Ik zit hier op het balcon van onze kamer na te mijmeren over alles wat we hebben beleefd. In ons vorige blog schreven we dat we twee dagen onze oude funktie van oppas opa en oma
zouden opnemen. Weer heel leuk, maar toch anders. Toen we Koen om half twaalf gingen ophalen van school moesten we een pasje omhangen en dat met de auto doen met chauffeur. We mochten van Carla en Rob dat niet met de fiets doen. Veel te gevaarlijk voor ons vonden zij en dat was ook wel zo hoor. Om half drie hetzelfde ritueel als we Loes en Jasper gingen ophalen. Ook weer met pasje met hun foto daarop, want anders kregen we de kinderen niet mee.
Op de donderdag heeft Jasper Nederlandse les, moest om half zes opgehaald worden. Loes moest naar tennisles direct na school en Koen moest om half vier naar voetballen. Loes ging
na de tennisles met een vriendinnetje mee. Ja toen dacht ik; hoe gaan we dit alles oplossen. Het wegbrengen was geen punt, maar het ophalen, daar Rob ook opgehaald moest worden van kantoor. Ja dan moet je het een en ander gaan regelen en erop vertrouwen dat iedereen weer thuiskomt en dat is allemaal gelukkig goedgekomen. Alle schaapjes waren aan het einde van de dag weer veilig op het droge. Toen heb ik gedacht. Er moet veel geregeld worden. Het is niet zo dat de kinderen zonder afspraak bij vriendjes of vriendinnetjes kunnen gaan spelen. Ze moeten altijd opgehaald worden. Vooral als ze buiten de compound gaan. Carla kan niet, als ze naar de stad moet of lekker wil gaan winkelen, zomaar in de auto stappen en gaan. Neen ze moet altijd wachten tot de chauffeur weer thuis is of met de taxi gaan en daarna weer op een punt afspreken waar ze opgehaald wil worden. Een agenda, telefoon en horloge is voor haar dan ook geen overbodige luxe. Niet dat Carla daarover klaagt, maar dat ze hier veel moet regelen staat voor mij vast.
Rob moet veel reizen, dus veel weg. Komt vaak laat thuis van kantoor en doordat het verkeer hier zo enorm druk is, laat thuis en de kinderen dan meestal op bed liggen. Dus als papa vroeg thuis is en niet op reis behoeft, is iedereen blij.
Ik heb bewondering hoe die twee en trouwens ook de kinderen zo vlug alles opgepakt hebben. Ik neem mijn petje daar voor af. Het is vermakelijk hoe de kinderen al hun engels onder de knie hebben en met hun vriendjes en vriendinnetjes kunnen praten; zelfs die kleine Koen kan zich redden.
Het was voor ons heel fijn om het gezinsleven hier mee te maken. We hebben veel gezien en meegemaakt, maar bovendien hebben we een gezellige tijd als ouder en opa en oma tussen onze kinderen gehad. En niet te vergeten; we zijn heel erg verwend.
Vandaag nog even genieten van alles; koffers pakken en op naar het vliegveld. De film waarin we drie weken zaten is voorbij. Het afscheid zal vanavond heel moeilijk zijn, maar wij weten zeker dat Carla en Rob de juiste beslissing hebben genomen om hier in Vietnam te gaan wonen en Rob de uitdaging voor zijn funktie heeft aanvaard. Dat is voor ons als hun ouders een hele geruststelling.
Rob, Carla en kinderen heel erg bedankt voor de fijne tijd die wij hier hebben gehad.
Oma Utrecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten