Boek over Nederland klaar

Holland

secrets behind the...

By Carla Rijnders-Matti

Book Preview

In plaats van een boek over Nederland te kopen, heb ik de laatste maanden veel door Nederland gereisd om mooie plekjes vast te leggen. Daarnaast vond ik het ook belangrijk om typisch Nederlandse tradities in beeld te brengen. En hier is het resultaat ! Een boek waar ik trots op ben.

Je kunt een aantal pagina's bekijken via bovenstaande link 'book preview'. Hier is het boek ook te bestellen. De helft van de (zeer bescheiden) opbrengst gaat naar de Peter Donders Foundation (stichting op gebied van leprabestrijding), waar ik me sinds kort voor inzet.

Bestelling is beetje omslachtig. Klik bovenaan de pagina op 'bookstore'- 'travel'- vul in 'Holland' en dan zie je mijn boek erbij staan. Via de link die erbij staat kun je bestellen. Wil je ook op mijn boek stemmen ?!

Veel kijkplezier !

Week Noord Vietnam

We zijn weer terug van een fantastisch mooie reis. Vorige week zaterdag gingen we op stap met de 3 kids naar Hanoi. We hadden maar een halve dag in de stad en zijn in een cyclo gestapt om de highlights te zien. Hanoi is een heel andere stad dan HCMC. Rustiger (hoewel ook hier duizenden scooters voorbij zoeven), groener, veel meren en veel mooie gebouwen. We komen eerst bij het Hoan Kiemmeer (het Meer van het teruggegeven zwaard) met de brug van de Opkomende Zon naar de tempel. Hier zijn veel legendes over, het is een bekend plaatje van Hanoi. We gaan verder per cyclo. Tempel van de Literatuur, daterend uit 1070 en dienend als Academie voor confusionisme. We zien o.a. de schildpadden, waar de afgestudeerden tussen 1142 en 1779 staan. De cyclo gaat verder. We zien het mausoleum van Ho Chi Minh, de nationale held van Vietnam, die zorgde voor de bevrijding van de Fransen. Dan zijn we moe en eten in een restaurant dat gerund wordt door voormalige straatkinderen.

Zondag vroeg op, om 8.00 uur rijd het busje naar Halong Bay. De tocht duurt 3,5 uur en dan gaan we op de boot. Het is een van de hoogtepunten van alle reizen die door Vietnam gaan. Het is een eilandenwereld, die op de lijst staat van Werelderfgoed. Het is erg heiig, maar we zien de groene, grillige kalksteenrotsen uit de zee oprijzen. Een prachtig gezicht en als we verder varen ervaren we de serene rust tussen de rotsen. Na 2 uur varen stoppen we om te kayakken. Rob gaat met Jasper in een kayak, die vindt het prachtig. Loes durft niet en Koen blijft bij mij. Na even heeft Loes spijt. Ik ga met de 2 kids toch maar een rondje peddelen in een kayak. Help, ik kom niet meer terug ! En dan een man op de boot die alleen Vietnamees spreekt, vrolijk lacht en terugzwaait. Uiteindelijk worden we gered en komen de anderen ook terug !

We varen door en genieten van een adembenemende zonsondergang. Uiteindelijk komen we om 17.30 voldaan aan op een onbewoond eiland, waar een paar rieten bungalows staan.

De volgende dag gaan we met een bootje naar het stadje Cat Ba aan de overkant. Onderweg verbazen we ons weer over het primitieve bestaan van de mensen op zee. Vissers die peddelend over zee gaan, de gezinnen die leven in de krakkemikkige bootjes. Onderweg naar de markt zien we een paar levende vogeltjes die kaalgeplukt worden en levend in een gril worden gedaan (het moet vers zijn !), we komen weer potten tegen met slangen op sterk water. Terug op ons eiland horen we hard gekrijs. Een paar varkens worden hardhandig op een vlot gewerkt, klaar voor de slacht. Wij genieten ondertussen van de rust....

Dinsdagochtend gaat de reis weer terug. Weer 4 uur op de boot. Onderweg zien we een heel dorp op het water, mensen die nooit ergens komen.

Dan weer een lang tocht in de auto naar Tam Coc, richting zuiden. Het is de mooiste tocht die we gemaakt hebben. Overal rijstvelden en hoedjes die boven het lange rijstgras uitkomen. Mensen die letterlijk alles op de fiets vervoeren. Kippen, eenden, klevende varkens achterop gebonden, de oogst van de dag. Overal zijn het m.n. de vrouwen die hard werken. Op het land, in de bouw, sjouwen van zware dingen. Onze reisleider geeft als verklaring dat vrouwen voor lange tijd sterk zijn, mannen slechts voor korte duur....

We komen aan in een simpel hotel in Tam Coc, gelegen aan het marktpleintje aan de rivier. Het is een bedrijvigheid van jewelste, de oogst van de dag wordt verkocht. Er zijn bijna geen toeristen, we vallen op, zeker met 3 kleine kinderen. Iederen raakt ze aan en knijpt in hun wangen of armen, iets waar ze inmiddels een hekel aan beginnen te krijgen.

Dan valt de electriciteit uit. Na een uur begint Loes een beetje zenuwachtig te worden. Zeker als ze hoort dat dit in de dorpen vaak gebeurt om energie te sparen voor de grote stad. Gelukkig zorgt een generator weer voor licht en daarna ook voor eten.

De volgende ochtend gaan we vroeg in een bootje. We zien vrouwen de was doen in de rivier. Het zijn weer de vrouwen die peddelen, ditmaal met hun voeten. We varen een rivier af en aanschouwen een landschap dat minstens zo mooi is als Halong Bay. Ze noemen het ook wel het 'inner Halong'. Bergen die oprijzen uit het landschap. We varen onder 3 grotten door. Ook de kinderen genieten van het uitzicht en Jasper vind het prachtig als hij wilde geiten op de rotsen ziet.
Daarna bezoeken we nog Hoa Lu, 2 tempels die door 2 koningen 1000 jaar geleden zijn gebouwd. Prachtig verscholen in het rotsenlandschap. Ook hier weinig toeristen, we worden aanschouwd door giechelende oude vrouwtjes, die wijzen naar onze kinderen.

Onze reis gaat naar de laatste bestemming: 2,5 uur rijden naar Sam Son aan zee, waar een collega van Rob een resort heeft. Wij mogen (gratis) verblijven in een zeer luxe villa en genieten van 2 dagen rust. De zee is wild en klotst tegen de muur van het resort, maar 's middags is er een zeer breed strand en hoge golven. Fantastisch vinden de kinderen het en ze duiken in de warme golven en krijgen er niet genoeg van ! Een mooie afsluiter van onze reis.

Zaterdagochtend terug naar Hanoi: 180 km, een 4,5 uur durende trip met een 4,5 uur claxonerende chauffeur, een weg door hobbels en gaten (Highway nr 1 !), met voorbij sjezende debiele buschauffeurs, maar 4,5 uur een lust voor het oog. Veilig aankomen heeft hier dan ook een iets grotere betekenis !

We hebben het allemaal heerlijk gevonden! Met de kinderen is het heel goed gegaan, ook het reizen en ze hebben er echt van genoten. Mij is deze reis nog eens duidelijk geworden dat Vietnam toch een echt ontwikkelingsland is. De primitiviteit van het bestaan, zoals wij dat in Europa al lang niet meer kennen. Het draait hier enkel om de basale behoeften in de Pyramide van Maslow: zorgen dat er voedsel is. Op het land worden gereedschappen gebruikt die bij ons in het museum liggen. De ossen op de weg, het geploeter van de mensen. Het is een prachtig land, een schouwspel. Wij zijn dankbaar dat we er zo van mogen genieten.

En dan morgen vroeg op: Loes is jarig en haar mooiste cadeau: we gaan opa & oma Rijnders van het vliegveld halen, die hier 3 weken zullen blijven.

Cu Chi tunnels, Danang & International week

Het weekend dat Edwin hier was lijkt alweer ver weg. In plaats van Dalat hebben we een dag de Cu Chi tunnels bezocht. Dit is een uur rijden van HCMC en een must als je hier woont. Het zijn de tunnels waar in de Amerikaanse oorlog flink is gevochten. Het is een tunnelstelsel van 250 km onder de grond, een indrukwekkend bewijs van het verzet van de Vietcong in de oorlog. Je ziet hier de tunnels, ze zijn zo nauw dat wij er niet in durfden. In de oorlog hebben hier 16.000 Vietnamezen gezeten, waarvan 6.000 overleefden. In 1966 hadden de Amerikaanse strijdkrachten hun divisie op de tunnels gebouwd, waarbij ze niet in de gaten hadden dat de vijand onder hun zat. Het duurde een paar maanden, voordat de Amerikanen door hadden van waar zij 's nachts aangevallen werden. Om de Vietnamezen klein te krijgen zijn hier veel napalmbommen en ontbladeringsmiddel gebruikt.

Vorige week woensdag is Rob naar Danang gegaan, om mensen een hart onder de riem te steken na de schade van typhoon Ketsana:

Op maandag bel ik mijn salesbaas van Central op "ik wil deze week nog polshoogte nemen". Ok..is het antwoord...donderdag staan we klaar at the airport! Ik boek een vlucht..woensdagavond vlieg ik er vast heen, een korte vlucht van 1 uurtje. Ik verblijf die avond in een redelijk luxe resort aan de kust. Niets, maar dan ook niets merk je hier van een enorme storm die net het land overgeraasd is en aan 200 mensen het leven heeft gekost. De dag erna word ik inderdaad door mijn team opgehaald. We gaan een distributeur, een aantal salesmen en winkeltjes bezoeken..."salesmen waarvan de familie is getroffen" zegt mijn Central man en overhandigt me de enveloppes die ik namens Unilever ga overhandigen. We rijden weg en al snel ziet het landschap eruit als zijnde getroffen door veel water. Geknakte bomen, veel modder en huizen waarvan het dak met stenen weer is vastgemaakt.

Het wordt me zo langzamerhand wel duidelijk dat dit deel van Vietnam echt getroffen is. De modder-lagen worden dikker, het landschap iets troostelozer....het stadje waar we binnen rijden is één grote modderpoel. De distributeur verwelkomt ons...de verhalen komen...hij heeft moeten zwemmen om onze producten te redden (het is natuurlijk hun dagelijks brood)..tot 1,63meter hoogte is het water gekomen. Het warehouse was hoog gelegen maar schadevrij niet gelukt. Een wetmarket gaan we samen op (heb inmiddels laarzen aangekregen) en treffen een oud vrouwtje aan dat zich een weg baant door tot knie-hoogte modder. Alle winkeltjes zijn dicht en overal zijn opgewekte Vietnamesen (altijd maar weer die vooruitgang als mindset) aan de slag om de rotzooi op te ruimen. Op de markt wordt het als echt positief ervaren dat een "hoge" Unilever-baas helemaal uit HoChi Minh stad op bezoek komt..De eerste fabrikant! Als je op zo'n markt loopt, voel je je juist klein. Uit een verwend continent komend waar we ons druk maakten of de pensioen leeftijd 65 of 67 jaar moest gaan worden.. Hier..helemaal niks meer..opnieuw beginnen nadat moedertje natuur langs is geweest.

We gaan verder Rural in en komen bij een familie van een salesman van onze distributeur. Opa (82) doet het woord. De oudste in het gezin heeft altijd het woord. Ik overhandig hem ook de enveloppe met geld. Als bijdrage voor de geleden schade. Ons bedrijf is er niet alleen in goede maar zeker ook in slechte tijden! De man is zichtbaar blij en wijst me overal aan tot hoe hoog het water kwam. En meer nog...in 40 jaar niet zo'n flood geweest..Na een kop thee en de belofte dat mijn dochter een speelgoedje zal sturen naar zijn kleindochter, vertrek ik naar het volgende gezin. Ook hier zelfde beeld..nog kleiner huis en verder weggelegen in diep Rural. Dezelfde verhalen, dezelfde enveloppe. Mooi bedrijf, denk ik. En wat maak ik mee! Harde verkoop aan de ene kant, echte mensen-verhalen aan de andere kant. In een werkelijk prachtig land dat alleen vooruit kijkt. Naar betere tijden, gericht op groei!

Ik eindig de dag door nog even langs ons sales office te gaan in Danang. Allemaal zijn ze blij dat ik langs kom. Er is ook nog een wholesaler event..of ik meega.. De introductie van Viso witte was..een prachtig product, wordt verkocht aan wholesalers! Een spectakel..bekende zanger en zangers...altijd weer een "lucky draw voor grote prijzen"en zingen op het podium. Ik rijk nog een prijs uit en vertrek. Mijn vlucht is 2 uur vertraagd. Moe maar voldaan kom ik terug in HoChi Minh. Mr Long, onze driver staat me al op te wachten...was het erg vraagt hij? Ik doe mijn verhaal en samen rijden we terug naar die veilige luxe compound in District 2...waar alle kinderen op 1 oor liggen..omgeven door heel veel speelgoed...

Carla weer verder:

Deze week was het op school International Week. Alle landen werden vertegenwoordigd in een klaslokaal en alle klassen maakten maandag en dinsdag een landentour. De Nederlanders hadden er (zoals altijd) veel werk van gemaakt. Het lokaal was rood-wit-blauw-oranje, een wand met grachtengeveltjes en kaasdragers. Er was een heuse koningin en een presentatie over het koningshuis. Kinderen konden sjoelen, blikgooien of knutselen. Ik heb maandag en dinsdagmorgen mede de klas bemand. Wat waren Loes, Jasper en Koen trots toen hun klas kwam. Ze mochten 'hun' land laten zien. Het is echt geweldig hoe die trots van het eigen land er nu al in zit ! De kinderen hebben veel gezien en geleerd van alle andere landen !

Woensdag was het de dag van de parade. Alle kinderen op school kwamen in traditionele kleding. De Nederlandse kinderen waren kaasmeisjes en kaasjongens en als een van de weinige landen met allemaal hetzelfde tenue. Het is wel mooi om ze dan op het podium te zien, met Nederlandse vlag, de kaasdragers en het Wilhelmus ! Er was dans uit Indonesië, Thailand, Zuid Korea en de Fillipijnen. En verder stond de hele leerstof in het kader van andere landen: leer kinderen tellen en kleuren in jouw taal, liedjes zingen, waar liggen landen, etc.

En dan is het bijna vakantie ! Zaterdag vertrekken we met het vliegtuig naar Hanoi. Daar hebben we een middag om rond te kijken. Zondagochtend vertrekken we naar Halong Bay, een van de hoogtepunten van Vietnam. Het is een eilandenwereld met kalksteenrotsen oprijzend uit het water. We verblijven in een bungalowtje op een eiland. Dinsdag gaan we naar Ninh Binh/Tam Coc, zuidelijker in het binnenland. En dan hebben we nog een paar dagen aan zee in Sam Son, waar we verblijven in een resort van een collega van Rob. Dus: volgende blog onze vakantie avonturen.

Met kerst gaan we naar Australië, iets wat al jaren op ons lijstje staat en vanaf hier bereisbaar is (9 uur vliegen). We zullen Nicolette (dispuut) in ieder geval zien en we reizen van Sydney naar Brisbane in een camper. Wie heeft er tips voor ons ?!

Weer een week omgevlogen

Het bijzondere begin van de week was Rob's verjaardag. Eerst wilde hij niets vieren, totdat hij zaterdagavond bedacht om de dag erna appeltaart met gebak te tracteren. En het gezellige hier is dan ook dat de agenda's niet zo vol zijn en dat er dan ook een aardig clubje zit ! Maandag op het werk hoefde hij niet te tracteren, dat wordt hier voor je gedaan. Wel wordt verwacht dat je ze mee op de borrel neemt, dus dat komt nog.

De weken beginnen een redelijke structuur te krijgen.

Koen op school van 8-11.30, anderen tot 14.30. Maandag Loes tennisles, Koen Nederlandse speelanderhalfuurtje op creche, maandagavond Loes gitaarles, Jasper fluit en heb ik 1,5 uur tennisles. Dinsdag Loes Nederlandse les tot 17.30. Woensdagavond Rob en ik Vietnamese les (ik weet niet of we dat ooit gaan leren, na 2 lessen zijn we aardig gedemotiveerd !). Donderdagochtend ga ik uur zwemmen op sportclub, Jasper Nederlands tot 17.30, Loes tennisles, Koen voetbal. Vrijdagochtend tennis ik uur met aantal dames, zondag 7.30 (!) Jasper voetbal.

Kortom: het schema is net zo druk als in Nederland.

Loes had afgelopen woensdag uitvoering van een musical. Met 4 Year4 klassen hebben ze 4 weken hard geoefend en met recht een prachtige musical opgevoerd ! Met zang en dans en een prachtig decor werd dit opgevoerd in het theater van school. Loes was beretrots natuurlijk !

En dan wordt aan mij vaak gevraagd hoe ik m'n tijd doorbreng. Ik heb korte ochtenden, omdat ik Koen al om 11.30 moet halen. Als ik ergens heen ga ben ik al gauw half uur - drie kwartier onderweg, maar ik probeer 1x in de week iets 'toeristisch' te ondernemen. Daarnaast ga ik me

1-2 ochtenden per week inzetten voor de Peerke Donders Foundation (PDF). Dit is een Nederlandse stichting op het gebied van leprabestrijding, die samenwerkt met locale hulpverleners in Vietnam, Laos en Cambodja. In deze landen ontstaan sinds de jaren '80 (toen er medicijnen kwamen) niet veel nieuwe gevallen meer, maar leprozen zijn wel altijd 'weggestopt' in lepradorpen en namen niet deel aan de actieve maatschappij. Projecten zijn dan ook gericht op sociaal-economische ontwikkeling van deze mensen, scholing, bouwen van scholen en huizen en medische ondersteuning. Projecten duren doorgaans 1-2 jaar (soms tot 5 jaar) en worden aan het begin en eind bezocht (soms als nodig tussendoor). In Nederland wordt geld van donateurs ontvangen, hier locaal worden aanvragen voor projecten ingediend. Omdat er veel expats zijn weggegaan deze zomer, waren er nog 2 vrijwilligers over. Nu komen er weer 4 mensen bij en kunnen meer projecten begeleidt worden. Volgende week gaan projecten verdeeld worden en weet ik meer wat ik ga doen.

Verder ben ik klassemoeder van Koen's klas (hoef ik niet heel veel voor te doen) en zit ik in de Sinterklaascommissie. Hiermee zijn we wel al erg druk, want het is een hele toer om hier chocoladeletters, pepernoten en taai taai op tijd te krijgen. Hoeveel Pieten hebben we en zijn er genoeg Pietenpakken? Moeten die bijgemaakt worden? Hebben we genoeg schmink (ivm warmte moet ieder half uur worden bijgeschminkt) ? Er moet toestemming gevraagd worden om de boot van Sinterklaas te laten aanmeren. Tja, leg maar eens uit aan een Vietnamees dat de Hollanders een feestje hebben, waarbij een man verkleed komt die cadeautjes komt brengen.

We willen een Sinterklaasvideo laten zien, maar kunnen we die met iemand laten meekomen, zodat we een nieuwe hebben ? Had ik net geregeld dat Edwin taai taai meeneemt in z'n koffer, vraagt iemand me of hij die taai taai niet kan thuislaten, want dit weekend wordt Leids ontzet gevierd (wie heeft dat in Nederland ooit gevierd ?). Er zou 8 kg rookworst meekomen met iemand, maar 5 kg rookworst is opeens niet aangekomen, of Edwin niet rookworst kon meenemen....

Jammer vind ik wel dat ik niet verder kan met mijn opleiding fotografie. Hier is niets Engelstalig, vanuit Nederland krijg ik het niet voor mekaar. Nu ben ik druk mijn fotoboek over Nederland af te krijgen (in plaats van er een te kopen heb ik het laatste jaar Nederland in beeld gebracht en ben ik in boekvorm aan het brengen). Daarna moet ik maar kijken hoe ik het hier verder ga oppakken en ga vormgeven...

En dan de afsluiting van de week. Vandaag was het Moonfestival in Vietnam. De 15e dag van de 8e maand in het Chinese/Vietnamese nieuwjaar. Een belangrijk feest, waarbij oorspronkelijk ouders na drukke oogst samen met hun kinderen danken bij volle maan, die dan het volste is van het hele jaar, een teken van welvaart en voorspoed. Er wordt dan 'mooncake' gegeten en kinderen lopen met lantaarns.

Onze kinderen mochten in traditionele Vietnamese kleding naar school. Daar was eerst een opvoering met dragon dancers, erg mooi om te zien, zeker voor de kleintjes wel spannend! Daarna hadden ze nog een toneelstuk met het verhaal.

En dan nog Tropical Storm Ketsana. Nee, wij hebben er niets van gemerkt. M.n. Danang, in het midden aan de kust is zwaar getroffen. 93 doden, 23 vermisten staat de teller nu. Vreemd genoeg hebben wij niet eens slecht weer gehad. Wel hebben we onze trip naar Dalat afgeblazen. Rob moest erheen voor business en wij zouden het weekend meegaan. Vanwege voorspellingen voor een nieuwe storm en vanwege de ravage die ook in dat gebied is, zijn de Unilever activiteiten gecancelled en hebben wij dat ook gedaan.

Vanavond is Edwin van de Ronde Tafel aangekomen voor een paar dagen, dus dan gaan we er op een andere manier een heel gezellig weekend van maken !