Long Hai, pa&ma Rijnders, Dalat & Hanoi

Loes zwaait ons woensdagochtendzonder problemen uit voor haar schoolreisje naar Long Hai aan de kust. 3 dagen lang doen ze spelletjes, zwemmen, disco en nog meer leuke dingen. Wat een school ! Vol enthousiasme en doodmoe komt ze vrijdagmiddag weer thuis.

Net terug van schoolreisje gaan we met z'n allen Rob's ouders van het vliegveld halen. De kinderen hebben zich er weer op verheugd ! Ze hebben natuurlijk de highlights van Saigon gezien, maar pa&ma vinden het hartsikke leuk om gewoon overal mee naar toe te gaan. En ik ga met hun mee naar plekken waar ik ook nog niet ben geweest. We gaan met z'n allen de rivier op in een bootje naar de drijvende tempel, door de week gaan we naar de Jade Pagoda. Hier staan 12 vrouwen, waartoe je kunt bidden voor kinderen en het geluk van je nageslacht. Ze staan voor de 12 jaren van de Boeddhistische kalender. We gaan naar het Reunification Palace, het paleis waar in 1975 Noord en Zuid Vietnam werden herenigd. We bezoeken de ondergrondse "warroom", waar alle gedetailleerde kaarten van het land hangen en van waaruit de oorlog tegen de Amerikanen werd aangevoerd. Het is een jaren-60 paleis met een dito inrichting.

Pa & ma bezoeken zelf ook nog een en ander in de stad, kopen nog souvenirs en worden als echte toeristen afgezet. Ze genieten van de kinderen en de kinderen van hun. Ze luieren heerlijk aan ons zwembad.

Tijd voor afwissling buiten de stad. Zoals je elders in de trein stapt, stappen we op het vliegtuig naar Dalat, 350 km ten Noorden van HCMC. We stijgen op om 6.30 's ochtends, om vervolgens 35 min. later weer te landen. Dalat is de stad van de ' eeuwige lente' , een heerlijke verkoeling na de hitte van Saigon ! Door deze koelte was het in de Franse tijd de plaats van de kuuroorden. Het is in de oorlogen bespaard gebleven, waardoor nu nog veel Franse villa's te zien zijn. Zaterdag neemt een kabelbaan ons over de dennebossen naar een meer. Het is ook de "honeymoon"plaats van Vietnam, dus in het park en in de stad komen we veel stelletjes en bruidsparen tegen. In het park bij het meer komt pa lelijk ten val. Hij loopt in zijn gezicht flink wat schrammen op, tand door de lip en een kapotte bril. Dat is even schrikken ! Gelukkig heeft hij niets gebroken en kan hij nog genieten van de volgende dagen !

De dag erna hebben we een tour door de omgeving geregeld. We gaan naar de hoogste berg in de omgeving (2100 m.). We stappen over in een echte jeep en worden naar de top gereden (gelukkig hoeven we niet te lopen !). Eenmaal boven kunnen we genieten van een fantastisch uitzicht ! Daarna staat 'Lat village' op het programma, een minderheden dorp. Nadat we worden uitgeladen voor een souvenirswinkel en worden verwezen naar een houten huisje waar de gids toevallig net niet thuis is, zeggen we de chauffeur maar heel snel door te rijden. Hij gebaart 'jammer' naar zijn maatjes en rijdt ons dan naar een mooi meer. Ook staat een zomerpaleis uit de jaren '30 op het programma. Nadat we het "crazy house" hebben gezien (geïnspireerd door Gaudi), gaan we lekker eten in ons 'stamkroeg' Café de la Poste.

Maandagochtend hebben we ons laatste programma: met het stoomtreintje naar Trai Mat. We komen door een bergachtig landschap met eindeloze kassen en plateaus waar groenten en bloemen worden geteeld. Dalat is het Westland van Vietnam en voorziet het land van groenten en fruit. Uitgeboemeld denken we te gaan zitten en kijken, maar er blijken 3 enorme pagoda's te staan, vol met prachtige mozaïken. Jammergenoeg moeten we ons haasten om het treintje terug te kunnen redden.

We gaan naar het hotel terug. Rob vliegt 's middags naar Hanoi, ik vlieg 's avonds eerst met pa&ma terug naar HCMC, om vervolgens dinsdagochtend met Marga naar Hanoi te vliegen. Pa&ma passen 2 dagen op de kids, wij mogen het 15-jarig bestaan van Unilever Vietnam meevieren. In Hanoi is het grijs en een stuk koeler. Rob heeft eerst ontvangst voor de distributeurs en ik hoor later dat hij een mooie speech heeft gehouden. Marga en ik worden naar het Operahuis gebracht. Een prachtig gebouw met een echte Franse alure. We mogen naar de spiegelzaal, waar alle VIP's worden ontvangen. Ministers, hotemetoten van de Communistische Partij, een elegante oude dame van 90, die 15 jaar geleden heeft gezorgt dat Unilever de benodigde vergunningen kreeg. De dames zijn veelal gekleed in prachtige ao dai's, de traditionele kleding. Dan begint de ceremonie. Mooie speechen (met tolk), dans (met de vlag van Vietnam op de achtergrond, maar het blijkt geen propaganda te zijn), zang. Unilever is erg belangrijk als een van de grootste inkomstenbronnen voor de staat, is op sociaal gebied zeer actief in het armere gedeelte van de samenleving en ontwikkelt met haar producten de Vietnamezen. Als dan krijgt Unilever als eerste buitenlands bedrijf de First Medal of Labour. Voor ons is het moeilijk inschatten wat dit inhoudt, maar het blijkt een zeer bijzondere en uitzonderlijke medaille te zijn. En Marijn (chairman) wordt ereburger van HCMC. Het is wel bijzonder mooi om mee te maken.

Buiten is er eerst een borrel (in de regen) en om 19.00 gaan we aan tafel voor het galadiner. Wat heet ? Rijst, kip, vis, beef, wat groenten. Om 20.00 vertrekken de eerste mensen en om 20.15 is de zaal leeg. Een diner op z´n Vietnamees !

Woensdagmiddag komen we weer terug in HCMC, in de warmte, maar oh zo heerlijk ten opzichte van Hanoi ! De kinderen genieten van 2 weken vakantie, wij genieten nog tot vrijdag van pa & ma. De tijd vliegt ....