Hué & Hoi An

Voor het 2e deel van de kindervakantie hebben we Hué en Hoi An uitgekozen.

Hué, de laatste koningstad van Vietnam ligt in het midden van het land, net ten zuiden van de lijn, waar Noord en Zuid Vietnam verdeeld werden in 1954, toen de Franse overheersing eindigde. Deze demilitariseringszone is tussen 1965-1972 zwaarder gebombardeerd dan ieder ander deel van Vietnam. Op weg van het vliegveld naar Hué zien we heuvels met alleen maar graven. We komen niet te weten of deze uit de oorlogstijd zijn, maar gezien de oneindigheid, lijkt het er sterk op.

Ons hotel in Hué ligt 5 km buiten de stad, een oase van rust en luxe. Een prachtig zwembad tussen het tropische groen geeft ons vanaf de eerste minuut een heerlijk vakantiegevoel. De ochtenden genieten we van zon en rust en we laten de ergste hitte voorbij gaan. In de loop van de middag is het voor ons tijd om actief te worden. Zondag bezoeken we eerst de 'Forbidden Purple City'., die op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Begin 1800 liet De Verheven Godheid (zoals de koning zich toen noemde) een koningsresidentie naar Chinees voorbeeld bouwen aan de Perfume River. Hué werd de miniatuurweergave van Peking. De Citadel bestaat uit 3 delen. Een enorm vestingwerk, waar de grootste Vietnamese vlag van het land wappert en waar je binnentreedt. We zien de toegang van de ommuurde Koningsstad, een prachtig bouwwerk, waar je je inderdaad in Peking waant (althans, wat je van de plaatjes kent). We lopen erdoor en komen op een groot plein. En dan.... niets. De Amerikanen hebben de gehele binnenkant van de citadel in de oorlog gebombardeerd. We zien maquettes van hoe de Verboden Stad eruit moet hebben gezien, wat een cultureel verlies ! Er staan nog een paar gebouwen overeind en men is druk bezig om gedeeltes opnieuw op te bouwen. Het zal echter nooit meer de charme terugkrijgen die het ooit moet hebben gehad. En toch geeft de plek een heel bijzonder gevoel.

Door de hitte lopen we terug en worden door 1 van de honderden cyclo rijders aangesproken. We maken nog een tochtje (natuurlijk de helft van wat ze beloofden), wat de kinderen veel lopen scheelt en laten ons terugrijden over de rivier. Daarna komen we terug in onze oase en vinden het heerlijk dat we niet in de drukke stad zitten !

Na maandag eerst weer relaxed te hebben, gaan we 's middags weer op pad. Langs de rivier liggen diverse koningsgraven. We gaan naar het graf van Kiezer Tu Duc (1847-1883), wat tevens zijn buitenverblijf was. Hier kon hij rustig leven met zijn 104 vrouwen en schreef hij 4000 gedichten. Uiteindelijk heeft hij het afgelegd tegen de Fransen. Niemand weet precies waar zijn lichaam uiteindelijk is begraven. Omdat men bang was voor plunderingen zijn alle 200 mannen die hem hebben begraven gedood, zodat nooit duidelijk zou worden waar zijn lichaam ligt.

Dinsdag worden we opgehaald door iemand van Unilever. We bezoeken eerst een 'wet market' nu Rob toch in Hué is. Hij heeft een groot project "Perfect Stores"lopen. Marktkraampjes/ winkeltjes in General Trade die inzichten van de supermarktwereld krijgen. Mooie winkeltjes dus waar het voor de Vietnamese consument makkelijk shoppen is. De kinderen hebben, zoals altijd, veel bekijks op de markt. Een marktvrouw heeft geen aandacht voor de serieuze vragen die haar worden gesteld, ze kan alleen maar staren en uitbrengen 'wat zijn ze mooi'.

We worden van Hué naar Hoi An gereden, een tocht van 3 uur over de 'wolkenpas'. Dit is een berggebied wat een klimatologische scheiding is. We hebben prachtige uitzichten op zee en lagunes. In het begin van de middag komen we aan in ons strandhotel in Hoi An en amuseren we ons volop in het 150 m. lange zwembad !

Jammergenoeg moet Rob ons woensdagochtend vroeg verlaten voor een meeting in HCMC op de zaak en komt hij donderdag in de middag weer terug. Desalniettemin geniet ik met de kinderen van het oude stadje. Het is een mengelmoes van Chinees en Frans. Het is een handelsstad uit de 16e eeuw, die ook op Werelderfgoedlijst staat. Ondanks dat het ontzettend toeristisch is en dat je gek wordt van het geroep ('cyclo, cyclo'), is het een van de weinige knusse stadjes die Vietnam kent. En het is de stad van de lampionnen, die overal hangen, gemaakt en verkocht worden. Een avondje alleen geeft me het spontane idee om een heleboel lampionnen in te kopen, om in juni op een bazaar te verkopen. De kinderen vinden het ook een leuk idee en we gaan de volgende dag terug naar de plek waar ze worden gemaakt. Ik onderhandel over de prijs en vervoer naar HCMC en koop 300 lampionnen. We zien wel wat het wordt, het is in ieder geval leuk om te doen. Wie weet, kan ik er ook nog een aantal mee naar Nederland nemen....

De kinderen zijn blij als Rob donderdag weer verschijnt en we gaan gezellig in Hoi An eten. Dit keer is het Vietnamees Streetfood, heerlijk en er staan verrassende dingen op het menu !

Het hoogtepunt van de vakantie is vrijdag. We gaan op de motor ! Vooraf hebben we natuurlijk wel geaarzeld of het kon, zeker met Koen, maar de kids vinden het fantastisch ! Loes en Jasper klimmen samen op een motor met berijder, Rob met Koen in het midden en ik met een berijder en nog een paar andere motoren. In het begin moeten we even over de drukke weg, wat we wat minder vinden, maar daarna komen we al snel op de landweggetjes tussen de rijstvelden. We rijden over een bamboebrug een rivier over, hopen dat we niet omkieperen. Overal zie je de rijsthoedjes boven de velden uitsteken, ossen met een man op de rug worden gebruikt voor het ploegen, langs de weg vrouwen die de rijst schudden in manden. Ik schiet honderden van de mooiste foto's in mijn hoofd, de realiteit is dat het net te snel gaat voor echte mooie foto's. Wat een genot. Dit is het echte Vietnam. De kinderen juichen alleen maar, die vinden het ook geweldig ! Koen kletst honderduit op de motor. Na 4 uur genieten is de tocht net voor zonsondergang jammergenoeg ten einde. De kinderen vragen wanneer we het weer doen !

Met deze bijzondere ervaring komt er ook een einde aan een heerlijke vakantie.

Zaterdag kunnen we nog even relaxen aan het zwembad, maar een harde wind en wolken maakt het iets minder aangenaam dan de voorgaande dagen. We komen in de middag aan in HCMC. De hitte valt weer op ons. Maar een wonder gebeurt ! Rond 20 oktober is de laatste regen gevallen en vandaag, precies 6 maanden later, hebben we onze eerste tropische stortbui ! Binnen 10 min. koelt het af van 37C naar 25C en zo genieten we van onze rit naar huis met Mr Long, onze trouwe chauffeur. En thuis gaat de vakantie nog even door. De kok heeft een heerlijk maal gemaakt en maandag wordt de vakantiewas door de hulp gedaan. Wat een leven hebben we toch! Maar maandag begint ook hier het gewone leven weer.