Cu Chi tunnels, Danang & International week

Het weekend dat Edwin hier was lijkt alweer ver weg. In plaats van Dalat hebben we een dag de Cu Chi tunnels bezocht. Dit is een uur rijden van HCMC en een must als je hier woont. Het zijn de tunnels waar in de Amerikaanse oorlog flink is gevochten. Het is een tunnelstelsel van 250 km onder de grond, een indrukwekkend bewijs van het verzet van de Vietcong in de oorlog. Je ziet hier de tunnels, ze zijn zo nauw dat wij er niet in durfden. In de oorlog hebben hier 16.000 Vietnamezen gezeten, waarvan 6.000 overleefden. In 1966 hadden de Amerikaanse strijdkrachten hun divisie op de tunnels gebouwd, waarbij ze niet in de gaten hadden dat de vijand onder hun zat. Het duurde een paar maanden, voordat de Amerikanen door hadden van waar zij 's nachts aangevallen werden. Om de Vietnamezen klein te krijgen zijn hier veel napalmbommen en ontbladeringsmiddel gebruikt.

Vorige week woensdag is Rob naar Danang gegaan, om mensen een hart onder de riem te steken na de schade van typhoon Ketsana:

Op maandag bel ik mijn salesbaas van Central op "ik wil deze week nog polshoogte nemen". Ok..is het antwoord...donderdag staan we klaar at the airport! Ik boek een vlucht..woensdagavond vlieg ik er vast heen, een korte vlucht van 1 uurtje. Ik verblijf die avond in een redelijk luxe resort aan de kust. Niets, maar dan ook niets merk je hier van een enorme storm die net het land overgeraasd is en aan 200 mensen het leven heeft gekost. De dag erna word ik inderdaad door mijn team opgehaald. We gaan een distributeur, een aantal salesmen en winkeltjes bezoeken..."salesmen waarvan de familie is getroffen" zegt mijn Central man en overhandigt me de enveloppes die ik namens Unilever ga overhandigen. We rijden weg en al snel ziet het landschap eruit als zijnde getroffen door veel water. Geknakte bomen, veel modder en huizen waarvan het dak met stenen weer is vastgemaakt.

Het wordt me zo langzamerhand wel duidelijk dat dit deel van Vietnam echt getroffen is. De modder-lagen worden dikker, het landschap iets troostelozer....het stadje waar we binnen rijden is één grote modderpoel. De distributeur verwelkomt ons...de verhalen komen...hij heeft moeten zwemmen om onze producten te redden (het is natuurlijk hun dagelijks brood)..tot 1,63meter hoogte is het water gekomen. Het warehouse was hoog gelegen maar schadevrij niet gelukt. Een wetmarket gaan we samen op (heb inmiddels laarzen aangekregen) en treffen een oud vrouwtje aan dat zich een weg baant door tot knie-hoogte modder. Alle winkeltjes zijn dicht en overal zijn opgewekte Vietnamesen (altijd maar weer die vooruitgang als mindset) aan de slag om de rotzooi op te ruimen. Op de markt wordt het als echt positief ervaren dat een "hoge" Unilever-baas helemaal uit HoChi Minh stad op bezoek komt..De eerste fabrikant! Als je op zo'n markt loopt, voel je je juist klein. Uit een verwend continent komend waar we ons druk maakten of de pensioen leeftijd 65 of 67 jaar moest gaan worden.. Hier..helemaal niks meer..opnieuw beginnen nadat moedertje natuur langs is geweest.

We gaan verder Rural in en komen bij een familie van een salesman van onze distributeur. Opa (82) doet het woord. De oudste in het gezin heeft altijd het woord. Ik overhandig hem ook de enveloppe met geld. Als bijdrage voor de geleden schade. Ons bedrijf is er niet alleen in goede maar zeker ook in slechte tijden! De man is zichtbaar blij en wijst me overal aan tot hoe hoog het water kwam. En meer nog...in 40 jaar niet zo'n flood geweest..Na een kop thee en de belofte dat mijn dochter een speelgoedje zal sturen naar zijn kleindochter, vertrek ik naar het volgende gezin. Ook hier zelfde beeld..nog kleiner huis en verder weggelegen in diep Rural. Dezelfde verhalen, dezelfde enveloppe. Mooi bedrijf, denk ik. En wat maak ik mee! Harde verkoop aan de ene kant, echte mensen-verhalen aan de andere kant. In een werkelijk prachtig land dat alleen vooruit kijkt. Naar betere tijden, gericht op groei!

Ik eindig de dag door nog even langs ons sales office te gaan in Danang. Allemaal zijn ze blij dat ik langs kom. Er is ook nog een wholesaler event..of ik meega.. De introductie van Viso witte was..een prachtig product, wordt verkocht aan wholesalers! Een spectakel..bekende zanger en zangers...altijd weer een "lucky draw voor grote prijzen"en zingen op het podium. Ik rijk nog een prijs uit en vertrek. Mijn vlucht is 2 uur vertraagd. Moe maar voldaan kom ik terug in HoChi Minh. Mr Long, onze driver staat me al op te wachten...was het erg vraagt hij? Ik doe mijn verhaal en samen rijden we terug naar die veilige luxe compound in District 2...waar alle kinderen op 1 oor liggen..omgeven door heel veel speelgoed...

Carla weer verder:

Deze week was het op school International Week. Alle landen werden vertegenwoordigd in een klaslokaal en alle klassen maakten maandag en dinsdag een landentour. De Nederlanders hadden er (zoals altijd) veel werk van gemaakt. Het lokaal was rood-wit-blauw-oranje, een wand met grachtengeveltjes en kaasdragers. Er was een heuse koningin en een presentatie over het koningshuis. Kinderen konden sjoelen, blikgooien of knutselen. Ik heb maandag en dinsdagmorgen mede de klas bemand. Wat waren Loes, Jasper en Koen trots toen hun klas kwam. Ze mochten 'hun' land laten zien. Het is echt geweldig hoe die trots van het eigen land er nu al in zit ! De kinderen hebben veel gezien en geleerd van alle andere landen !

Woensdag was het de dag van de parade. Alle kinderen op school kwamen in traditionele kleding. De Nederlandse kinderen waren kaasmeisjes en kaasjongens en als een van de weinige landen met allemaal hetzelfde tenue. Het is wel mooi om ze dan op het podium te zien, met Nederlandse vlag, de kaasdragers en het Wilhelmus ! Er was dans uit Indonesië, Thailand, Zuid Korea en de Fillipijnen. En verder stond de hele leerstof in het kader van andere landen: leer kinderen tellen en kleuren in jouw taal, liedjes zingen, waar liggen landen, etc.

En dan is het bijna vakantie ! Zaterdag vertrekken we met het vliegtuig naar Hanoi. Daar hebben we een middag om rond te kijken. Zondagochtend vertrekken we naar Halong Bay, een van de hoogtepunten van Vietnam. Het is een eilandenwereld met kalksteenrotsen oprijzend uit het water. We verblijven in een bungalowtje op een eiland. Dinsdag gaan we naar Ninh Binh/Tam Coc, zuidelijker in het binnenland. En dan hebben we nog een paar dagen aan zee in Sam Son, waar we verblijven in een resort van een collega van Rob. Dus: volgende blog onze vakantie avonturen.

Met kerst gaan we naar Australië, iets wat al jaren op ons lijstje staat en vanaf hier bereisbaar is (9 uur vliegen). We zullen Nicolette (dispuut) in ieder geval zien en we reizen van Sydney naar Brisbane in een camper. Wie heeft er tips voor ons ?!