Een week op reis door de regio..

Mijn ouders zijn net weg, was een enorm gezellig samenzijn. Ze draaiden volop mee in ons gezin en genoten zichtbaar van alles dat Vietnam te bieden heeft. En bovenal van hun 3 ukkies! We hebben samen gereisd, gelachen, lekker gegeten, gewoon niks gedaan en bij het afscheid een traan gelaten. Mooi te ervaren hoe warm de band is...

In hun laatste week was ik eigenlijk grotendeels op reis. Een prachtige ervaring weer die ik graag even wil delen. Indonesia (Jakarta) en wederom Noord-Vietnam (Hanoi).

We lanceren op dit moment Wall's Icecream (de Engelse Ola-variant) en dat is super mooi om te doen. Ho Chi Minh City is als eerste aan de beurt. Om eens te ervaren hoe IJsjes echt verkocht horen te worden, hoe je echt aan visibility werkt voor Icecream (met al die rode vriezers, vlaggen, stickers etc langs de weg) kregen we intern het advies: GO Indonesia! Op nog geen 3,5 uur vliegen vanaf HCMC, ligt die andere metropool "Jakarta". HCMC kent ca. 9 mln inwoners, in Jakarta leven er 12 mln. Met 4 distributeurs van ons (die al die 100-den winkeltjes voor ons beleveren) en een paar mensen uit mijn team, zijn we 4 dagen op bezoek geweest bij ons Indonesische collega's. Het begon al leuk..mijn ietswat junior secretaresse had business class tickets voor mij en een ander directielid geboekt...edoch..voor onze klanten..economy class! Een enigzins beschamende vertoning uiteraard op het vliegveld. Heen konden we niks meer wijzigen, terug een downgrade gedaan (tot grote hilariteit van de grond stewardess...een down grade maak je niet vaak mee natuurlijk :-)). In Jakarta worden we keurig opgewacht en langs al die immigratie perikelen geloosd. We komen op zondagmiddag aan en checken in...vanavond nodigen we de distributeurs uit voor een diner. We eten en drinken (er hoort immers altijd een flinke bier bij als Vietnamesen gaan eten) en gaan naar bed. De dag erna begint vroeg..we krijgen echt een fantastisch voorbereid programma voorgeschoteld. Enkele boardleden van Unilever Indonesia zijn erbij en presenteren de ijs-strategie van aldaar. We bezoeken een Indonesische distributeur, winkeltjes, convenience stores etc etc. We doen ideeen op en onze klanten worden met de minuut enthousiaster. Die avond een diner aangeboden door Indonesia in een oud koloniaal Nederlands huis..een langskomend orkestje speelt speciaal voor mij "Tulpen uit Amsterdam". Uiteraard wordt wel verwacht dat ik even meezing! Mijn Indonesische collega (lekker gezet en met een harde lach de dag doorkomend) bestelt poffertjes met ijs als toetje en roept het ene na het andere Nederlandse woordje! De sfeer is opperbest. De dag erna reizen we weer door Jakarta. Overigens een veel beter georganiseerde stad vergeleken met HCMC. Wel viezer..er rijden immers beduidend meer auto's! Vandaag ook een groot pretpark op het programma om van te leren...ijsjes..ijsjes en nog eens ijsjes...Uiteraard bestellen we er eentje! Die avond is free time. Ik besluit een oud-collega uit Nederland op te zoeken. Ze is nu algemeen directeur van Kimberly-Clark Indonesia. We dineren in een hippe tent samen en halen memories uit de oude doos op. Gezellig...Mooi maar voldaan leg ik mijn hoofd op het kussen. Die dag erna moeten we 03.30 uur op...tja..een ietswat vroege vlucht is voor ons geboekt. Alle distributeurs spreken hun waardering uit voor het programma. Het was mooi.

Thuis aangekomen, besteed ik tijd aan kids en gezin. En uiteraard mijn ouders..Helaas donderdagavond vlieg ik weer door naar Hanoi. We hebben boardmeeting aldaar. Wel weer mooi. Hanoi heeft vele meren en als je aankomt rijden is het uitzicht geweldig. In Hanoi ken je wel gewoon 4 seizoenen en is het herfst. Een verkoelend windje is dan het verschil met HCMC. En iets lagere temperaturen (26C). Heerlijk! Ik werk nog wat op de hotelkamer en laat even voetmassage doen (heb ik wel even verdiend dacht ik zo). Vrijdag vroeg op en de hele dag vergadering. We timmeren Q1-2010 dicht en laten diverse onderwerpen de revue passeren. De sfeer is goed, de resultaten ook!

Om 18.45 vlieg ik terug..2 uur naar beneden. Althans dat dacht ik..zoals wel vaker..Vietnam Airlines besluit uurtje later te gaan. Ach ja..dat kan nog wel even dan. Rond 22.30 uur doe ik thuis de deur open..en ze zijn alle 3 (Carla en de oudjes Rijnders) zijn nog op. Een heerlijk glas rode wijn markeert het einde van een drukke maar ook energie-gevende week.

Een rondje door de regio zit er weer op! Een normale werkweek staat voor deur!