. Het is heet en druk. Tijd om terug te gaan naar de fietsen.

Het hele tempelcomplex straalt een seren rust uit, is prachtig aangelegd in (wat nu lijkt) gecultiveerde bossen.De rustige wegen zijn vol met tuk-tuks die iedereen van tempel naar tempel rijdt. Wij stappen weer op de fiets. Op naar het volgende hoogtepunt, Angkor Thom en Bayon, gebouwd rond 1200. Angkor Thom betekent 'gote stad'  en is 10 km², ook ommuurd en met een gracht eromheen. Binnen Angkor Thom liggen verschillende tempels. De belangrijkste is de Bayon, met 54 torens, ieder met 4 boeddha gezichten (of was het de koning?). Overal waar je loopt kijken de hoofden je aan en de gids wijst de kinderen op een paar bijzondere doorkijkjes. De tempels zijn geweldig te beklimmen, dus ook voor de kinderen blijft het leuk.

Na de lunch gaan we naar de meest mysterische tempel binnen Angkor Thom: Ta Prohm. Deze tempel is nog deels opgeslokt door de jungle, waardoor het een 'tarzan' gehalte krijgt. De kinderen gaan op zoek naar de plek waar de bomen het meeste vat hebben op de tempel en hebben veel plezier.

Inmiddels is het gaan regenen en moeten we de laatste rit naar huis op de fiets. De grond is inmiddels een modderpoel en onze ruggen worden steeds bruiner van de fietsen zonder spatbord. Het is een geweldige dag, een super manier om de tempels te bekijken en we hebben fantastische, zorgzame gidsen. Helemaal vies komen we weer thuis op honk.

Siem Reap is een erg leuk stadje. Heel Frans, zeer ontwikkeld (met winkels die we in HCMC niet hebben) en gezellige restaurantjes. Ook 's avonds is het dus erg leuk. Zaterdag rijden we naar een tempel wat verder weg. Weer een mooie rit, een prachtige tempel, hoewel voor de kinderen wat saaier. Dat proberen we zondagochtend nog goed te maken door een tochtje op olifanten in Angkor Thom, maar de olifanten stoppen net. Ze mogen wel nog een klein rondje maken op de olifant voor een foto en ook opa & oma gaan op de olifant voor het eerst van hun leven !! Ook al is het kort, ook dat hebben ze maar weer beleefd. We zien nog wat laatste tempelresten en keren zondagmiddag terug naar het vliegveld. Het was een fantastische belevenis !!! 

Dinsdag volgt dan alweer Jasper's verjaardag. We vieren het op de dag zelf en hij heeft 10 vriendjes uitgenodigd voor een voetbalfeestje. Een heuse competitie in onze tuin, voor ieder een outfit en uiteraard een medaille na afloop ! Tja, dat zijn de dingen die hier mogelijk zijn.

Dan volgt donderdag een nieuw hoogtepunt voor Jasper. Hij vertrekt met het schoolteam onder 9 jr (en nog 3 teams) naar Phuket voor voetbalcompetitie. Eerst een vlucht naar Bangkok, dan een vlucht naar Phuket. Ik volg met 10 andere moeders met Air Asia (om het betaalbaar te houden). De hosting school is British International School Phuket, een enorme school met 8 voetbalvelden en 4 tennisbanen, temidden van het prachtig groene, bergachtige eiland. Vrijdag 8.15 is de 1e wedstrijd. Ze winnen met 5-0. Vervolgens verliezen ze er 2 en 1 gelijk. Het is een lange, erg hete dag, maar ze genieten volop. De volgende dag de laatste 2 wedstrijden en ze worden.... 3e !!! Een bronzen medaille, de 1e keer dat Primary op het podium staat. Wat zijn de jongens trots !

En de ouders hebben ook erg veel plezier gehad. We waren met een gemixt gezelschap van allerlei nationaliteiten en hadden een hotel temidden van het verdorven Phuket. Hoewel ik er nooit op vakantie zou gaan, hebben we erg veel plezier gehad. Bij iedere mooie vrouw vraag je je af: is het echt een vrouw of toch een omgebouwde man. In een 'girls'bar (zijnde omgebouwde mannen) hebben we onze ogen uitgekeken, zeker als je ziet dat dan een ogenschijnlijk zeer nette, knappe man er met een 'vrouw' even tussenuit knijpt. Wat een wereld !

Zondagavond laat landen we allemaal weer op home base Saigon, Jasper apetrots op zijn medaille. We genieten nog even van opa & oma, die vrijdagavond weer naar Nederland vliegen.